Skoro rozmawial o tym z kard. Dziwiszem, to znaczy, ze jednak ktos go uprawnil.

Żeby wybaczenie miało sens, osoba która zawiniła musi uznać swoją winę i poprosić o wybaczenie. Jeżeli któryś z księży spowiadał się, że był agentem, to po spowiedzi pozostaje jeszcze potrzeba zadośćuczynienia.



A do tego jest pasterzem. który przewodzi trzodzie (czyli nam, jakby się kto pytał), więc powienien dać przykład. Czego można wymagać od zwykłych ludzi, jeżeli księża nie potrafią się oderzyć w piersi.

Co do zakazu wypowiedzi na temat, jak rozumiem, tego co jesrt zawarte w wydawanej właśnie książce - może przyda nam się trochę ciszy. Klimat wokoł lustracji księży zrobił się bardzo niezdrowy...

Ja niestety obawiam sie jednego. Jesli "znak" sie nie pospieszy, to ksiazka ta moze nie zostac w obecnej wersji wydana.

Z tej "Wyborczej" w której Jego Ekscelencja biskup Cufruty robi za statystę w reklamówkach telewizyjnych?

Biskup Stanisław kardynał Dziwisz, jeśli łaska.

Zgadzam się co do meritum, formy (jak zwykle) nie akceptuję.

Czyżby proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Jana Pawła Wtórego miał być przeprowadzony "viribus unitis" SB i WSI?

Ja wiem, że wybaczać nie jest łatwo...ale wybaczanie nie jest uwarunkowane, jak niektórzy twierdzą - uznaniem win i proszeniem o wybaczenie.
Cierpliwe znoszenie krzywd i darowanie urazów, wybaczanie, to są uczynki miłosierdzia względem duszy....duszy nie winowajcy, ale osoby skrzywdzonej.
Noszenie w sobie, pielęgnowanie pamięci doznanych urazów, rozpamiętywanie, jest niszczące dla zdrowia psychicznego a co za tym idzie i fizycznego człowieka.
Przebaczenie - to oferta Boga dla człowieka - lekarstwo dla duszy, bo chęć odwetu, mściwość, jest grzechem.
"Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią" (Łk 23,34) ....to jedyny drogowskaz dla chrześcijaniana..."Przebaczenie ukazuje, że PONAD wszelkimi "rachunkami" zasług i krzywd, właściwymi dla sprawiedliwości, istnieje miłość" (Jan Paweł II)....Ojciec syna marnotrawnego nie czeka na przeprosiny syna, uznanie win, zadośćuczynienie.
Brak miłości zastępuje ludzka sprawiedliwość, wtedy często proces przebaczania podobny jest do słynnego "przebaczaniu" komunistów: najpierw "odszczekanie win" a później.....i tak zsyłka do łagrów.
Ks. Zalewski nie został pozbawiony funkcji kapłana Ormian - dobiegł końca wyznaczony okres posługi. Czy uzyska na następne lata? - zobaczymy.
A słowa Prymasa "nadUBowiec" przyznam, że bardzi mi się nie podobały.

Alus

To w takim razie po co komu spowiedź? Przecież to własnie uznanie swojej winy, ale skoro to uznanie nie jest konieczne do tego by uzyskac przebaczenie. To i spowiedź jest zbędna.

Tak, jednak z przypowieści wynika, że syn zerwał ze swym grzesznym trybem życia. Można też przypuszczać, że fakt prowadzenia przez niego takiego trybu w przeszłości był znany, a młodszy syn nie stawiał się za wzór wszelkich cnót i autorytet moralny.

Tu już nie chodzi o zadośćuczynienie czy jakąś wielką sprawiedliwość, ale o zwykłą przyzwoitość.

spowiedź - "Sakrament pokuty jest najbardziej osobisty i intymny, w nim bowiem przed obliczem Boga staje sam grzesznik ze swą winą, skruchą i ufnością. Nikt nie może okazać żalu za niego, nikt nie może w jego imieniu prosić o przebaczenie" (Jan Paweł II).
I nie może warunkować przebaczenia:
- "Zachowałem jeszcze przez pewien czas świadomość. Miałem poczucie, że przeżyję. Cierpiałem, był powód do strachu - ale miałem taką dziwną ufność. Mówiłem do księdza Stanisława, że wybaczam zamachowcowi" - "Pamięć i tożsamość" JPII.
- "Powinniśmy zawsze przebaczać, pamiętając, że sami potrzebujemy przebaczenia" (JPII).
Ojciec też wybacza bezwarunkowo - przecież nie wiedział z czym przychodzi syn. Może żądać następnych pieniędzy, uragać, obwiniać ojca za swój los???...my wiemy, że syn zerwał z grzechem - mówi o tym Jezus - ale ojciec nie ma tej świadomości.
Oczywiście, że zwykła przyzwoitość nakazywałaby tym ludziom, jeśli nie oficjalne przeprosiny, pokuta, to przynajmniej odsunięcie się, ukrycie w zaciszu domów zakonnych, domów dla księży emerytów.... ale to, że tak nie postępują, nie stanowi bariery, aby im nie przebaczyć.
Oni zasługują na wiekszą litość, zwłaszcza, że dotyczy to kapłanów - "komu więcej dano od tego wiecej wymagać będą", a trwanie w grzechu to zamknięcie się na Boga, zerwanie z Nim.

Przebaczyć tak, jednak przebaczenie a ujawnienie prawdy to są dwie różne sprawy. Dlaczego ujawnienie prawdy miałoby wykluczać przebaczenie? Dlaczego mielibyśmy zakładać, że np. ks. Zaleski chce opublikować swoje badania w ramach zemsty za swoje krzywdy?



Jak najbardziej, przecież nie chodzi o to, aby kogokolwiek oceniać czy potępiać. Litość, przebaczenie, modlitwa za nich nie wyklucza jednak prawa ofiary do ujawnienia prawdy. Zwłaszcza gdy winowajca nadal zachowuje się nieprzyzwoicie.

Szkoda, że tylko dla Ciebie jest to oczywiste.


A gdzie x Zaleski powoływał się na prowadzenie tak zakrojonej działalności


Już pisałem - spowiedź spowiedzą. Jeśli taki współpracownik SB się wyspowiadał, to co z "zadośćuczynieniem Bogu i bliźniemu" Jego formą ma być wypieranie się tego, co się zrobiło i za co się rzekomo żałuje (skoro u spowiedzi się było)

Nie bardzo rozumiem, o co chodzi.

A co do funkcji duszpastersza Ormian. Faktycznie uprawnienia wygasly. Kard.Dziwisz obiecal Zaleskiemu pomoc w ponowieniu zezwolenia na bityrualizm (to chyba wydaje Stolica Apostolska ?)

Proponuję zapytać bpa Pieronka.

Każdy ma prawo do prawdy. Przede wszystkim o sobie. Tej złej - i tej dobrej. W ramach prawa do prawdy ma prawo do dobrego imienia, którego nie wolno naruszać bezpodstawnie, bez pewnych dowodów i ważnego celu.

To prawda o nas nas wyzwoli - stanięcie w Prawdzie. Nie prawda o grzechach innych. Prawo do prawdy nie obejmuje prawa do znajomości złych stron innych osób, o ile nie jest nam to rzeczywiście potrzebne.

Przypominam, że niepotrzebne mówienie złej prawdy o drugim człowieku nazywa się obmową. Jaką widzisz potrzebę w skazywaniu na śmierć publiczną bez możliwości obrony kolejnych osób? Bo podanie/ zasugerowanie nazwiska w mediach właśnie tym jest. Bo jak wskazuje praktyka, nawet jeśli sąd człowieka oczyści, i tak będą tacy, którzy będą uważali, że "coś było na rzeczy"...

Zadośćuczynienie obejmuje Boga i bliźnich, którzy zostali skrzywdzeni. I tylko kradzież i oszczerstwo domaga się zadośćuczynienia wprost. Zresztą - wprost tu się niczego naprawić nie da. Po ludzku - należałoby przeprosić. Ale tych, których się skrzywdziło, nie cały ciekawy takich przeprosin świat.

Rzetelne opracowanie naukowe wydaje się konieczne, żeby się w końcu od problemu odczepić, żeby skrzywdzonym przyznać sprawiedliwość, itd. Ale to, czego zakazano ks. Zaleskiemu, to tylko tworzenia kolejnych sensacji. Bo kawałki prawdy to nie jest prawda, w pewnych warunkach to rodzaj kłamstwa...

Aha - jeszcze jedno:


I chyba tyle.

Nawet nie wiedzialem, ze x. Zaleski mial byc gosciem Dominikanskiej Szkoly Wspolczesnosci. Szkoda, ze go nie bedzie.