Powinien bo :

"każdy święty chodzi uśmiechnięty a
każda nawrócona jest zadowolona."

Tak,chcę być święty!
Bo wszystko co posiadam nie jest moje a pochodzi od Boga.
Ofiarowanie całego siebie jest drogą do Niego.
Spełnianie woli Boga jest drogą do świętości i to jest sens życia każdego człowieka.
Jeżeli ktoś mówi,że nie chce być świętym to tylko dlatego,że tego nie rozumie.
Dlatego potrzebna jest łaska Naszego Stworzyciela.

Augustynie
Skoro wszystko co masz jest od niego to może ofiaruj to dla biednych, Bóg się ucieszy (oczywiście mam na myśli tylko rzeczy, pieniądze a nie ludzi). Sprzedaj to do czego jesteś najbardziej przywiązany i przekaż te pieniądze dla ubogich, sprawdzisz swoje przywiązanie do rzeczy materialnych, czy Bóg jest u ciebie na pierwszym miejscu, co możesz zrobić dla Chrystusa? Co ty na to

Wiem, że jest wiele innych dróg do świętości, ale to moze być ciekawe doświadczenie. Co prawda Jezus w przypowiesci mówił: "idź sprzedaj wszystko co masz i rozdaj ubogim a będziesz miał skarb w niebie", ale nie nakłaniam do takiego poswiecenia, bo jest to bardzo trudne, tym bardziej gdy ma sie własną rodzine. Ale czesto mamy jakies przedmioty, do których jesteśmy bardzo przywiązani, więc pomyśl nad taką rzeczą.
Myślę, że takie doswiadczenie jest bardzo dobre by sprawdzić w czym tak naprawdę pokładamy swoją nadzieje, kto lub co daje nam prawdziwe zabezpieczenie? Czy jest to Bóg czy jakaś rzecz.

Pozdrawiam

Ciekawe doświadczenie. Mnisi i mniszki wyzbywają się wszystkiego, jednak w moim życiu jest tak wiele rzeczy, do których jestem przywiązana...

Tomaszu!
Nie wiem jakbym się zachował w takiej sytuacji jeżeli byłaby taka wola mojego Pana.W moim życiu jednak nie odważyłbym się wystawiać Go na próbę.Sakrament małżeństwa,który mi przeznaczył nie wymaga ode mnie aż takiego poświęcenia.Pan zna moje serce.W kwestii rzeczy materialnych byłbym obłudnikiem gdybym ze wspólnoty małżenskiej ofiarował Bogu coś aby tylko Mu się przypodobać i udowodnić ludziom jak ja pragnę dążyć do świętości.

Mów za siebie.

Wyobraź sobie, że niekoniecznie.

Pragnienie swietosci to tak naprawde pragnienie stawania sie tak jak On. Czyli tak bardzo kochajacy inny ze daje co najdrozszego za ta osobe.
To nie jest bycie dobrym czy doskonalym, to jest nastepstwem nie samym celem.
Przepieknie raz powiedzialo dziecko na religji na pytanie kto to sa swieci: to ci przez ktorzych widac swiatlo. Dziecko oczywiscie myslalo o witrazach w kosciele, ale uchwycilo w ten sposob sedno odpowiedzi. To czlowiek przez ktorego widac swiatlo Boze. Jego milosc.

Kochajac Boga z calego serca otwieramy sie na Jego milosc, czyli tez druga osobe zaczynami postrzegac przez milosc Boga. Im bardziej sie zblizamy do Niego, tym bardziej patrzymy na bliznich Jego oczami. Pragnienie milosci do blizniego poglebia sie i konkretyzuje w naszej milosci do Boga. To Jego milosc nas uzdalnia do wzajemnego przebaczania sobie, do wzajemnej troski o siebie, szczegolnie w momentach ciezkich i czesto czysto po ludzku nie do zniesienia.

Przepieknie mowila o swietosci sw Tereska. Swietosc skala sie z drobnych rzeczy, z drobnych wyrzeczen, z drobnych modlitw, z odnoczeniem nawet kazdego drobiazgu do Boga ( i przez to tez do bliznich)

Samo wyniesienie na oltarze jest tylko uznaniem ze ta osoba byla nazdwyczajnym przykladem tego ze w jej zyciu dzialal Pan Bog, ze otwierajac sie na Niego, czesto zmieniali swiat. To milosc do Boga, sklonila np. sw Jana Bosko zajmowac sie opuszczonymi chlopakami. Czy sw Jana Bozego do zajmowania sie chorymi.

Incognito nie marwt sie sw Pawel pisal ze by wolal byc przeklety, zeby tylko jego bracia (zydzi) byli zbawieni. Sw Tereska mowila ze pragnela by sama byc w piekle by zbawic jedna dusze.
Ale oni pragneli byc sami w niebie, tylko byli gotowi nawet wiecznie cierpiec by ktos inny trafil do nieba. Natomiast jak mozesz naprawde pragnac dla kogos innego cos jako najwyzsze dobro, jesli dla Ciebie jest ono drugorzedne.
To troche jak przygotowac obiad innym i samemu nie sprobowac, ludzie moga pomyslec ze chcesz ich otruc. I tu moze byc podobnie ktos moze pomyslec ze jesli chcesz mu/jej ofiarowac cos co dla Ciebie nie jest wazne, to albo nie do konca ta osobe kochasz, albo nie kochasz samego siebie.

Ja i Św. Paweł podobnie patrzymy na niektóre sprawy

Jak sam napisałeś, dla św. Pawła i św. Tereski ich zbawienie też było drugorzędne (bo pierwszorzędną kwestią było zbawienie innych osób), więc czemu mi zadajesz takie pytania? Przecież ja nie twierdzę, że nie chcę iść do Nieba, tylko że są dla mnie ważniejsze sprawy niż własne zbawienie. Pewnie, że chciałbym być w Niebie z osobami które kocham.

To sie postaraj Incognito, dążenie do świętości pomoże ci trafić do nieba, o swoje zbawienie także trzeba dbać, można zbawić siebie i innych, to w niczym nie przeszkadza.

Pozdrawiam

To zastanawiające - to, że ja staję się bardziej taki jak On w dążeniu do doskonałości czyni Boga bardziej bliskim mi niż to, że On stał się bardziej taki jak my, stając się człowiekiem. Czy ktoś doświadczył kiedyś podobnego odczucia?

Fragmenty postów wydzielone z tematu:
viewtopic.php?t=677&postdays=0&postorder=asc&start=60

Tylko pytanie - a co z tymi na których Ci nie zależy ?



Ta para to - Maria Corsini i Alojzy Beltrame Quattrocchi. Wystarczy w googlach podać ich nazwiska. A tu kilka linków

Opis.
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... cchi0.html

Wywiad na ten temat.
http://www.mateusz.pl/mt/cs/azymut3.htm

Książka o świętych małżeństwach.
http://ekai.pl/ksiazki/?MID=8629



Proponuję Ci lekturę 7 rozdziału 1 Listu do Koryntian. Tam Św. Paweł pisze na temat małżeństwa ale i o wyższości stanu bezżennego.



Pozdrawiam.

Nie wiem, to nie moja sprawa. Przecież nie może mi zależeć na wszystkich - co jest do wszystkiego, to jest do niczego.

To co napisał św. Paweł w podanym przez Ciebie fragmencie jest strasznym i niezbyt sprawiedliwym uproszczeniem. Jeżeli mam uznać jeden stan za wyższy od drugiego, uznałbym małżeństwo za wyższe niż bezżeny, ale to już offtopic.

No właśnie powinno Ci zależeć. Jezus powiedział że miłość do najbliższych nie jest niczym nadzwyczajnym i poganie tak czynią. Chrześcijaństwo uczy nas większej miłości aż do miłości do nieprzyjaciół włącznie.



Ja mam wrażenie że masz problem z uznaniem tego co pisze w Piśmie Świętym, z Tym co mówi do nas i naucza nas Jezus. Tu leży problem. Wszyscy katolicy (włącznie z papieżem) uznają to nauczanie ale Ty nie - Ty wiesz swoje. Przecież to co Ci pisze nie wyssałem z palca tylko przekazuję Ci dokładnie tak jak naucza kościół

Czemu powinno mi zależeć na wszystkich, skoro i tak wszystkim nie jestem w stanie pomóc? Człowiekowi powinno zależeć na tych ludziach, dla których rzeczywiście może coś zrobić, inaczej będzie rozbity.

Jezus nie nauczał, że jeden stan jest lepszy od drugiego.

Kościół nie naucza, że stan bezżenny lub kapłaństwo są lepsze niż małżeństwo.