Lizo, pisałam do Aleksandra, bo wydaje mi się że źle zrozumiał. Napisał bowiem: Skoro kierownik duchowy to terapeuta... a tak przecież nie jest.
Fakt - powinnam zaznaczyć do kogo się zwracam

Chciałem się zapytać czy rolę kierownika duchowego może zastąpić np. lektura książek o tematyce religijnej bądź np. Google, gdzie można znaleźć odpowiedź na różne kwestie. Jeśli tak to czym różni się kierownictwo duchowe u księdza i u Google?

to żart, czy poważne pytanie?

Ksiądz to osoba, Google to program komputerowy.

Nie widzisz różnicy?

Może poważne, kto to wie. W każdym razie książka i Google Cię nie znają, nie mają z Tobą kontaktu, nie dopasują słowa do Ciebie i asystencji Ducha Swiętego nie zapewnią. Równie dobrze można pytać o potrzebę lekarza. Po co nam lekarze. Ponoć "wszystko" jest w Googlach, a już w książkach medycznych na pewno. Po co nam przyjaciele.

To nie żart, ja nie mam kierownika duchowego i właśnie za kierownika mam to co np. napiszą na forum lub to co przeczytam w książce ewentualnie to co usłyszę u księdza po spowiedzi. Z tej mieszaniny informacji znajdzie się zawsze jakaś dobra dla mnie... Pozdrawiam

roznica jest chociaz taka miedzy ks a google ze kaplan jest in persona Christi. a Bog zna nasze serca bardziej niz my sami. to czym sie sugerujesz to ewentualne podpowiedzi od Ducha Swietego ale to nie zastapi samego Kaplana z ktorym jako z KD mozna rozmawiac o wszystkim co nas dreczy i on zawsze jakos cos doradzi. google Ci wszyskiego nie powiedza nawet gdyby tak CI sie wydawalo

Chwila, uporządkujmy. Ksiądz działa in persona Christi kiedy sprawuje sakramenty. Kierownictwo duchowe nie jest sakramentem, choć może mieć miejsce przy okazji spowiedzi.
Czym innym jest też asystencja Ducha Świętego w czasie sprawowania sakramentów, a czym innym otwarcie się na Ducha Świętego i umiejętność wsłuchania w Jego głos potrzebna do prowadzenia kogoś w kierownictwie.
Oczywiście, że książka czy materiały znalezione w internecie nie są tym samym, co kierownictwo, towarzyszenie duchowe. W tym drugim ważna jest konkretna relacja oparta na zaufaniu, na wspólnej chęci poszukiwania woli Bożej wobec osoby, która o takie towarzyszenie prosi. Istotą kierownictwa jest poddanie się pewnemu oglądowi kogoś drugiego, kto lepiej znając Boga może mi podpowiedzieć, jak szybciej do Niego dojść, jak celniej odczytać Jego wolę. Kierownictwo zawsze ma odniesienie do mojego życia, tu i teraz. Książka, nawet ta najlepsza, zawsze będzie bardziej abstrakcyjna. No i z książką nie wejdziesz w relację.
Jest jeszcze jeden aspekt. Nie wyobrażam sobie relacji towarzyszenia duchowego bez wzajemnej modlitwy za siebie. To dodatkowa wartość, która szczególnie umacnia więź i pomaga budować zaufanie. Książka ci tego nie da.

A ci wszyscy ludzie, którzy pytają o coś na forum i dostają dość konkretne odpowiedzi, to nie jest kierownictwo duchowe? Przecież właśnie oni poddają się osądowi innych osób zamieszczając swój problem na forum.

Nie, to nie to samo. Po pierwsze na forum nie istnieje relacja- pytasz anonimowego tłumu, z którego ktoś odpowiada zupełnie anonimowej wobec siebie osobie. Nie ma żadnej odpowiedzialności za siebie (btw. skąd wiesz, kim jest odpowiadająca osoba, jakie ma intencje i czy nie pisze ci bzdur?).
Na forum można napisać kilka ogólnikowych zdań. Roztrząsanie bardziej osobistych kwestii nie może mieć jednak miejsca- na to potrzeba klimatu zaufania i intymności, a nie publicznego forum. Nikt odpowiedzialny nie podejmie się kierownictwa duchowego na forum internetowym.

Jaki powinien być kierownik duchowy?

Co to znaczy jaki? To taki terapeuta duchowy, który jest znawcą życia duchowego i potrafi prowadzić człowieka do Boga tak jak terapeuta, bez wskazywania gotowych rożwiązań.

Droga Lizo,
to co napisałaś jest oczywistym. Mnie raczej chodzi, czy ma to być jeden i ten sam człowiek na wiele lat. Tego niestety św. Ignacy nie uściśla.

Wszak życie jest dynamiczne dla każdej ze stron.

Celem kierownictwa duchowego jest wskazanie człowiekowi jego drogi i doprowadzenie do samodzielności. Takie zalecenia podają sami kierownicy duchowi, to nie mój pogląd.
Osobiście znam osobę, która nie podejmie decyzji życiowej bez skontaktowania się ze swym kierownikiem duchowym. Doszło do uzależnienia emocjonalnego a więc kierownictwo duchowe straciło tu sens.