Może mi powiesz Doda, jak sobie wyobrażasz takie uświęcenie, co robisz by tak sie stało, abyś mogła zostać świętą? Nie neguję twojej odpowiedzi tylko pragnę się dowiedzieć jak ty to widzisz?

Pozdrawiam

Tomaszu Drogi,
jak widzę takie uswięcenie?
Mysle, ze odpowiedzią jest milosc do Jezusa, która czyni Go centrum naszego zycia, jedynym Panem i Zbawicielem. Z tego w jasny i prosty sposób wynika nieustanna modlitwa, zycie sakramentalne, przestrzeganie przykazań, słuchanie Słowa i tego co On mowi w moim sercu, miłosc blizniego... Po prostu wszystko w moim zyciu jest Jemu podporzadkowane, wszystko czynię dla Niego i ze względu na Niego.
Co robie aby sie tak stało?
Szczerze mówiąc staram się, moimi marnymi staraniami robic to co wyżej wymieniłam, ale nie zawsze wychodzi...

Życzę wszystkim świętości
Pozdrawiam

Teraz już rozumiem, wcześniej nie łapałem trochę i myslałem o tym co napisałaś trochę w inny sposób, ale moja żona wyprowadziła mnie z tego toru myślenia na własciwy i zgadza się on z tym co napisałaś, jest ok.
A to że czasami ci to nie wychodzi to już niestety tak jest, wielu osobom nie wychodzi,mimo ze tego bardzo pragną. Ale warto dążyć do świętości, w końcu nie jesteśmy sami w tym dążeniu, jest z nami Jezus Chrystus.

Pozdrawiam

Tombi

Pamietam jak kilka lat temu powiedzialam Jezusowi, ze chcialabym zostac Jego swieta w tym samym momencie przestraszylam sie ze moja prosba moze Go obrazic. Napisalam wiec do Niego list z prosba, zeby zapomnial o moim zyczeniu, jezeli jest ono niezgodne z Jego wola i przebaczyl mi. Wspomnienie to napawa mnie radoscia, dzis z usmiechem w moim sercu wiem, ze Jego wola jest abysmy wszyscy zostali swietymi, tzn dobrymi ludzmi kochajacymi Boga ponad wszystko i blizniego jak siebie samego.

Dla mnie osobicie milosc jest droga do jednosci z Bogiem. Tylko On moze nam pomoc ja osiagnac. Wszystko jest laska, nawet pragnienie bycia z Nim na cala wiecznosc.

Piszac to nie wykluczylam tu ludzi niewierzacych.

Ja też gorąco pragnę zostać świętą.

Do świętośći droga długa i kręta, pełna kamienistych wyboi.Jest możliwe że któreś z was kiedyś zostanie świętym. Jednak bez Bożego wsparcia i tchnienia nie byłoby to możliwe.

Tak, często tą drogą trzeba iść z krzyżem na plecach, czyli bagażem cierpień swojego życia. Ale świętość nie przychodzi tak łatwo, jak łatwo można grzeszyć.

Pozdrawiam

Jak myślicie? Czy można być świętym bez cierpienia (bez wielkiego cierpienia)?

Ja mysle, ze mozna. Tak na marginesie: cierpienie duchowe jest ciezsze do zniesienia niz fizyczne, przeczytalam to w kilku ksiazkach o swietych.

Oczywiscie myslalam o cierpieniu ciezkim, bo o takie pytalas. Zycie czlowieka nie jest pozbawione cierpienia bo nie zyjemy jeszcze w raju. Bog pomaga nam je zaakceptowac i z usmiechem podarowac jako dar dla Jezusa.

Kiedy porownamy Sw. Katarzyne ze Swieta Tereska widzimy ze obie cierpialy ale w inny sposob. Katarzyna posiadala wyjatkowy dar zaakceptowania ogromnego cierpienia. Swieta Roza z Limy tez.

Słyszałam, że kto pomaga cierpiącemu, choremu, uzyskuje odpust zupełny.

Ja również uważam, że cierpienie duchowe jest bezsprzecznie większe od fizycznego.

Ale jak osiągnąć świętość bez cierpienia? (również sądzę, że można, ale jak?)

Niestety o tym nie słyszałem, ale myślę, że podsunęłaś mi jedną z licznych dróg do świętości. Dzięki

Nie ma za co. Powiedział mi to wspaniały spowiednik, więc jego słowa są wiarygodne.