Prosze o wyjasnienie sensu skladania przyrzeczenia ubóstwa przez osoby wstępujące do zgromadzeń, bądz tez do Instytutów Świeckich.

Co to oznacza? Nie mozna im nic podarowac? I czy oni sami nie moga nabywac zadnych rzeczy materialnych. A jak ida np. do sklepu czy musza kupowac tylko najtańsze produkty - mleko, herbatę, wędlinę......?



pozdrawiam:)

Myślę, że problem dostatecznie wyjaśnia papież Leon Xlll w encyklice RERUM NOVARUM, w której pisze

Papież Jan Paweł II, rozwijając nauczanie swojego poprzednika Leona Xlll, w encyklice LABOREM EXCERCENS, pisze, że zasadą powinno być:: .
I właśnie po to, aby pełniej móc przestrzegać owej zasady, zakonnice i zakonnicy rezygnują z prawa osobistego posiadania, nazywając to "wolnością od własności". I rzeczywiście; człowiek pozbywający się prawa do posiadania dobr materialnych (ubóstwo), do daleko posuniętego ograniczenia własnej woli, którą podporządkowuje woli przełożonych (posłuszeństwo) a także rezygnujący z posiadania własnej rodziny, z ojcowstwa biologicznego bądź macierzyństwa (czystość) rzeczywiście staje się wolnym nie tylko w obliczu Boga ale także najczęściej sam poczuwa się wolnym.

Ubóstwo...nie chodzi tylko o dobra materialne, ważnym elementem jest wyrzeczenie się samego siebie, swoich przywiązań,grzeszkó itd

Ubóstwo - to do którego ludzie zobowiązują się składając śluby - jest praktykowane w rozmaity sposób. Niegdzie nie jest powiedziane, że osoby które taki ślub złożyły maja kupować tylk onajtańsze rzeczy. Inne też będzie ubóstwo mniszki, która żyje w klauzurze a inne zakonnicy żyjącej czynnie. Generalnie we wspólnotach zakonnych wiele rzeczy członkowie dostają od przełożonych lub osób zobowiązanych do zaspokojeniach ich potrzeb w sferze materialnej (np. ekonomów itp.). Instytuty świeckie są w tej sferze najbardziel elestyczne. Ich członkowie żyją w świecie, nie prowadzą (najczęściej) życia wspólnego każdy więc sam musi się zatroszczyć o swoje potrzeby bytowe.

Ubóstwo ma sens. Teraz, kiedy otaczam się wśród ludzi widzących świat tylko przez pryzmat pieniądza lub piękna ciała i sławy, dopiero zaczynam dostrzegać, że Jezus miał wielką rację z tym ubóstwem, bo pozwala ono na to, by spojrzeć na człowieka, jako na wartość samą w sobie. Człowieka, który ma swoją godność bez względu na to, ile ma w portfelu, jak wygląda, co w życiu osiągnął.