Nie stracił kontroli przez swój stan zdrowia, tylko sytuacja już wcześniej przerosła jego zdolności organizacyjno-przywódcze.

Oczywiście, że jest w pełni sił umysłowych. Świadczy o tym jego niezwykle racjonalna decyzja.

Tu się nie zgodzę. Watykańskie frakcje, którym nie była na rękę np. przejrzystość finansowa do tej pory świetnie radziły sobie z wszystkimi niewygodnymi inicjatywami papieża. Mogły więc liczyć, że wraz z wiekiem i pogarszającym się stanem zdrowia aktywność i determinacja Benedykta XVI na tym polu będzie coraz słabsza, a ich interesy coraz mniej zagrożone. Wynik konklawe nigdy nie jest do końca przewidywalny. Nowe rozdanie niekoniecznie musi pójść po myśli osób, które obecnie w Watykanie mają największe wpływy. Tym bardziej, że Benedykt XVI do końca trzymał wszystko w tajemnicy, więc nikt nie mógł odpowiednio przygotować się na wybór nowego papieża.

Widziałeś niedawny film dokumentalny Terry'ego Pratchetta o eutanazji? Czy sam zauważyłeś jakieś braki sił umysłowych? Wszak jest chory na Alz-Heimera.

Ja tam nic bym się nie domyślił, gdyby nie mówił o swoich problemach. A przynajmniej nic nie pamiętam w tej chwili

Taka jest kolej rzeczy że na starość myśli się wolniej, co nie znaczy że jest się całkiem niesprawnym umysłowo.

A co do kryzysu wiary to papież idzie przecież do klasztoru wiec to nie jest oznaką utraty wiary. On po prostu uważa że nie jest w stanie dalej pełnić swojej funkcji jako papież. To tak jakby proboszcz parafi odszedł na emeryturę. Wiem że papież to o wiele poważniejsze stanowisko od proboszcza ale jednak...i tu i tu ma się ważne funkcje do spełniania a w przypadku papieża o wiele większe, a przecież on też jest tylko człowiekiem.

Tak naprawdę to zaczynam coraz bardziej wątpić, że przyczyną były li tylko kwestie zdrowotne, zwłaszcza, że tak konkretnie to nic Benedyktowi XVI nie dolagało... Wątpię, żeby za tak poważną decyzją stały jakieś li tylko problemy geriatryczne.

Wydaje mi się, że np Jan Paweł II za bardzo nie wnikał w wewnętrzne sprawi kuirii Rzymskiej. Był przede wszystkim mistykiem. Zaś obecny jeszcze papież ma bardziej podejście germańsko-administracyjne, czyli może wnikać co, dlaczego, jak.
Stąd się wzieła afera wycieku dokumentów. Ponoć jego zaufani kardynałowie sporządzili raport na temat korupcji za 'spiżowa bramą'. Ponoć B16 był wstrząśnięty jego lekturą.
W sumie to nic nadzwyczajnego, wystarczy sobie poczytać o historii Watykanu. Przez te 2000 lat dużo się mogło zdarzyć.

To akurat nie pierwszy raz, kiedy katolickie media opublikowały nieścisłe tłumaczenie albo wypaczyły sens. Jak ktoś jeszcze dorzuci do tego własną interpretację, to wychodzą takie kwiatki jak ten o rzekomym kryzysie wiary Benedykta XVI.

Trudno powiedzieć czy coś Benedyktowi dolegało czy nie.
Za pontyfikatu Jana Pawła II nie robiono tajemnic w kwestii stanu zdrowia papieża.
Benedykt XVI powrócił do praktyki przedsoborowej, że wszystko pozostaje zamknięte za spiżową bramą. Dlatego tyle domysłów, wypływają fakty o operacji na sercu, o urazach głowy w Meksyku.
Jasność, otwartość ograniczyłaby wielość domysłów, spekulacji.

Alus - wyluzuj, bo już trochę przeginasz.
Inny pontyfikat był bł. Jana Pawła II, inny Jego Świątobliwości Benedykta XVI, ale ocenianie na zasadzie "lepszy" - "gorszy" nie ma sensu.
A decyzję o rezygnacji trzeba uszanować - nie ma wyjścia. Nie wiemy, o co tak naprawdę chodzi - może Benedykt XVI już jest w bardzo złym stanie i nie chce by to jakoś wpłynęło na jego działanie.
bł. Jan Paweł II miał ogromną charyzmę, którą nadrabiał pewne braki w zdecydowaniu i łagodził pewne nie do końca przemyślanie działania - i to miało swój sens, natomiast Benedykt XVI musiał wziąć się za pewne czystki, których bł. Jan Paweł II nie przeprowadził. Poza tym - od czasu Leona XIII nie było papieża o tak zaawansowanym wieku jak Benedykt XVI - a rezygnacja jest choć rzadka to jednak całkowicie akceptowalna.
Módlmy się więc za Benedykta XVI i za konklawe.

Allus może wyrazić swoje zdanie, tak jak każdy na tym forum i nie rozumiem czemu spotyka ją jakieś dziwne zaczepki i lekceważące teksty.

@ szyszkownik
nie lekceważące, raczej nawołujące do jakiegoś umiaru.
Bo nie o poglądy chodzi, ale Alus od kilku dni wchodzi w ton górnolotno-podniosły, który jest raczej męczący... I nie chodzi o jeden post tylko o ton postów w ostatnich dniach.

Nie klasyfikuję lepszy - gorszy. Niemniej pontyfikat bł Jana Pawła II był przejrzysty, przewidywalny, w łączności z bliźnimi.
Jan Paweł II dzielił z ludźmi radości, smutki i choroby.
Niczym oryginalnym nie było towarzyszące mu dziesiątki wiernych pod oknem w Klinice Gemelii i papież pozdrawiający z okna kliniki.
A ukrywanie np operacji, tajemnice, zawsze stanowią fundamenty wyszukiwania nowinek, snucia często absurdalnych przypuszczeń.
Pewne czystki - jeśli mówisz o pedofilii, to rozpoczął je bł Jan Paweł II, usuwając arcybiskupów, biskupów w Kościele w USA, ukrywających księży przestępców.
Powiadasz tony górnolotnie-podniosłe - bo nie dyskutujemy o dymisji prezesa koncernu, a o abdykacji sukcesora Chrystusa na ziemi.
Abdykacji, która nie jest chlebem powszednim w historii papiestwa.

No nie jest, ale można jakoś bez takiego patosu pisać, to taka cecha, która gubi nasz naród od lat i dlatego jestem przeczulony

Trudno, patos, górnolotność taka nasza narodowa cecha.
W moim przypadku gdy idzie o bł Jana Pawła II zawsze od lat wpadam w te tony....taka przypadłość
Większość mojego życia przyszło mi przeżyć w trakcie jego pontyfikatu, zaczytuję się jego książkami, nie ominęłam żadnej pielgrzymki do Polski, we wszystkich osobiście (często z całą rodziną) uczestniczyłam we Mszach św.

We wszystkich - podziwiam, ja byłem w 1999 w Starym Sączu tylko, ale i w Rzymie w 2000.
Niemniej zawsze jakoś byłem uczulony na taki patos, bo Jan Paweł II też miał i swoje wady.

Zapewne miał, niemniej od niego stale uczyłam się wiary i ufności, której niestety jeszcze często mi brakuje
Po jego śmierci dłuuuuugo ryczałam, bardzo mi go brakuje.

Wybacz za wcinkę Alus, ale z ujawnianiem skandali pedofilskich JP2 miał niestety niewiele wspólnego. W 1993 roku Jan Paweł II publicznie wskazał na zwyrodnialca ojca Maciela Degollado jako na „przewodnika, wzór dla młodych", wcześniej był trzykrotnie delegatem papieskim na synody biskupów, w 2002 roku osobiście witał papieża w Meksyku, a w 2004 roku papież zdążył jeszcze pogratulować mu osobiście z okazji 60-lecia święceń kapłańskich za jego „ogromną, hojną i owocną kapłańską posługę".