Próbowałem poszukać podobnego tematu, ale nie dałem rady znaleźć. Może ktoś naprowadzi, albo odpowie...
Zastanawiałem się, czy w Polsce są jakiekolwiek prawne przeszkody, aby osoba prywatna (czyli nie w ramach jakieś zorganizowanej 'legalnej' akcji jakiegoś stowarzyszenia) mogła stanąć np. w rynku miasta i mówić ewangelię, w tym cytować Pismo Święte.

W google znajdywałem tylko wzmiankę o kaznodziei w Anglii, który publicznie przeczytał fragment o mężczyznach współżyjących ze sobą i miał problemy. Nie chodzi mi również o pojedyncze rozmowy z ludźmi (np. w formie ankiet, czy coś), ale o publiczną mowę to więcej niż jednej osoby.

Co o tym wiemy? Czy znacie jakieś przypadki w Polsce?

Zależy co będziesz czytał. Jeśli fragmenty nawołujące do nienawiści czy przemocy możesz mieć problem, poza tym chyba nie ma przeszkód.

Przynajmniej ze strony prawa.

Jeśli jesteś katolikiem to powinieneś porozmawiać o tym z Księdzem swoim. Generalnie ewangelizować idzie się pod dwie osoby jak apostołowie. Myślę że jeśli masz takie pragnienie to może poszukaj sobie wspólnoty ewangelizacyjnej może Przystanek Jezus. Warto się formować na ewangelizatora we wspólnocie dużo modlić i sluchać ludzi doświadczonych szczególnie duszpasterzy i pamiętać że bez posłuszeństwa nie ma błogosławieństwa. Jeśli to twoje pragnienie to idź za nim

A dlaczego nie może stanąć na placu i samemu ewangelizować? Będzie wyrażał własne poglądy, własne przekonania i ich bronił. Po co mu ochrona? Dzis juz nie ma band na drogach, nie trzeba iść w karawanie i nie trzeba spać na zmianę.

Moje zdanie w tej kwestii:

ja tak sobie myślę, że trzeba unikać bezmyślnego nasladowania
metod ewangelizacyjnych pierwszych chrześcijan.

Ewangelizacja ma być skuteczna.
Po to się ma rozum, żeby zanalizować skuteczność róznych form ewangelizacji
uwzgledniając uwarunkowania kulturowe i cywilizacyjne i inne.

Nie wiem czy akurat stanięcie na srodku ulicy i cytowanie Pisma św.
jest dobrą formą ewangelizacji. (Nie mówię że nie - wyrażam tylko wątpliwość)

Uważam, że to, że można o takim sposobie przeczytać
w Dziejach apostolskiech nie jest powodem aby ten sposób bezmyślnie kopiować

To, że tak robili pierwsi chrzescijanie nie jest
żadną gwarancją skuteczności.

Trzeba sposoby ewangelizacji wybierać używając
swojej wiedzy i rozumu (oczywiście, jak wszystko w życiu,
należy to robić zwracając się do Ducha św. o światło w tej sprawie)

Tak myślę.

Hej, dzięki za odpowiedzi.
Nie pytam jak to zrobić i czy to zrobić i czy to jest skuteczne czy nie, ale czy teoretycznie jest jakaś prawna przeszkoda dla takiego sposobu. Gdy coś podobnego organizują stowarzyszenia czy organizacje Kościoła, to pewnie mają to w dozwolonych działaniach. Pytanie czy osoba prywatna ma prawo do tego, czy są na to jakieś paragrafy (na publiczne, niezorganizowane instytucjonalnie głoszenie ewangelii)

Mamy paragrafy na zakłócanie spokoju i porządku publicznego. Są tak ogólne, że można je interpretować jak się chce. A jeśli ktoś uzna, że takie zachowanie nie jest zgodne z przyjętymi normami zachowań w miejscu publicznym i zgłosi ten fakt wymiarowi sprawiedliwości?

Jeżeli ten ktoś robi to bardzo głośno (że uszy puchną)
lub uporczywie zaczepia ludzi nie pozwalając im spokojnie iść dalej
to podpada to pod kategorię "wykroczenie"

Ale jak to się odbywa spokojnie
i każdy przechodzień nie ma problemów
z tym, żeby nie musiał słuchać jak nie chce
(wystarczy przejść parę kroków dalej)

to myślę, że może i ktoś zgłosi naruszenie porządku publicznego
albo to,że nie jest zgodne z przyjętymi normami zachowań w miejscu publicznym
(pisała o tym Liza - to są paragrafy które mają własciwie nieograniczoną
dowolność w interpretacji)

ale myslę, że trzeba by skrajnie złej woli ze strony sędziego
który miałby to uznać za wykroczenie
no i poza tym dużo odwagi - bo naraziłby się tym na śmieszność

To by podpadło pod homofobię w stosunku do chrześcijan

Podzielam zdanie jesiennej.U mnie na miasteczku studenckim w krakowie ostatnio stał jakiś namiot (taki duży, ogrodowy) pod namiotem kilka rzędów krzesełek na środku ambona z mikrofonem, z której czytane było Pismo i wygłaszane konferencje. Robili to studenci z jakiegoś ruchu ("Pod Prąd" to się nazywa chyba).

Oczywiście poza organizatorami nikt więcej na krzesełkach nie siedział (a był to ciepły dzień więc wokoło siedziały dziesiątki osób, na kocach/z grillami) i całe przedsięwzięcie wyglądało dość żałośnie. Czasem mam dylemat moralny bo nie wiem jak to ocenić. Nie sposób potępić takich akcji ale pochwalić też jakoś nie potrafię. Czy to ma być tylko zagranie na nosie przeciwnikom wiary? To mają być zawody - kto odważniejszy? Bo chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie uważa na serio że takie działania przyciągną kogokolwiek (modlić się, żeby nie zniechęciły).

Kiedyś apostołowie tak robili ale to było 2000 lat temu, kompletnie inne realia. Wtedy budziło to zainteresowanie, działało, przyciągało ludzi, apostołowie nie byli brani za oszołomów i nie odstawiali błazenad. Czasy się zmieniły, dziś bardziej potrzeba osobistego świadectwa dawanego życiem, potrzeba zaintrygować ludzi wewnętrzną siłą i spokojem bo o Jezusie już każdy słyszał i "głoszenie Ewangelii" w dosłownym sensie to kuriozum.

A nie lepiej chodzić od drzwi do drzwi? Jest szansa, że 95% Polaków nie poszczuje Cię psami czy nie zrzuci ze schodów, tak jak świadków Jehowy. Swój swojego chyba wpuści, nie?

A potem daj znać jaki procent "katolików" w ogóle chciał z Tobą gadać o "tych sprawach".

Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim:
Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz - mówili jedni,
a drudzy: - Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie.
Zabrali go i zaprowadzili na Areopag, i zapytali:
Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jaką to nową naukę głosisz?
Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do głowy.
Chcielibyśmy więc dowiedzieć się, o co właściwie chodzi.
A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas
jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego.
(...) Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali,
a inni powiedzieli: Posłuchamy cię o tym innym razem. Tak Paweł ich opuścił.
Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli.
Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.
(Dzieje 17:18-21, 32-34)

Elbrus nie zrozumiałeś - zostali wyśmiani za treść ich nauk bo skonfrontowali się z filozofami materialistycznymi a nie za sam fakt publicznego głoszenia. Filozofowie, którzy ich wyśmiali też publicznie głosili swe nauki i nikogo to nie dziwiło ani nie gorszyło.

Chodzi mi o samą formę która jest dziś bezużyteczna i bezpodstawna. Kiedyś ludzie nie znali Chrystusa więc trzeba było im dosłownie głosić Dobrą Nowinę. Dziś kiedy już znają trzeba im pokazać jak ta nauka zmienia życie.

tego już próbowano na krakowskim przedmieściu...

Osobiście uznałabym głoszącego na ulicy Ewangelię za człowieka, który chce się dowartościować i ma wewnętrzną potrzebę bycia zauważonym. Ludzie, którzy nie żyją Ewangelią mają racjonalne uzasadnienia swej niewiary. Jest jeszcze jeszcze problem: wiara innych ludzi wzmaga niechęć do nich niewierzących, to są nieuświadamiane sobie emocje. Nie ma więc możliwości, by usłyszeć z przesłań ewangelicznych dobro.
Nie wystarczy słuchać by usłyszeć.
Wierzący natomiast nie potrzebuje słuchania publicznych wystąpień na rynku, ulicy czy w parku. Jeśli ma wątpliwości to będzie szukał odpowiedzi np w necie czy indywidualnych rozmowach.