Miało być dowcipnie, ale nie było.

To jest OPĘTANIE ale nie GRZECH. Inaczej rzecz ujmując: ten człowiek oddaje się pod władzę złych duchów, ale ponieważ nie zdaje sobie z tego sprawy i ma dobre intencje nie jest to moralnym złem.

Ze złymi duchami nie można nawiązać symbiozy. To nie są jakieś zwierzątka które przy pomocy odpowiednich sztuczek można oswoić, to są potężne byty duchowe których jedyną motywacją jest nienawiść a jedynym celem wieczne unieszczęśliwienie jak największej liczby ludzi.

Z góry odpowiadam na pytanie: jak to możliwe skoro ten zły duch nie robi temu joginowi nic złego?
Ano, jemu nie robi, ale ile ludzi odwróciło się od chrześcijaństwa skuszonych wizją posiadania nadnaturalnych mocy (siddhi)? I w ich przypadku to jest już grzech bałwochwalstwa i to bardzo poważny grzech. I tak może 10 joginów nie odczuje złych skutków swojej "symbiozy" ze złym duchem ale 100 osób które pod ich wpływem odwróci się od wiary może skończyć bardzo marnie (polecam świadectwo o. J. Verlinde "Pan Bóg mnie ocalił").

Silva: ale czy możesz być pewna, że są tylko złe duchy? Indianie znają manitou, które były i dobre i złe. Słowiańskie skrzaty były złośliwe, ale raczej dobroczynne. Celtyckie elfy były okrutne, ale dało się z nimi dogadać. Wschodnie dżiny czy japońskie tengu też mają zróżnicowane charaktery. Chyba tylko w chrześcijaństwie wszystkie duchy są przedstawiane jako złe.

O, przepraszam. Są też dobre duchy - anioły. Ale one działają zgoła inaczej.
Dlatego tak, jestem pewna że w takich przypadkach to jest opętanie przez złe duchy. 100% pewna.

A tak nawiasem manitou to nie były żadne duszki ani duchy. W ogóle nie "były" tylko "był" w liczbie pojedynczej.

Silva: doczytaj, proszę, zanim zaczniesz mi zaprzeczać.

Doczytałam. Nie wiem skąd ty bierzesz informacje ale ja z encyklopedii. Jeśli masz jakieś zastrzeżenia do tego co piszę o manitou zgłoś się do twórców encyklopedii PWN.

No właśnie.

co prawda to tylko wikipedia, ale Ci wkleję z linku powyżej, żebyś lepiej zrozumiała:

Jeśli doczytasz jeszcze trochę, przekonasz się, że manitou były we wszystkim. Były drobne, bezrozumne manitou oraz świadome, inteligentne, osobowe manitou, z którymi dawało się zawierać pakty i wchodzić w układy.

edit: encyklopedia pwn jest często wiarygodna, ale prawie zawsze jest zbyt lakoniczna i zachowawcza.

W rzeczywistości duchowej, w wielkim uproszczeniu, istnieją tylko dwie siły:
- potężny i dobry Bóg oraz Jego Aniołowie, we wszystkim pełniący Jego wolę,
-szatan i jego demony

Do tej samej rzeczywistości trafiają wszystkie dusze zmarłych ludzi.
Przeznaczeniem zbawionych jest wieczność w królestwie Boga.
Przeznaczeniem potępionych jest odłączenie od Boga i Jego łaski na wieczność, czyli
królestwo szatana.
Tertium non datur.

Moje pytanie brzmi:kim w świetle tej prawdy miałyby być pogańskie bożki, elfy, skrzaty, gnomy i wszelki inny drobiazg zaludniający pogańskie wierzenia i baśnie?
Bo nawet w tych baśniach i wierzeniach świat duchowy jest także dwubiegunowy.

oleksa57: w katolickiej rzeczywistości duchowej jest jak opisujesz (chociaż dokładna hierarchia aniołów nie została chyba zweryfikowana). W innych rzeczywistościach duchowych, dla wyznawców innych religii, jest inaczej, to przecież oczywiste. Literatury na ten temat jest od groma i jeszcze trochę. Przecież np. w voodoo istnieją loa, które są dla wyznających tą religię całkowicie realne, można z nimi wchodzić w kontakt niemal codziennie - przynajmniej tak to opisują.

Ale, powiedz mi, gdzie w swojej dwubiegunowości umieścisz "synów bożych" ze starego testamentu, którzy przybywali do ludzi i uprawiali seks z ludzkimi kobietami (Rdz 6,01)?

~grzmot, wyjaśnijmy sobie może najpierw o czym tak naprawdę rozmawiamy.
Zgaduję, że nie jesteś chrześcijaninem i nie za bardzo odpowiada Ci koncepcja Jedynego Boga.
Obstaję przy tym, byśmy pozostali przy temacie geografii duchowego świata.
Literatury na temat oczywiście jest wiele- no cóż, papier wszystko przyjmie, a ludzie to
przeczytają.
Tylko, że ta rozmowa jest nie o literaturze, ale o potężnych istotach duchowych, które są bardziej realne od tych książek, które przeczytałeś.



Myślę, że niezbyt dobrze mnie zrozumiałeś. Świat duchowy jest dwubiegunowy nie tylko według wiary chrześcijan.

Ta dwubiegunowość nie podważa istnienia loa ani innych bytów duchowych.
Pytanie dotyczyło " geografii" duchowego świata.

Oglądałam filmy dokumentalne o voodoo. Nie mam wątpliwości, co zobaczyłam: demoniczne, profanacyjne ryty, grozę i opętanie. Czyli szatana i jego dzieła.

Podobnie należałoby zapytać o inne kulty, do którego należą królestwa.

Zapytałeś o synów bożych , o których mówi ST.Nie odpowiem Ci na to pytanie a vista, wcześniej muszę zbadać ten fragment tekstu i komentarze do niego, bo nie jestem biblistą ani teologiem. Będę gotowa, to Ci odpowiem.

Grzmot
Co prawda to Wikipedia, ale jak sam widzisz w przytoczonym przez ciebie fragmencie nie istniały dla Indian wyznających manitu dobre i złe duchy. W angielskiej wersji Wikipedii jest napisane że była to koncepcja przypominające hinduskiego Brahmana, a więc bezosobową, jednolitą moc przenikającą cały wszechświat i manifestującą się w świecie, od rzeczy nieożywionych do bóstw - było więc nieskończenie wiele przejawów Brahmana ale Brahman był jeden. Tak samo było z japońską kami (również wspomnianą w Wikipedii jako koncepcję podobną do Manitu). Rozumiem więc ze wszystkich dostępnych mi źródeł że Manitu to koncepcja panteistyczna i jest JEDEN.

Być może były w tej kwestii jakieś drobne różnice między plemionami lub nieporozumienia w zrozumieniu mitologii tych plemion, ale wygląda na to że zasadniczo Manitou był jeden i objawiał się w różnych zjawiskach przyrody itd (dlatego traktując te zjawiska jako oddzielne można uznać że było ich nieskończenie wiele).

No, ale to wszystko już zaczyna podpadać pod offtop, więc proponuję zakończyć temat.

A co do tematu...
Powiem to jeszcze wyraźniej: świat duchowy JEST dwubiegunowy, niezależnie od tego co sądzę inne religie. Po prostu jest, i to że ktoś sądzi inaczej tego nie zmienia.

Natomiast o Synach Bożych mogę powiedzieć (a mogę bo studiuję na wydziale teologicznym i właśnie przygotowuję się do egzaminu z dokładnej znajomości Pięcioksięgu) krótko i treściwie: nie istnieli, więc nie bardzo mogą być argumentem w tej dyskusji.

Silva: dobrze, kończymy OT o manitou, i przyjmuję Twoją uwagę o dwubiegunowości świata duchowego (bo zauważyłem, w jakim dziale piszemy).

Ale, że Synowie Boży nie istnieli? Tak po prostu? To dlaczego jest o nich w Biblii napisane? Możesz mnie do jakiś materiałów odesłać, żeby drugiego OT nie robić?

Grzmocie polecam: viewtopic.php?f=1&t=2143