Natomiast z moich obserwacji wynika co innego. Doświadczenie Boga jest jednak dane tylko niektórym.


Ja jednak uważam, że nie daje . Po prostu Bog nie jest sprawcą wszystkiego. Niektóre rzeczy wynikają z działania ludzi albo z przypadku. Bóg interweniuje, ale to nie jest tak, że absolutnie wszystkie zdarzenia są Jego sprawką.

Człowiek ma wolną wolę i może sprzeciwić się Bogu. W szczególności człowiek może wyrządzić innym krzywdę i nie będzie to wola Boga. Mnie skrzywdzili ludzie. Do Boga mam tylko żal, że nie pomógł mi, kiedy powinien, ale trudno. Żadna łaska się mi ostatecznie nie należy.


A przekleństwo też u siebie podejrzewałem , ponieważ w mojej rodzinie po linii ojca nieszczęśliwi są wszyscy pierworodni mężczyźni do czwartego pokolenia wstecz (co było wcześniej, nie mam informacji). Taka ciekawostka.

Jak tak... to może tobie pomógłby egzorcysta?

Wiem, oczywiście że Bóg nie jest sprawcą zła, ale nie zawsze pomaga, pozwala, żeby człowieka pewne rzeczy przerastały. A jeśli człowiek przestaje przyjmować sakramenty to znaczy że już go przerosły.

Warunkiem skuteczności egzorcyzmów jest przystąpienie do spowiedzi, na co obecnie nie mam ochoty.

Poza tym obecnie żyje mi się całkiem dobrze. Dałem radę wyjść na prostą, wyleczyłem się z najgorszch chorób itp.

Moje dzisiejsze problemy nie są już natury religijnej. Jak Bóg coś ode mnie chce, to niech mówi, zawsze jestem gotowy słuchać. Ale pomocy już nie potrzebuję.

No tak, rozumiem... W sumie to ja też teraz chcę po prostu mieć święty spokój (przynajmniej dopóki Bóg nie zdecyduje się czegoś zrobić) i nie myśleć więcej o Bogu, nie martwić się tym wszystkim. Ale, jak widać, jeszcze się we mnie pewne przyzwyczajenia odzywają.

Nie tylko powinno - to fundament wiary chrześcijańskiej, bez tego nie byłoby zbawienia.Bóg jest miłością - Bóg kocha każde swoje stworzenie (upadłe anioły również, więc dlaczego nie ciebie?).To po co taka wiara, skoro wierzysz w Boga, a nie wierzysz Bogu?
Powtórzę stary i oklepany fragment, który z pewnością znasz:
Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
(Jk 2:19)
Nie chciałbym cię obrazić, ale niektórzy katolicy z tego forum (ci nieliberalni) nazwaliby cię niewierzącą (tak dla twojej informacji).Czyli nie wierzysz, że Duch Święty "u ciebie" przebywa?
Czy przeżyłaś nowonarodzenie?Nie ma takich mostów spalonych przez człowieka, których Bóg działając przez Jezusa Chrystusa nie mógłby odbudować.
Niezbyt to chrześcijańska wizja Boga:

Bóg jest wierny i nie pozwoli, żebyście byli kuszeni ponad to, co możecie znieść,
lecz wraz z pokusą da też wyjście, abyście zdołali przetrwać.
(1 Kor 10:13)
Czy uważasz, że:
- Bóg nie kusił cię ponad siły,
- Bóg kusił cię trochę ponad siły i dał rozwiązanie, którego nie zauważyłaś,
- Bóg kusił cię ponad siły i nie pomógł, więc św. Paweł nie pisał prawdy (kłamał) o Bogu

j.w.

Brak zrozumienia ze strony innych chrześcijan jest rzeczywiście bolesny.

Elbrus, powiem tak - jeszcze parę miesięcy temu mówiłam innym to samo co ty mi i byłam przekonana że mnie samej nigdy to nie spotka, bo przecież ja wiem że Bóg mnie kocha, chociaż tego nie czuję i przecież jestem wierząca. Byłam nawet bardzo wierząca, bardzo zaangażowana i ortodoksyjna. Niestety jak widać zmieniłam podejście, nie z własnej woli. Człowiek nigdy nie wie ja może się zmienić i z czego zrezygnować, dopóki to się nie stanie. Łatwo mówić komuś, kto tego nie przeżył, mi też było łatwo. I mogę powiedzieć, że znam pewnie lepiej od ciebie Pismo Święte i prawdy wiary (studiując teologię). Przypuszczam że na temat "miłość Boża w Piśmie Świętym" mogłabym ci zrobić godzinny wykład. Ale co z tego? Nic.

"Niech ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł" (1 Kor 10, 12)

eskimeaux, zgadzam się.

Oczywiście to taki skrót myślowy - wiadomo o co chodzi.

Skrót myślowy bardzo niefortunny, bo właśnie ten fragment jest w tej wypowiedzi nieprawdziwy.


Odpowiedź numer 4: to nie Bóg. Gdyby Bóg mnie czymś doświadczał, to pewnie dałby mi trudności nie-ponad moje siły. Natomiast moje problemy były ponad moje siły, zatem wnioskuję, że nie były sprawką Boga.

Ale tak czy inaczej Bóg musiał na nie pozwolić.

Witam ,wtrącę tylko ,że taki stan może trwać dłużej (np.10 lat),ratunkiem jest moim zdaniem pokora i trwanie(oczekiwanie mimo wszystko) oraz cel (świętość) ,bez tego cały wysiłek jest daremny.A co z pychą?Przemyka nie zauważona.

No nie wiem. Bóg chyba z zasady "pozwala" na wszystko. Każdy człowiek ma wolną wolę i Bóg nikogo nie będzie powstrzymywał przed popełnieniem zła, nawet kiedy ma skrzywdzić innych.

Trzeba też wiedzieć, że łaska to jednak łaska. Ona się z definicji nie należy. To raczej mój i Twój stan jest "normalny", tzn. jesteśmy zwykłymi ludźmi i mamy to, co powinniśmy mieć. To inni ludzie cieszą sie niezasłużoną łaską Boga.
Jest to trochę niesprawiedliwe, ale łaska z definicji jest zaprzeczeniem sprawiedliwości.

Jak zauważył na tym forum Liam, poczucie krzywdy pojawia się, kiedy nie dostaniemy czegoś, co uważamy, że nam się należy. Częścią mojej zmiany było uświadomienie sobie, że jednak żadna łaska mi się nie należy. To trudne, ale tak obecnie podchodzę do kwestii Boga. Wymaga to nieco pokory.


Problem pojawia się, kiedy życie przecieka przez palce. Nie wolno wtedy czekać nie wiadomo na co. Tego wymaga miłość do samego siebie.

Jeżeli Bóg nie chce mi pomóc, to poszukam szczęścia we własnym zakresie. Nie będę całe życie czekał na Godota.

Pasuje w tym miejscu piosenka Kasi Nosowskiej "Czas spełnienia".

Ale pomocy żadnej nie otrzymałeś,
więc uważasz, że Bóg jest (co najmniej) obojętny, tak?

Tak.

Wiesz, eskimeaux, wszystko byłoby dobrze, gdyby nie jeden szczegół... Ja wiem, że łaska nie jest czymś co mi się z natury należy, raczej właśnie odwrotnie. Ale szkopuł w tym, że Bóg sam wszystkim obiecał swoją miłość i łaskę, "przyjdźcie do mnie wszyscy..." itd. Gdyby Bóg tego nie obiecywał to wszystko byłoby zrozumiałe, ale obiecał, więc nic nie jest.