To ja w kwestii nagłej śmierci, ostatnich decydujących sekund itp. Jaka "część" nas ma podjąć decyzję, żałować? Ciało, umysł, dusza? Dusza jest nieśmiertelna. Raczej trudno powiedzieć, w którym momencie opuszcza ciało i jakie dokładnie są jej dalsze losy. I czy ostateczna decyzja jest podejmowana przed opuszczeniem ciała przez duszę, czy po. Bo jeśli po, to czasu na takową jest o wiele więcej. W ogóle trudno mówić wtedy o czasie. Może tu na ziemi rzeczywiście jest to ostatnia sekunda życia, ale dla duszy jest to czas dowolnie długi?

Czas, który służy też określeniu, co człowiek postawił w miejscu Boga. Pewnie każdy wie, jak łatwo uczynić sobie jakiegoś bożka i postawić go w centrum życia, aż stanie się jedynym celem. I może w tej ostatniej chwili trzeba umieć odróżnić Boga Prawdziwego od tego naszego bożka? Żeby, myśląc, że wybiera się Boga, nie wybrać czegoś innego - a w konsekwencji piekła...

A jednak wrocic musimy bo sie nie dogadalismy. Jesli mozna zwiekszyc ryzyko, to znaczy, ze mozna Bogu gwizdnac kogos sprzed nosa wlasnie poprzez zabraniu mu tego czasu. Poprzednio temu zaprzeczylas. Wiec jak to w koncu jest?

Olfik
Człowiek ma prawo decyzji. Ma prawo wyboru.
Człowiek wybierając wie, że jego życie może się skończyć - i że powinien być na śmierć przygotowany. Wszystko jedno, czy na atak serca, czy od noża skrytobójcy, czy od wybuchu bomby atomowej. Wszystko to może przyjść niespodzianie.
- Człowiek nie może drugiemu odebrać zbawienia - nie ma takiej władzy, nie może zdecydować o zbawieniu drugiego.
- Może natomiast odebrać mu czas, który być może byłby mu dany. Można liczyć (znów ta nadzieja), że zdąży. Nie można mieć pewności - tak samo jak w przypadku każdej innej śmierci.

Nie masz wpływu na czyjeś zbawienie. Ma go Bóg - i sam człowiek, podejmując decyzję. Natomiast możesz wpłynąć na dany innemu czas. Na nic więcej.

Jeszcze inaczej - Boga nie ogranicza Twoje działanie w stosunku do drugiego człowieka, tylko wola tego człowieka. Bo sam dał nam wolność i tego się trzyma...

Nie widzisz tu sprzecznosci? Przeciez te punkty sie wykluczaja. W pierwszym punkcie masz pewnosc, ze na zbawienie wplynac nie mozna, a w drugim juz jej nie masz. Jak mozna zarazem miec pewenosc i jej nie miec? Ktory punkt jest prawdziwy?

Trzeba cos zrobic, przyjda ateisci i sie przyczepia, ze wlasnie wykazalas sprzecznosc Boga

1. JA nie mogę wpłynąć na TWOJE zbawienie - i nikogo innego.
2. JA nie mogę być pewna, czy TY będziesz zbawiony, jeśli umrzesz za minutę, czy nie.

Gdzie tu widzisz sprzeczność? Myślenie życzeniowe?

A czy jestes pewna, ze zabijajac kogos (zmniejszajac jego dostepny czas), nie wplyniesz na jego zbawienia? Tak rozumiem pkt nr. 2

To pytanie z gatunku:
"Czy jesteś pewna, że jeśli wyprodukujesz ten nóż, to nikt nim nikogo nie zabije?"

Nie - nie jestem pewna, czy nóż który wyprodukowałam, nie zostanie wykorzystany w złych celach. Ale to nie znaczy, że ja zabiłam człowieka, w którego ten nóż wbito. Więcej - jeśli nie wyprodukuję noża, to nadal nie mam pewności, czy ktoś w tego człowieka nie wbije siekiery.

Fajnie by było, gdyby mozna na tej zasadzie wykazać, chcociaż nie wprost konieczność istnienia Dobrego Boga. Wykazalibyśmy spójność bądź niespójność teorii przy różnych założeniach i można by z czystym sumieniem stwierdzić przynajmniej "myślę, że Dobry Bóg istnieje".

Od siebie mogę dodać, że koncepcja wiary, oparta na założeniu Dobrego Boga nie wydaje mi się spójna. Co więcej, wydaje się niespójna. Mógłbym chyba powiedzieć: myślę, że Dobry Bóg nie istnieje, a jednocześnie wierzę, że istnieje.

Ateiści, nie bez racji, nazywają to myśleniem życzeniowym

Gdy na łożu śmierci człowiek po raz ostatni może zadecydować o tym by do Boga wrócić i żałować za swoje grzechy powiem jak jest to nieodpowiedzialne i to zdarza się bardzo często że rodzina ukrywa przed umierającą osobą że jej choroba za niedługo przyniesie śmierć by nie wpadła w rozpacz, dlatego taka osoba umiera w nieświadomości, nie zdając sobie z tego sprawy, i niewiadomo wtedy skoro umiera w nieświadomości czy zdążyla ostatnimi siłami wzbudzić w sobie wołanie do Boga.