Zdecydowanie zgadzam się z tym, że priorytetem powinno być nauczanie wiary i zasad wiary, a nauka religii jest z tego grona najmniej ważna. W momencie, kiedy w szkole obowiązkowo przez naście lat przez 2 godziny w tygodniu nauczano głównie religii, to trudno wrócić do prawidłowych proporcji.

Dobrze by było, gdyby w naukę wiary, czy katechezy byli zaangażowani także rodzice, rodzina. Na lekcjach religii nie ma możliwości, żeby przyjść z rodzicami, ale w przypadku zajęć przy salce parafialnej, to byłoby już możliwe. Brakuje takiej wspólnej formacji w rodzinie, organizowanej przy parafiach.

Program nauczania religii został oddany w ręce kościelnych intelektualistów i to też był błąd. Czy lekcje religii były prowadzone przez katechetów, siostry zakonne, czy księży to w moim przypadku były po prostu nudne.

Wydaje mi się, że jednym z ważniejszych argumentów za lekcjami religii przy parafii jest też dużo większa łatwość w tworzeniu wspólnot. Dużo łatwiej o to w parafii niż w klasie.

Inicjator wątku napisał
Starożytny autor napisał:
"Timeo lectorem unius libri". Boję się tych, którzy pamiętają tylko swoje dzieciństwo, swój czas i swoje środowisko, nie znając szerszej wiedzy i przemian czasu.

Katechizację ze szkół kiedyś usuwano etapami, a zaczęto już w czasach stalinowskich, w 1952 r. Mnie uczono wtedy po zajęciach szkolnych, w jakiejś kaplicy, bez ogrzewania i bez toalety. Wtedy też zaczęły się systematyczne prześladowania uczących katechetów lub uczącej się młodzieży. Później, np. w czasach gomółkowskich, upowszechniło się uczenie gdziekolwiek i w jakichkolwiek warunkach, pamiętam np: w kaplicach, przedsionkach lub podpiwniczeniach kościołów, w opuszczonych, przeznaczonych do rozbiórki ruderach, na poddaszach starych lub jeszcze niewykończonych obiektów mieszkalnych i też przeważnie bez zapleczy sanitarnych i ogrzewania. Były więc areszty dla uczących, przesłuchania policyjne, a nawet znane mi jest...torturowanie (sic! jestem gotów dziś zeznawać przed IPN lub sądem).

Gdy reżim trochę zelżał, pozwolono na budowę lub adaptację pomieszczeń, byle przykościelnych tylko, a przecież nie wszędzie było to możliwe. A tam, gdzie na terenie parafii było kilka odległych szkół, było różnie i niekiedy... makabrycznie - dzieci po kilka kilometrów po nauce szkolnej (bez posiłku) biegły ku kościołowi na katechizację i to bez opieki drogowej...

A czy wszystkie dzieci i młodzież z radością biegły na katechezę? To zależało właśnie od warunków. Jakież mogły być to warunki, gdy szkoły wypuszczały uczniów z lekcji równocześnie i w niewielkiej salce pod kościołem pojawiło się razem po 50-70 dzieciaków? A jak mogło być, gdzie uczyła się młodzież dojeżdżająca do szkoły z daleka autobusami lub koleją i zaraz po lekcjach było jedyne odjazdy popołudniowe? A te dodatkowe równoczesne zajęcia pozalekcyjne w szkołach - kolejne kolizje.
Bywały więc szkoły, z których na katechezę mógł przybywać bardzo niewielki procent...

Dziś taka katechizacja wymagałaby wybudowania paralelnych szkół przykościelnych z wszystkimi wymaganiami sanitarnymi, zajęcia pozalekcyjne w szkołach musiałyby przestać istnieć, rodzice musieliby pokryć koszta budowy i utrzymania obiektów katechetycznych i brać zwolnienia z pracy dla przeprowadzania dzieci po przeciążonych ruchem trasach...
Mam pretensję do społeczeństwa, że na ten temat w ogóle nie dyskutuje się!

Poza powyższym tematem, na który starałem się odpowiedzieć,wskazując, iż dziś nauka religii nie byłaby możliwa w salkach przy kościele zarówno na dawnych - prymitywnych, jak i nowych, spełniających wszystkie wymagania prawa sanitarnego i bezpieczeństwa drogowego warunkach, inicjator wątku, zwany Anonimem, dostarczył jeszcze kilka innych tematów, która nie spotkały się z wystarczająco przekonującymi odpowiedziami. Inni zaś uczestnicy forum wysunęli nowe problemy w tych ważnych kwestiach. Pozwólcie, iż będę się tu starał według swoich możliwości na wszystkie stopniowo odpowiedzieć.

Jak to jest, że mały kościół greckokatolicki potrafi załatwić pomieszczenie takie jak salka parafialna dla +- 30 osób i organizuje lekcje religii w soboty, a duży kościół rzymskokatolicki tego nie potrafi?

Większa jakość lekcji wiary jest w salce parafialnej.

Niemądre to porównanie. Sygnalizuję problem nie wyznaniowy, ale lokalny, tysięcy parafii, także tych,
gdzie do kościoła mogą mieć nawet kilkanaście kilometrów (jak w mojej okolicy!),
co nie mają pomieszczeń spełniających wymogi prawa szkolnego (jak przy moim kościele),
gdzie rodziców nie stać na dowożenie dzieci,
gdy ma się ich kilkoro dzieci w rozmaitych klasach
i w czasach, gdy opał bardzo drożeje,
a ci sami rodzice już w różny sposób ponoszą trudy nauczania w szkołach.
Dlaczego nie połączyć tego razem?
Dlaczego prowadzić praktycznie podwójne szkolnictwo???
Dlaczego, gdy dzieci mają wiele rozmaitych zajęć pozalekcyjnych
Dodawać rodzinom dodatkowy problem do rozwiązania i obrzydzać im posiadanie dzieci?

Dlaczego? Co się zmieniło? Kilkadziesiąt lat było możliwe.
Ja miałem lekcje religii zanim Gomułka skasował) w maleńkiej salce (potem zamienionej na schowek sprzątaczki). Siedzieliśmy na prostych ławkach, dość ściśnięci. A potem się chodziło do prowizorycznie wygospodarowanych w piwnicy salek przy kościele.
Zdaję sobie sprawę, że dziś, nasz kochany władca, nasłałby sto komisji sprawdzających, czy odpowiednia wielkość sal, jaka wentylacja, oświetlenie, ilość toalet, jakość wody, czy materiały wykończeniowe nie zawierają plastiku albo jakichś niewłaściwych związków chemicznych. Zapewne po kilkuletnim procesie legalizacji niektóre pomieszczenia mogłyby uzyskać atest pozwalający na prowadzenie zajęć. I zaczęłaby się sielanka przerywana wizytami wizytatorów i sanepidów. I okresowym zamykaniem salek katechetycznych z jakichkolwiek powodów. Ale pomimo tych wstrętów powinno się to udać. Tym bardziej, że na lekcje katechezy chodziłyby tylko dzieci osób wierzących. A nie tak jak teraz, że rodzice, chociaż sami nie wierzą, to uważają, że trzeba dzieci posyłać, przymuszać.

To nie wiesz? Ludzie się zmielili! Słabsza wiara; poznali też swoje prawa do Polski!
Dawne prymitywne sale przykościelne albo są rozebrane, albo zamieszkane.
Ciasne tereny przykościelne to przeważnie chronione, bo zabytkowe, bez możliwości budowy. Dawne sale przy terenowych szkołach, to dawniej stare strychy lub piwnice budynków do rozbiórki (tylko takie pamiętam!), władze za nauczanie w nich początkowo srodze karały uczących albo gospodarzy; później tolerowały, bo z ich winy nie było normalnych klas i szkolnych warunków.

Poza tym drogi się zmieniły, powstał ciągły ruch, dzieci nie mogą pieszo spieszyć ku kościołowi oddalonemu o kilka-kilkanaście kilometrów (nie w każdej miejscowości, poza miastami, są kościoły! (u mnie jeden kościół na sześć wsi!).
To Ty naprawdę o tym nie wiesz???

Ano, nie wiem.
W swojej naiwności myślałem, że są jakieś sposoby docierania na ,msze święte, nabożeństwa majowe, roraty ... Że da się katechizować nie tylko i wyłącznie w salach lekcyjnych.

Nie rozumiem też, czego dotyczy argument
Dlaczego prawa do Polski kolidują z nauką religii oraz z katechezą?

A słabsza wiara oznacza tylko to, że liczebność katechizowanych maleje, zatem mniejsze grupki, mniejsze sale.

Ludzie się stale zmieniają? Co w tym złego? Przecież w ten sposób realizują nakaz: Czyńcie ją sobie poddaną!

Lekcje mają nie być nudne, czyli jakie? Jakieś konkrety?

Ja miałem takie. I to wiele dziesiątków lat temu. Wprawdzie program był traktowany po łebkach, ale nauka życia, miłości do Boga na poważnie. Po prostu ksiądz rozpoznawał problemy młodych ludzi i rozmawiał o tym wplatając w to katechezę.

Prawa do Polski opierają się na płaconych podatkach i na obowiązku państwa troski o dobro obywateli, także młodego pokolenia.

Sale muszą być nawet większe, bo z doświadczenia wiem, że ateistyczni nauczyciele mogą modyfikować godziny lekcji i zajęć pozalekcyjnych według swojego gustu, albo nawet by przeszkadzać katechizacji; wtedy katechezy klas, oddziałów i szkół mogą nakładać się na siebie. To już mieliśmy mieć za sobą, jak i czasy dyktatury!

Piszesz, że nie! Bowiem powołujesz się na dawne czasy, że wtedy nie było źle.
Lecz faktycznie było bardzo źle. Zmęczone lekcjami w szkole dzieci i młodzież nie docierały na katechizację, gdy do kościoła było daleko albo dojazdów nie do- lub od- .
A najrzadziej do salek katechetycznych nie docierały te, które pochodziły z rodzin trudnych, którym najbardziej potrzebna była katechizacją dzieci.
A czy wiesz, jakie były problemy dla parafii, gdy potem takie dzieci zgłaszały się do I Komunii, potem do Bierzmowania, do małżeństwa, do funkcji ojców chrzestnych... bez żadnej katechizacji i żadnej znajomości prawd wiary? Do dziś, z tamtych lat, istnieje z takimi problem.

Tym, którym zależy, uda się uczęszczać.
Nie widzę sensu nauczania religii dzieci z rodzin quasiwierzących.
Jeśli rodzice nie żyją wiarą, to nie ma sensu nauczanie religii. Tam, gdzie nie ma wiary, nie ma sensu nauka religii.

Ewangelia jest z natury misyjna, skierowana do wszystkich "Głoś naukę w porę i nie w porę", także tym, którzy z powodów umysłowych mają niskie wymagania i pragnienia, jak i tych, którzy wprost unikają Bożej prawdy o zbawieniu.
Przyjdzie czas, że zapamiętane Słowo może stać się warte na wagę złota. Dlatego w parafiach nie odpycha się, nawet w ciasnych świątyniach, tych, którzy przychodzą tylko dla ludzkiego oka alb nawet tylko by podsłuchiwać (dla jakiegoś... urzędu).

Gdyby zostali odepchnięci, świątynia byłaby pusta. A głosiciele zapełnili schroniska dla bezdomnych.

Bez obawy!
Wielu głosicieli, sam słyszałem, z ambon robili wypominki: "I po co taki człowiek chodzi do kościoła i zajmuje wierzącym miejsce"?
I co? Ludzi w kościele nie ubyło!