Czy znajdą się na forum miłośnicy duchowości karmelitańskiej? Zauważmy, jak płodny jest Karmel w Świętych.

Na dobry początek :

http://karmel.pl/czytelnia/mniejsze/stopnie.html

Co Św. Jan od Krzyża OCD pisze o krewnych : "Uważaj więc ich wszystkich za obcych; lepiej im się wtedy przysłużysz, niż gdybyś darzył ich uczuciem, któreś całkowicie winien Bogu."

No ja myślę, ze taką radę można stosowac jak się już jest w zgromadzeniu, w domu rodzinnym to niebezpieczne i nienormalne. Poza tym to symbolika symbolika! Miłośc do rodziny ma nie przysłaniać miłości Boga.

Inne rady odnośnie duchowości karmelitańskiej : stosować wysoką ascezę (w granicach zdrowego rozsądku) przyczyniającą się do wejścia w życie kontemplacyjne, posiadać przynajmniej zamiłowanie do dobrowolnego ubóstwa.

Hmm... Mi odopowiadają tylko niektóre elementy tej drogi - w całości koliduje ona z rozwojem w innych dziedzinach, na którym też mi zależy

Z duchowością karmelitańską zetknęłam się jeżdżąc do Czernej na rekolekcje pogłębiające życie modlitwy.
Według słów św. Teresy - „Modlitwa bowiem wewnętrzna jest to poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie i wylana, po wiele razy powtarzana rozmowa z Tym, o którym wiemy, że nas miłuje” .

Tu informacje o tych rekolekcjach
http://www.karmel.pl/rekolekcje/czerna.html

Zważ, że im kwiat delikatniejszy, tym prędzej więdnie i traci swój zapach; dlatego strzeż się, byś nie pragnął iść drogą pociech duchowych, gdyż przez to nie będziesz wytrwały. Pragnij raczej ducha silnego, nieprzywiązanego do niczego, a znajdziesz słodycz i pokój w obfitości, smaczny bowiem owoc i trwały znajduje się w zimnej i twardej ziemi.

Jan od Krzyża OCD

To może ja się odezwę. Przez jakiś czas byłem karmelitą bosym (2,5 roku). Jeśli chodzi o interpretację yekstów Jana od Krzyża, to trzeba mieć na uwadze parę rzeczy:

1. czasy i otoczenie, w których żył;
2. adresaci jego wypowiedzi;
3. kontekst danej wypowiedzi w świetle całej doktryny Jana od Krzyża.

Możemy bowiem cytować Jana od Krzyża i... się przerazić. Bo oto w niektórych zdaniach widzimy słynne: "nada, nada, nada" (nic, nic, nic) w drodze do Boga. Widzimy, że Jan każe się wyrzekać wszystkiego, że wszystko jest czymś złym. Tymczasem nic bardziej mylnego. Antropologia i teologia Jana od Krzyża nie jest dualistyczna. Jan - jeśli każe się czegoś wyrzekać, to nakazuje to robić ze względu na Jezusa. On jest tym ostatecznym odniesieniem dla życia człowieka. Świat nie jest czymś złym, gdyż jest on zwiastunem Boga, jest niejako tym miejscem, gdzie możemy znaleźć ślady Boga. Jeśli dusza rezygnuje ze świata, to właśnie dlatego, że została zraniona przez Boga miłością, że dusza chce już dążyć do Boga i spotkać się z nim. Mistyka Jana od Krzyża nie ma nic wspólnego z kwietyzmem, z zatopieniem się w nieokreślonym absolucie. Jeżeli świat u Jana od Krzyża bywa określany jako wróg człowieka (tutaj konkretnie zakonnika), to należy odczytywać to w kontekście rozumienia terminu "świat" w Ewangelii wg św. Jana (jako pewne mec hanizmy, które nas odpychają, odciągają od spraw Bożych). Ośmielam się stwierdzić, że akcent w doktrynie sanjuanistycznej (doktryna św. Jana od Krzyża) nie leży na rezygnacji ze świata, ale na całkowitym oddaniu się Bogu. Rezygnacja ze świata sama w sobie nie ma jakiejkolwiek wartości. Jest tylko eskapizmem, a nie na tym polega chrześcijaństwo.

jak moge o Karmelu powiedzieć tylko tyle ,że jest mi bliski dzięki moim ukochanym świętym :św.Teresce od Dzieciątka Jezus,św.Janowi od Krzyza i św,Teresie Benedykcie od Krzyża