Mam takie pytanie.Pewna bardzo mi bliska osoba z mojej rodziny ,z tego co mi wiadomo została silnie pokrzywdzona przez swojego ojca,chodziło o sprawy majątkowe, osoba ta została wydziedziczona z majątku rodzeństwa z tego co wiem w chamski sposób ,przez co ma ciężkie życie
Ta osoba,z tego co wiem nie wybaczyła swojemu ojcu który zmarł.Sam osobiście gdy ta osoba myślała ,że nikt nie słyszy,słyszałem jak mówiła coś w stylu "Żeby Ciebie szlak po śmierci w trafił,za to coś mi uczynił" itd.

Ojciec tej osoby,śnił się mojemu tacie,drugiej połówce tej osoby,[moze komuś jeszcze ,ale tego nie wiem]sny sugerowały ,że jest w tym więzieniu o którym mówił Jezus Chrystus,bo jego dziecko nie chce mu wybaczyć

Mam takie pytanie,,,czy mogę pomóc mojemu nie żyjącemu przodkowi?Czy jego dziecko ma grzech za niewybaczenie jemu ?.Pragnął bym również dowiedzieć się czegoś o tym tajemniczym więzieniu pośmiertnym,czy jest to czyściec czy o co w tym chodzi?

Pisze bardzo ogólnikami ,wyjątkowo nie wszczepiając się w szczegóły,bo ta sprawa podzieliła rodzinę na dwa fronty, a sama sytuacja jest na tyle rozbudowana,że ma w swoim przebiegu szczegóły kryminalne.

Wg wiary katolickiej możesz (odpustami, modlitwą itd.).
Wg Biblii jest to chyba uzależnione tylko od tej jednej osoby, czyli należałoby nakłonić ją do przebaczenia.Na pewno nie jest to dodatkowe miejsce (oprócz czyśćca), czyli w praktyce - tożsame.

Na pewno nie jest to grzech, ale może mieć dla tej osoby zgubne skutki:

I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.
(Mt 18:34-35)

Z pewnością przodek jest w czyścu. Jeśli mu się nie przebaczy to będzie tam niestety cierpiał nadal.
Byłam kiedys na spotkaniu grupy charyzmatycznej i tam pewna kobieta ok. 30-tki mówiła o swoim zmarłym meżu, że jej sie przyśnił, czy ukazał (nie pamiętam) ale powiedział jej, że dopuki nie przebaczy mu tego, że ją sama zostawił na swiecie to on nie może wyjść z czysca. Dopiero gdy się pogodziła z tym, że męża nie bedzie i przestała mu robić wyrzuty, że ją zostawił, gdy mu to przebaczyła, to mógł dopiero wejść do nieba.
Wniosek z tego taki, że musimy zabiegać o to by nikt nam niczego nie zarzucał i nie zywił do nas nienawisci i sami powinniśmy wszystko wybaczać innym.... choć to nieraz może byc bardzo trudne...

Wymuszanie przebaczenia z zewnątrz nic nie da. Nawet wymówienie tego bez uczucia nic nie da. Słowa tu nie mają żadnego znaczenia.

A przeczytałeś cytat z PŚ, który przytoczyłem?

(...) jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.
(Mt 18:35)

Byłam kiedyś na rekolekcjach z modlitwą o uzdrowienie międzypokoleniowe które m. in. tego problemu właśnie dotyczyły. Prowadzący powiedział że tak jest że jeśli ktoś za życia kogoś skrzywdził a potem umarł to pozostaje w czyśćcu aż ta osoba mu przebaczy. Oczywiście ta osoba również ma grzech gniewania się.

W tej sytuacji można tylko próbować uświadomić tej pokrzywdzonej osobie żeby wybaczyła swojemu winowajcy i że jest to zarówno jej jak i jemu potrzebne (jej, bo jeśli ona winowajcy nie wybaczy to i Bóg jej nie wybaczy według słów "odpuść nam nasze winy JAK I MY odpuszczamy naszym winowajcom" - jeśli my nie wybaczymy to i Bóg nam nie wybaczy).

To jest grzech. Gniew jako uparty brak przebaczenia jest grzechem (vide: przypowieść o nielitościwym słudze).

Tu miałem na myśli brak takiego OTWARTEGO przebaczenia, a nie ostre gniewanie się.
Oczywiście że złość jest grzechem (nawet wobec nieznanych nam bliżej osób (również zmarłych)), ale
tu chodzi o przebaczenie jakiejś krzywdy, co nie musi się przecież wiązać z wrogością.

@Goldian
Możesz spróbować przekonać tą osobę do pogodzenia się ze zmarłym, a jeśli to nie pomoże, to pozostaje modlitwa.

A uparte nieprzebaczenie komuś nie jest objawem wrogości? Coś mi się wydaje że jest, zwłaszcza wobec świadomości że być może ta osoba cierpi teraz z powodu braku przebaczenia męki czyśćcowe.

Przecież pisałem że nie chodzi o uparte nieprzebaczenie.
Czasem tak jest, że aby móc komuś przebaczyć, trzeba w to włożyć wiele wysiłku - nawet jeśli się bardzo chce.
Podobnie jest wiarą w Boga - to nie kwestia jednorazowego wyboru, dobrej woli.

Jeśli się chce to już jest w pewnym sensie przebaczenie
No, nie zrozumieliśmy się po prostu.

To jest stanowisko KrK? jakoś strasznie rytualnie to dla mnie brzmi. Czy Bóg uzależnia w ten sposób czyjeś zbawienie? czy zbawienie nie jest łaską, wynikającą z wiary, z przyjęcia Jezusa?

Tutaj nie mówimy o zbawieniu, tylko o karze (więzienie/czyściec nie jest piekłem!).
Jeśliby patrzeć na tą sprawę tak "rytualnie", to można by pomyśleć, że
człowiek będzie cierpiał w czyśćcu, dopóki osoba którą skrzywdził mu przebaczy albo umrze.

No właśnie, co mnie dziwi.

Zagubiona_21
Z tego co zrozumiałam "działa" to w ten sposób, że jeśli ktoś kogoś skrzywdził to musi odpokutować zrobienie komuś krzywdy. Na przykład złodziej musi odpokutować kradzież. Tylko że trzeba też spojrzeć na to z drugiej strony - złodziej okradając kogoś zrobił mu krzywdę, którą ten człowiek może mieć problem żeby przebaczyć. Przecież to nie jest wina człowieka okradzionego że cierpi i że jest mu trudno (nie mówiąc np. o przypadkach morderstwa, gwałtu itd).

Tak więc złoczyńca w pewien sposób sam się uzależnia od konieczności wybaczenia osoby którą skrzywdził - dopóki ta osoba cierpi dopóty on jest traktowany jako odpowiedzialny za jej cierpienie bo jest jego sprawcą. Dopiero kiedy osoba skrzywdzona podejmie decyzję że chce wybaczyć tę krzywdę i niejako odciąć się od roli ofiary, która cierpi to winowajca przestanie być odpowiedzialny za jej cierpienie.

Często się to dzieje po jakimś czasie naturalnie (a przynajmniej tak mi się wydaje, tu już się zaczynają moje własne wnioski) - ofiara po jakimś czasie wybacza tak czy inaczej, "czas leczy rany" i jakoś naturalnie to przechodzi. Dopiero kiedy ktoś swoją krzywdę "hoduje", żyje w gniewie i uparcie nie chce wybaczyć swojemu winowajcy to jest to grzech gniewu.

Piszę zrozumiale, bo trochę trudno to wyjaśnić i nie wiem czy napisałam jasno?

Jeśli pytasz o oficjalne stanowisko Kościoła wyrażone w jego oficjalnych dokumentach, to nie spotkałem się z takim określeniem (jeśli ktoś się spotkał, to może podać). Oczywiście brak określenia tego w dokumentach nie znaczy, że to co napisała Silva jest (nie)prawdą.