Zastanówmy się jak często kontempluje mistyczne oblicze Boga??

Rozumiem, że mówisz o "mistycznym" Ciele Chrystusa, czyli Eucharystii. A zatem kontemplacją tego oblicza jest adoracja Najświętszego Sakramentu.

W formie uroczystej zdarza mi się ostatnio rzadko, ale prywatnie owszem codziennie jakąś chwilę chcę poświęcić na rozmowę z Panem.

Mówie o mistycznym ciele Chrystusa ale tym ciałem nie jest Eucharystia sama w sobie lecz ludzie którzy ją przeżywają.

A o mistycznym czyli duchowym.

Ja tego gościa nie rozumiem...

Jakubie: po pierwsze - określaj się o co Ci chodzi DOKŁADNIE. Nie jesteśmy Tobą i nie znamy Twojego toku myślenia. Ja zrozumiałem tak samo jak Szumi, że chodzi o adorację Najśw. Sakramentu. Tej staram się dziennie poświęcić choć chwilę.

Jeśli chodzi o kontemplację Boga w człowieku to nie robię tego. Jak widzę chorego to nie lecę do niego od razu z okrzykiem "witaj Boże w chorym człowieku!" - nie przesadzajmy. Bóg mieszka w człowieku ale człowiek nie jest Bogiem.

Do każdego człowieka odnoszę się bardziej jak do brata niż jak do świątyni Boga.

Kontemplować Boga jak najbardziej można a nawet trzeba prze Adoracje Najświętszego Sakramentu.Jednak ja ciągle mówie o kontemplacji której może jeszcze nie znacie.Mianowicie mam na celu rozważanie podstawowych a jednocześnie bardzo trudnych pytań w naszym życiu.m.in:Kim jestem?,Kim jest Bóg?Poprzez ciche zamyślanie się w to można dojść do prawdziwego poznania siebie,własnego "ja" oraz Boga i jego istoty.A co do tego że człowiek Bogiem nie jest ani Bóg nie jest człowiekiem ale jest On w człowieku masz racje.

A najlepszą odpowiedź na te pytania odnajdziesz,gdy staniesz w Jego obecności. Gdy patrząc na Jego oblicze w Najświętszym Sakramencie będziesz widział w Nim siebie.

Tu masz racje ale wystarczy zamknąć oczy nie tylko przed Najświętszym Sakramentem.Tu chodzi o coś więcej,nie o to abym go widział lecz abym odczuwał Boga całą swoją duszą i aby ma dusza Nim oddychała.Abym się rozpłakał i odczuł Jego miłość do mnie a moją do Niego,abym choć przez chwilę poczuł się jak w Królestwie Niebieskim.Jak mawiali Ojcowie Pustyni:"Płaczcie"!i nie ma innej drogi jak ta aby okupić swe grzechy i poprzez ten żal doskonały doświadczyć Boga.