Cześć. To już mija drugi tydzień wielkiego postu i zastanawiam się nad tym, jak przeżywać ten okres liturgiczny...
Od kilku lat stosuję dietę wegetariańską. Od kilku tygodni próbuję prowadzić wegański styl życia (zrezygnowałem z nabiału i miodu). Mam więc lekki problem z tym, w jaki sposób pościć. O ile dla wielu członków mojej rodziny powstrzymanie się od jedzenia mięsa to dość trudne przeżycie, dla mnie brak pokarmów mięsnych to rzecz codzienna. Od kilku tygodni spożywam trzy posiłki dziennie ze względu na mój tryb życia, więc post ścisły nie jest dla mnie czymś niezwykłym. Chcąc odróżnić czas wielkiego postu od czasu zwykłego zrezygnowałem z pewnych potraw, które lubię (na przykład z potraw zawierających cytrusy i banany, które uwielbiam i które kojarzą mi się ze świętami). Zrezygnowałem też na czas wielkiego postu ze słuchania muzyk i oglądania filmów, które lubię.
Macie jakieś inne pomysły na to, w jaki sposób mogę pościć? W jaki sposób Wy pościcie? Jakie potrawy kojarzą Wam się z postem? Jaki jest według Was sens wielkiego postu?

Myślę że dobrym pomysłem byłoby np. postawić na aktywność fizyczna w tym czasie. Może jakieś regularne dłuższe spacery? Albo wypady w miejsca gdzie stoi krzyż? Większość polskich szczytów ma krzyż, nawet niedaleko mojego miasta są dwa wzniesienia na których też stoi krzyż. Takie wejście na górę czy wzniesienie mogłoby również mieć wymiar duchowy. Przecież nawet drogi krzyżowe organizowane są na Tarnicę.

Inaczej rozumiem post, może ciebie zainspiruje. Post to dla mnie powstrzymywanie się od spraw zgubnych, uciążliwych, od przesady. Z oczywistych przykładów to palenie, czy upijanie się. Z nieco mniej oczywistych to np. zbyt wiele czasu spędzonego przy komputerze kosztem wiezi z najbliższymi, pracoholizm, czy ucieczka w izolacje przed problemami. Postem może być praca nad swoja porywczością, powstrzymywanie sie od niepotrzebnych złośliwości, próba naprawy stosunków z kimś bliskim, czy rozwijanie w sobie cierpliwości do swojej teściowej (po wielu próbach ja swoja nawet polubiłem ). Na pewno znajdziesz w sobie jakąś mniejszą, czy większą słabość, która rzutuje na otoczenie, znajdziesz swój własny post.

Warto spoglądać na niby znane pojęcia - jak np. post - pod różnymi kątami; dlatego ciągnąc temat, zwrócę uwagę na poniższy cytat, który dokłada jeszcze inne możliwe podejście do postu [zacytuję cały rozdział, zaznaczając to, co uważam, że do tematu postu pasuje]:

Iz 58 PAU
(1) Wołaj donośnie, nie ustawaj! Podnoś głos jak dźwięk rogu i oznajmij mojemu ludowi jego występki, domowi Jakuba jego grzechy.
(2) To Mnie szukają każdego dnia i gorliwie zdobywają wiedzę o mych drogach, jak naród, który czyni sprawiedliwość i nie porzuca praw swojego Boga. Proszą mnie o sprawiedliwe sądy, gorliwie starają się być blisko Boga.
(3) „Dlaczego pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś, umartwialiśmy się, a nie zwracałeś uwagi?”. Oto w dniu waszego postu załatwiacie swoje sprawy i wykorzystujecie swych pracowników.
(4) Oto pościcie wśród waśni i sporów, bijecie niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak jak dzisiaj, jeśli chcecie, aby wasz głos był słyszany w górze!
(5) Czyż post, jakiego pragnę, to dzień, w którym człowiek się umartwia? Czyż jest nim zwieszenie głowy jak trzcina albo leżenie w worze i popiele? Czyż coś takiego możesz nazwać postem i dniem miłym PANU?
(6) Lecz taki jest post, którego pragnę: zdjąć kajdany bezprawia, rozwiązać więzy jarzma, wyzwolić uciemiężonych, połamać wszelkie jarzmo;
(7) z głodnym dzielić się chlebem, przyjąć do domu biednych i bezdomnych, przyodziać nagiego, którego zobaczysz, i nie odwracać się od swoich bliskich!
(8) Wtedy jak jutrzenka zabłyśnie twoje światło i szybko zabliźnią się twe rany; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała PANA będzie bronić twych tyłów.
(9) Wtedy, gdy zawołasz, PAN odpowie, gdy wezwiesz pomocy, powie: „Oto jestem!”. Jeśli u siebie położysz kres uciskowi, przestaniesz wytykać palcem i mówić przewrotnie,
(10) z serca zatroszczysz się o głodnego i nasycisz człowieka zgnębionego, wówczas twoja światłość wzejdzie wśród ciemności, a twój mrok rozbłyśnie jak południe!
(11) PAN zawsze będzie cię prowadzić i nawet na pustyni nakarmi cię do syta. Odnowi twoje siły i uczyni cię jak nawodniony ogród i źródło, które nie wysycha.
(12) Odbudujecie pradawne ruiny, dźwigniecie fundamenty leżące w gruzach od pokoleń. Nazwą cię Odnowicielem zrujnowanych murów, który czyni ulice ponownie zamieszkałymi.
(13) Jeśli w szabat powstrzymasz swoje kroki, aby w mój święty dzień nie załatwiać swoich spraw; jeśli nazwiesz szabat rozkoszą i święty dzień PANA - chwalebnym; jeśli uczcisz go, rezygnując z podróży, załatwiania swoich spraw i ubijania interesów,
(14) wtedy znajdziesz swoją rozkosz w PANU! Wówczas zaprowadzę cię na wyżyny kraju i karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twego ojca. Tak orzekły usta PANA!

Co o takim poście - uwaga: przez samego Pana Boga opisanym! (a przez proroka Izajasza spisanym) - myślisz, Zbigniew3991?

Dziękuję. Odkrywam w sobie właśnie kierowanie się do przesady i skrajności, to jest: jeśli post to ograniczenie, to rezygnuję ze wszystkiego. Stąd wzięło się moje pytanie - szukam umiaru i właściwej miary. Zwróciłem na to uwagę jeszcze przed postem (w czasie, który przed Soborem Watykańskim II nazywano przedpościem) i postanowiłem, że w Wielkim Poście będę częściej dzwonił do bliskich i częściej odwiedzał rodzinę. Chciałbym to robi także i po zakończeniu wielkiego postu, ale myślę, że czas postu to czas ćwiczenia nawyków i cnót. Tak więc w tegorocznym wielkim poście ćwiczę uważność w relacjach. Nie chcę jednak porzucać tradycyjnego postu i stąd też szukam informacji o tradycyjnych praktyk pokutnych.

Zbigniew3991 - widać, że starasz się bardzo świadomie swoją wiarę przeżywać; a co myślisz o cytacie z Pisma Świętego, jaki znajduje się w moim poprzednim komentarzu?
Masz zwyczaj czytać osobiście Biblię, Boże Słowo?

@Jerzy_67
Przepraszam za to, że nie odpowiedziałem. Chciałem zrobić to po powrocie, ponieważ wymaga to skupienia.

Znam ten fragment i to przesłanie towarzyszyło w ubiegłorocznym wielkim poście. W tym roku także pamiętam o wskazaniach Izajasza. Staram się pracować na dwóch płaszczyznach - "wewnętrznej" i "zewnętrznej". Przez cały rok pomagam innym, ale w czasie wielkiego postu jeszcze bardziej zastanawiam się nad tym, w jaki sposób mogę służyć innym. Planuję na przykład przejrzeć swoje szafy i oddać część ubrań organizacjom pomagającym innym (np. PCK). Jest to dla mnie nie tylko jałmużna, ale także i ważne ćwiczenie duchowe porządkowania, pozbywania się rzeczy zbędnych, do których czasem jestem niepotrzebnie przywiązany.

Dotychczas skupiałem się nad tym, czego nie robić, ale chciałbym skupić się teraz nad tym, jak postępować. Zauważyłem, że nie jest możliwe powstrzymanie się od krytyki innych ludzi (w myślach) bez zastąpienia tego czymś pozytywnym (na przykład dziękowaniem za te osoby). I w ten sposób planuję pracować nad sobą przez resztę tegorocznego wielkiego postu. Tak rozumiem post - jako sposób zmiany myślenia, zmianę nawyków, zmianę nastawienia...

Czytając Twój wpis na myśl przyszła mi ta scena z jej końcowymi słowami:

Mk 12,28-34 PAU
(28) Wówczas podszedł jeden z nauczycieli Pisma, który słyszał ich rozmowę. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: „Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich?”.
(29) Jezus rzekł: „Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu! PAN, Bóg nasz, jest PANEM jedynym.
(30) Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.
(31) Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych”.
(32) Powiedział do niego nauczyciel Pisma: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo jeden jest i poza Nim nie ma innego.
(33) Miłować Go całym sercem, całym rozumem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego o wiele więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.
(34) Jezus, widząc, że rozsądnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I odtąd nikt już nie odważył się Go pytać.

Kontekst cytatu jest nieco inny, niż temat postu, ale warta uwagi jest ta końcowa uwaga Pana Jezusa... Obyśmy wszyscy mogli być tak właśnie "niedaleko od królestwa Bożego...", a finalnie być w nim!

PS. Biblię cytuję z tej strony: https://biblia.apologetyka.co/read
Każdemu ją polecam, bo nie znam lepszego miejsca do darmowego czytania, porównywania i przeszukiwania tak wielu przekładów biblijnych; a ponieważ Biblia nie jest Ci obca, to może się przyda to miejsce w przyszłości - choćby podczas forumowych rozmów, by swoje słowa poprzeć Słowem Bożym, aby ono się liczyło nade wszystko!...
Pozdrawiam!

Super. Na marginesie: nie jedzenie miesa (jako post) jest wg mnie strasznym archaizmem: obecnie mieso jest stosunkowo tanim, dostepnym, wręcz podstawowym pożywieniem, a "postne" ryby stały sie rarytasem. W czasach dawniejszych mieso było czyms ekskluzywnym, nadmiarowym, a rybe mógł sobie byle biedak złowić.

Nie pytany, a odpowiem: to jest wycięte z kontekstu.
Jednym zdaniem: Lud wypełnia wszelkie obrzędy, ma pretensje do Boga ale jest to jednokierunkowe, bo sam Bogu posłuszny nie jest. Tu nie ma wezwania do zaprzestania/zmiany postu/obrzędów, a jest wezwanie do przestrzegania praw Pana, do pobożności nie (tylko) ustami ale i codziennym czynem.

Bardzo dziękuję




Według mnie sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana. Kilka lat temu byłem w szpitalu. Zgłosiłem to, że jestem wegetarianinem. Na obiad dostawałem ryby. Często jestem pytany o to, czy wegetarianie jedzą ryby. W naszej tradycji ryby przestały być już kojarzone z mięsem - czasem spotykam się z tekstami, w których ryby są wymieniane obok mięsa tak, jak gdyby mięso ryb nie było mięsem. Są to pewne schematy, które funkcjonują w naszym społeczeństwie.

W poście bardziej chodzi o intencję. Mam doświadczenie z wegetarianizmem i weganizmem, o czym wspomniałem na początku tematu. Często mam wrażenie tego, że osoby, z którymi rozmawiam, traktują wegetarianizm i weganizm jako wyrzeczenie. Chociaż wegetarianizm i weganizm są rezygnacją z jedzenia produktów zwierzęcych (niektórych lub wszystkich) oraz bardzo często wiążą się z rezygnacją używania produktów pochodzenia zwierzęcego (np. odzież, kosmetyki), to przecież jest wiele smacznych, ekskuzowanych, wegańskich potraw. Ta ekskluzywność nie pasuje do wyrzeczenia i postu.

Stąd też moje pytania o to, w jaki sposób można pościć.