Nie, nie podważam tego, tylko
staram się podkreślić, że szczęście ludzkie nie jest zawsze tym, czego Bóg pragnie dla nas (szczęściem człowieka zbawionego).
Proponuję poczytać NT i zastanowić się,
czy jest się w pełni świadomym przyjęcia (do swojego serca)
nauki głoszonej przez Kościół (przez samego Chrystusa).

Ksiądz który ochrzcił naszą córkę jest bardzo "kumaty". Planuję pójśc do niego w najbliższym czasie, chciałam najpierw dowiedziec się co mnie czeka w razie "W".
Elbrus, nie chciałam źle cię ocenić. Moja reakcja pewnie wynika z tego, że sama zdaję sobie sprawę z trudności i trochę sie tego boję.
Co to jest NT?

Masz do tego prawo. Dlatego lepiej uporać się z tym teraz niż później.Bardzo ciężka i wymagająca nauka (właśnie m.in. o małżeństwie).

Organizować wyprawę w Himalaje jest rzeczą godną podziwu, ale
trzeba wiedzieć co nas może spotkać na miejscu i czy jesteśmy gotowi podjąć to wyzwanie.

Napiszę to prościej niż Elbrus: Nowy Testament.

Aaaaa...no to jestem do przodu Pismo przeczytałam wielokrotnie i znam bardzo dobrze.

Mam jeszcze pytanie: Czy katolik jest katolikiem tylko po to by przystępować do komunii?
Bo mam wrażenie, że Elbrus wyraża się w stylu: po co chcesz być katoliczką, skoro nie będziesz mogła przyjmowac komunii.

Tortuga, mysle ze lepiej porozmawiac z tym "kumatym" ksiedzem.
Katolik powinien chciec przystepowac do Komunii sw, bo jest to dar milosci Jezusa dla nas, zwiazany z Jego obietnica: "Kto spozywa moje cialo i pije moja Krew, bedzie zyl na wieki, a Ja go wskrzesze w Dniu Ostatecznym".
Ale kazdy przypadek jest indywidualny i naprawde trudno, zebys nam sie spowiadala na forum, szczegolnie, ze my nic w tej kwestii nie mozemy.
Jezeli odczuwasz taka potrzebe przynaleznosci do Kosciola katolickiego, to przedyskutuj to z ksiedzem. On ci moze wyjasnic problemy i watpliwosci. Wiara chrzescijanska to nie tylko przynaleznosc formalna do jakiegos Kosciola, to przynaleznosc do Boga i zgoda na zycie wedlug Jego przykazan. Przy Chrzcie sw. "zdejmujesz" niejako twoje stare zycie, przyzwyczajenia, poglady i "przyoblekasz sie" w Chrystusa ze wszystkimi konsekwencjami.
A ja nie mam pojecia, jak to w praktyce da sie pogodzic z twoja konkretna sytuacja i czy ty zdajesz sobie z tego sprawe.
To nie znaczy, ze sie nie da i ze nie warto, tylko ze ja nie wiem, czy sie da ( a na pewno warto , choc czasem duzo kosztuje)

"czasem dużo kosztuje" co masz na myśli?

Moze przeczytaj tu:
http://www.katechumenat.pl/chrzestdoros ... dzenie.php
http://www.kkbids.episkopat.pl/dokument ... hrzest.htm
http://www.kerygma.pl/main.php?op=4&go=71

Jednym z glownych elementow Chrztu sw jest swiadome wyrzeczenie sie grzechu i wszystkiego, co do niego prowadzi:

Cytuj:

Wyrzeczenie się zła
Celebrans: Drodzy rodzice i chrzestni. Przyniesione przez was dziecko otrzyma z miłości Bożej przez sakrament chrztu nowe życie z wody i z Ducha Świętego. Starajcie się wychować je w wierze tak, aby zachować w nim to Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój. Jeśli więc, kierując się wiarą, jesteście gotowi podjąć się tego zadania, to wspominając swój własny chrzest, wyrzeknijcie się grzechu i wyznajcie wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to wiara Kościoła, w której wasze dziecko otrzymuje chrzest.

Celebrans: Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Rodzice i Chrzestni: Wyrzekamy się.
Celebrans: Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła,
aby was grzech nie opanował?
Rodzice i Chrzestni: Wyrzekamy się.
Celebrans: Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
Rodzice i Chrzestni: Wyrzekamy się.

No i to niesie ze soba rozne konsekwencje, w zaleznosci od indywidualnej sytuacji. Nie mam pojecia, jak to wyglada u ciebie
Mozliwe, ze jezeli bylas juz ochrzczona, to sakrament ten jest tez wazny w KK. Ale konwersja ma wtedy sens, kiedy chcesz zyc wg regul Kosciola katolickiego. a w waszej sytuacji moze to byc skomplikowane.

Mąż rozmawiał z księdzem o tym, że może będe chciała wrócić do Koścoła, a ona znając naszą sytuację powiedział: "daj Boże, daj Boze" czyli nie jest to niemozliwe, tak cięzkie, ze prawie niemozliwe, niezgodne z zasadami Koscioła i nie sadzę by ksiądz wymagał od nas rozwodu lub zaprzestania pożycia małżeńskiego.
Tak samo jak bez problemów ochrzcił nasza córkę pomimo tego, że nie mamy slubu kościelnego.
Mam wrażenie, ze bardzo wszystko wyolbrzymiecie...a wystarczy ludzkie podejscie, czy może raczej Chrystusowe...

Nie ważne jest, czy znajdziesz księdza bardziej "ludzkiego" (ugodowego) czy bardziej stanowczego (wymagającego).
Chodzi o twoje motywy i zaangażowanie w dogłębną przemianę własnego życia
(jak cię naprowadziła już Kamala - warto już teraz zainteresować się wspólnotą post-katechumenalną,
żeby zrozumieć czym jest chrzest święty i dary Ducha Świętego otrzymywane w innych sakramentach).
Katechumenat jest chyba otwarty nawet na osoby spoza Kościoła (nie jestem pewien).
Chrystusowe podejście jest takie:
"idź, a od tej chwili już nie grzesz!" (koniecznie z wykrzyknikiem na końcu).

Ja nic takiego nie mówię, tylko ostrzegam przed trudami bycia świadomym i konsekwentnym chrześcijaninem.

Niech cię Bóg prowadzi.

Więc jak miałbym nie grzeszyć wiecej? Czego mam nie robić? Szczerze...

Najlepiej udaj się do księdza i spytaj czy w Twoim mieście, lub gdzieś w pobliskiej okolicy, jest prowadzone duszpasterstwo dla związków niesakramentalnych.
W takim duszpasterstwie otrzymasz od kapłanów odpowiedzi na wszystkie pytania i wskazówki na dalsze życie z Bogiem.

Nie współżyć z żonatym mężczyzną
(który praktycznie nie jest twoim mężem - por. Jana 4:18).
Idealnie - tak jak Kościół naucza - byłoby dla twojej duszy najlepsze:
- albo odejść od męża i żyć w celibacie do śmierci,
- albo poszukać sobie innego, który nie miał ślubu kościelnego (ważnego).

Są to rady bezduszne i okrutne - takie mają być.
Każdy uczciwy kapłan powie ci, że żyjesz w grzechu (większym/mniejszym/bardziej zawinionym/mniej).

Tak widzi to Kościół - ja jestem tylko pośrednikiem.

A co z naszym dzieckiem? Ma byc sierotą? Wychowywąna bez ojca? Myślicie, ze tego chce Bóg? Więc gdzie ta Jego miłość...