Proszę o pomoc. Nie mogę znalezc sensu swego zycia. Za to jak jest obwiniam Boga. Wiem ze to źle, że tak robie, ale nie wiem co innego moge zrobić. Oddalam się od wiary. Czuję że jak teraz nie zatrzymam tej lawiny to przegram życie... nie chcę tego. Tak bardzo pragnę miłości ale nie mam na co jej skierować, boję się odrzucenia. Po ostatnim związku bardzo cierpiałam. Mam zaburzenia łaknienia- jem gdy mi smutno i jestem nieszczęśliwa a potem tyje i oddzielam sie od swiata do momentu gdy waga powroci do stanu sprzed. Wiem że wiara w Boga by zlikwidowałą te problemy, czuję że właśnie jej w moim życiu brakuje. Sama jednak nie poradzę sobie dlatego proszę o pomoc.....

ajjj1

Bóg jest Miłością.jesteś dla Niego kimś jedynym i niepowtarzalnym.i umarł na krzyżu,aby Cię przekonac, ile dla Niego znaczysz.

myślę,że od tego powinnaś zacząc budowac swoją przyjaźń z Nim.zastanowic się, co ta Miłośc dla Ciebie znaczy.ile jesteś gotowa dac z siebie,aby życ Nim na codzień.

czasami tak jest,że nie widzimy sensu naszych działań,czujemy pustkę, osamotnienie.radziłabym Ci wtedy po prostu wszystko Jemu oddac i zawierzyc.z nadzieją.jest w Tobie nadzieja, chocby dlatego,że tu, na forum zwróciłaś się z prośbą o pomoc.

nie ma gotowej recepty na Twoje problemy, zapewne przedstawiłaś zaledwie ich fragment.



moim zdaniem wiara w Boga nie likwiduje żadnych problemów.a czasami wręcz przeciwnie-przymnaża ich.
daje za to siłę do ich pokonywania.

pozdrawiam

Żeby uwierzyć w Boga - musisz uwierzyć w siebie. A żeby uwierzyć w siebie musisz pamiętać, że Bóg uwierzył już dawno w człowieka, i wierzy nadal

Postaraj się więcej z Bogiem rozmawiać. Nie koniecznie przez ciągłe "Ojcze nasz", różańce, litanie... Tak po prostu. Rozmawiaj z Nim. Prostymi słowami, myślami płynącymi z serca.

Nieudany związek... Ja pewnie nie, ale większość ludzi ma (miało) ten problem. Wielu zawiodło się na drugiej stronie, a potem jest problem - jak zaufać komuś. A nawet - jak zaufać Bogu...

Ja uważam, że Ty wierzysz w Boga. Ale masz problemy z zaakceptowaniem siebie i z przyjęciem Jego woli odnośnie tego, co Cię spotkało. Kluczem chyba jest to, abyś potrafiła z Nim i przez Niego odnaleźć się w życiu, zrozumieć sens życia

Nie wiem jak to napisac zebys nie odebrala tego w sposob w ktory nie powinnas ,ale ja bym na twoim miejscu poszedl do psychologa rozmowa potrafi zdzialac cuda jesli trafisz na dobrego psychologa albo lepiej pania psycholog(bo wiadomo ze wy sie lepiej z reguly ze soba dogadujecie)to mozesz szybko z tego "dolka" jaki masz wyjsc!Jesli nie spodoba ci sie psycholog zmien go to ma bys ktos komu zaufasz i sie przed nim otworzysz (nie bylem u psychologa ale znam bardzo dobrze osobe ktorej wlasnie psycholog pomogl wyjsc z dolka i wiem o czym pisze)Wiara jest wazna ,ale nie ma to jak rozmowa z kims kto sie zajmuje zawodowo uzdrawianiem "ludzkich dusz"

Również proponuję psychologa. Po prostu dlatego, że potrzebujesz spojrzenia na życie z innej perspektywy, a do tego potrzebna rozmowa z kimś z zewnątrz Twojego środowiska.

Tak myślę że za mało wierzę w siebie i dlatego że nie ufam sobie to nie ufam Bogu. Postaram się to zmienić.Moim pierwszym krokiem będzie modlitwa, rozmowa z Bogiem własnymi słowami.

Samemu bardzo trudno odnalesc czesto sens zycia, proponuje cos w Kosciele gdzie mozna poglebic swoja wiare.
Np teraz sa w wielu kosciolach katechezy neokatechumenalne, odpowiadaja one czesto na pytanie o sens zycia o to gdzie jest milosc na tym swiecie.
Albo poszukaja jakies grupy odnowy czy rodziny rodzin jakiegos miejsca gdzie inni moga sie za Ciebie modlic i modlic sie z Toba.

„Wiara jest bezinteresownym darem Boga, dostępnym dla wszystkich, którzy o niego pokornie proszą, i cnotą nadprzyrodzoną, konieczną do zbawienia”

- "Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego" / cz. 1, r.3, p.28.

________________
Kompendium jest zatwierdzone i ogłoszone przez papieża Benedykta XVI.

W życiu jest czasem ciężko i pojawiają się pretensje do Boga. Myślę że wiara w Boga może nadać sens życiu i sprawić że łatwiej będzie nam dźwigać przeciwności życia.
Bóg jest Miłością, jest On źródłem wszelkiej ludzkiej miłości i może wypełnić nasze pragnienie by kochać i być kochanym. Bóg ukochał każdego z nas miłością odwieczną, każdy jest dla Niego kimś jedynym i niepowtarzalnym i ze świadomości Miłosci Boga można czerpać poczucie własnej wartości.
Rzeczywiście rozmowa z Bogiem własnymi słowami może bardzo pomagać, dobrze jest powierzać Bogu swoje życie w czasie modlitwy i rozmawiać z Nim o tym co nas boli, z czym jest cieżko, z czym nie potrafimy sobie poradzić.

Bylem w podobnej sytuacji jak ty. Rowniez stopniowo zaczynalem odwracac sie od Boga, coraz dalej i dalej. Ktoregos dnie moja siostra przywiozla mi od bardzo dalekich krewnych Nowy Testament, ktory zaczalem bardzo powoli i stopniowo czytac. Nie wiem jak to wytlumaczyc ale wewnatrz czulem ze tam jest wszystko czego potrzebuje aby zyc ´´normalnie´´ podozajac do Boga. Nie umiem Tobie udzielic krotkiej i zwiezlej porady ale moge Ciebie zapewnic ze jesli przeczytasz Nowy Testament nie pomijajac zadnej strony, zadnej linijki, jesli bedziesz czatala kazda strone dopuki jej nie zrozumiesz i nie pojmiesz, odnajdziesz odpowiedz na swoje pytania i problemy a juz napewno wrocisz do Boga. Jestem tego tak bardzo pewien jak tego ze gdy patrze w niebo to widze niebo a nie co innego. Rozumiesz?? Nie nastawiaj sie na to ze od razu zrozumiesz to co jest tam objawione poniewaz tam objawil sie sam Bog ktory jest nieskonczenie doskanaly a nam ludziom bardzo niedoskonalym jest bardzo trudno pojac to co jest doskonale nieskonczenie (nieskonczenie doskonale tlumacz jako niepojete)
Jesli naprawde czujesz ze ``cos jest nie tak`` nie wiesz co robic i jestes zagubiona a bardzo chcesz to zmienic to wierze mocno w to ze wnikliwa lektora Nowego Testamentu zmieni cale Twoje zycie.
Jeszcze jedno, gdy bedziesz czytala Nowy Testament nie rob tego na sile, chodzi mi o to zebys robila to ze szczerych checi i z naprawde glebokim przekonaniem ze jesli zrozumiesz to co jest tam objawione zaczniesz naprawde zyc.
Trzymam kciuki i niepoddawaj sie.