Oj poczekaj jest taka możliwość - my ludzie mamy duszę, a więc czastkę Boga ,a On Bóg był też człowiekiem, a więc sposobność jest porozumienia mamy "coś" wspólnego rezta zależy od ciebie,czy zezwolisz Bogu na to by przyszedł do twojej duszu -Jego daru-On tylko czeka by przyjsć do ciebie.I napewno to zrobi -uważaj nie znasz dnia ani godziny!
Zobacz jaki ten Bóg dziwny ty masz Mu zezwolić ,nie będzie cię o nic pytał ,tylko twoje -tak-chcę, Boże byś mnie uratował- jakie to proste nie uważasz?

uratował przed czym?

Nie zrozum mnie żle, Ty jesteś największym zagrożeniem dla siebie - a więc przed tobą samym -Bóg chce cię uratować

pozdrawiam serdecznie

każdy mierzy innych swoją miarą. Ale uwierz mi, że ja nie jestem psychopatą.

No i źle mnie zrozumiałeś, no dobra mogę być szalony czy psychopatą - wcale nie obrażam się wiem że żartujesz,ale to że jesteśmy zagrożeniem dla siebie -to występuje wtedy gdy tylko polegamy na naszym umyśle -to chciałem ci powiedzieć poprzednio.
Nie zawsze potrafimy dobrze " sięgnąć do zakamarków naszej głowy" - to nie do ciebie , mówię ogólnie.
P.S. {żartuję} -A właściwie to jak mam uwierzyć ateiście?

gdy mam do wyboru: polegać na swoim umyśle lub na księdze napisanej przez żydów kilka tysięcy lat temu, którzy chcieli sobie wytłumaczyć zjawiska, które zachodzą w otaczającym ich świecie - wybieram rozwiązanie pierwsze.

Gdy nie polegamy(lub nie tylko) też jesteśmy dla siebie zagrożeniem może nawet większym...
Można wręcz powiedzieć, że człowiek samym swoim istnieniem może stanowić zagrożenie dla innego człowieka taki już jest ten świat

[quote="Assur"][quote="akacja"]
J poznanie Boga jakie ma człowiek na ziemi powinno człowiekowi wystarczyć do odpowiedniej decyzji życia na ziemi zgodnej z Wolą Bożą i zbawienia.[/quote]

Człowiek nie ma okazji poznać Boga żyjąc na Ziemi.
A może się mylę? Jeśli tak to daj namiary. Chciałbym się z nim spotkać.[/quote]

Spotkać się możesz w Eucharystii i w ludziach, w których On przebywa. Wielu takich ludzi jest obok ciebie, tylko nie umiesz może dostrzec w nich Boga. Bóg jest w Twoim bracie, który potrzebuje pomocy, pochyl się nad nim i pomóż mu. Jest w chorym, cierpiącym człowieku, jest w żebraku na ulicy, w sąsiadce staruszce, która codziennie resztką sił wchodzi po schodach do swego mieszkania.... jest wszędzie, tylko trzeba chcieć dostrzec Jego obecność. Jeżeli twoje oczy choć otwarte, są zamknięte, a twoje uszy głuche, choć wydaje ci się, że dobrze słyszą,... to rzeczywiście możesz nie dostrzec Go nigdy i nigdy się z Nim nie spotkać, co byłoby smutne. "Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili" - ten cytat wiele mówi.

Brzmi jak panteizm.

Jak się chce, to się wszystko dostrzeże, bo człowiek potrafi sobie wmówić rzeczy. Jeśli ktoś będzie chciał widzieć, że jego żona go zdradza, to w końcu to "zobaczy", niezależnie od tego jaki byłby faktyczny stan rzeczy. Wmawianie sobie nie ma wiele wspólnego z tym jakie rzeczy są.

Zencognito, nie jestem u po to, aby cię do czegokolwiek przekonywać. Twoje poglądy to twoja sprawa, możesz sobie wierzyć w co chcesz lub nie wierzyć wcale - mnie to ani ziębi ani grzeje. Ale to, że Ty Boga nie widzisz, nie oznacza, że Go nie ma.
pozdr.

A to, że Ty widzisz nie oznacza, że jest

A moze po prostu z Bogiem jest jak z ... powietrzem, ktorego tez nie widzimy, a nie mozemy bez niego zyc?
Dz 17, 22-28

Zencognito, nieopatrznie zrozumiales slowa "jest wszędzie, tylko trzeba chcieć dostrzec Jego obecność".
Nie ma tu mowy o wmawianiu sobie czegos ale jest mowa o umiejetnosci patrzenia na swiat jako na dzielo Boze.
Nie trzeba sobie wcale wmawiac, ze chory czlowiek ukazuje nam w swym cierpieniu samego Chrystusa, nie trzeba sobie wmawiac, ze zebrzacy czlowiek pokazuje nam jak byc milosiernym.
Trzeba tylko znac nauke Chrystusa i sie nia kierowac a wszystko bedzie zrozumiale.

Tak, ale żeby tak spojrzeć najpierw trzeba sobie wmówić, że świat jest dziełem Boga.

Raczej trzeba, bo oczywiste to nie jest.

Też trzeba, bo żebrzący człowiek może nam równie dobrze pokazywać jak nabierać innych że jest się biednym i żyć nic nie robiąc.

Raczej nie, bo gdyby tak było ateiści padaliby jak muchy