Aztec - powołany jest każdy. Z tą różnicą, że niektórzy do kapłaństwa sakramentalnego (księża), a inni do odkrywania, przyjmowania i realizowania powołania w życiu świeckim lub zakonnym.

a to się samemu nie można powołać? Rozumiem, że bez boga powołania nie ma?

Dobrze rozumiesz

Czyli jedni są powołani przez Boga do kapłaństwa, a inni ludzi do małżeńśtwa - czyli założenia rodziny.
Czy dobrze rozumiem ?

Czyli ksiądz, który wystąpił i ożenił się - najpierw był powołany do kapłaństwa, a potem bóg zmienił zdanie i powołał go do małżeństwa ?
Dzięki !. Załapałem o co chodzi.

Nie załapałeś. Taki człowiek po prostu źle rozeznał swoje powołanie

No dobrze. Źle rozeznał swoje powołanie. Ale które było tak naprawdę prawdziwe ? To powołanie do małżeństwa, czy do kapłaństwa ?

Chyba nie oczekujesz że Ci odpowiem na takie pytanie. To zalezy od konkretnego przypadku, a i tak nie zawsze wiadomo jakie naprawdę było jego powołanie.
Może było do małżeństwa i pierwej źle wybrał
Może było do kapłaństwa i potem źle wybrał
Może nie było ani do tego ani do tego
Tu nie ma ogólnej odpowiedzi

A kiedy byłoby wiadomo że dobrze wybrał ?

Nie odpowiem ci na to pytanie, bo nie wiem. Myśle, że czasami jest tak, że się czuje, że siędobrze wybrało. Czasami się chyba czuje, że wcale niekoniecznie

[


Zaczyna mnie to przerażać...

Teologiem nie jestem, ale człowiek ten wydawał się zawsze bardzo sympatyczny i otwarty, nie bojący się problemów Kościoła...[/quote]

Ja tez byłem zaszokowany i troche przerażony decyzją księdza Węcławskiego . Zwłaszcza że był on przeze mnie dość powazany jako teolog zresztą dośc odważny( jego udział w wykryciu i nagłośnieniu sprawy abp. Wielgusa). Wydawało mi się że ten teolog akurat powinien doskonale wiedzieć czym jest kościół i kapłaństwo. Jeśli nie mógł głosić swoich poglądów z powodu np. konfliktu z hierarchia czy też z z innych powodów. To przecież mógł się wycofać i jako ksiądz odprawiać msze sw. gdzieś na wsi i spowiadać.Pprzeciez kapłaństwo to coś więcej niz praca naukowa czy obecność w mediach . Nie wiem może się mylę ale ja tu widzę nie tylko u niego jakies konflikty z hierarchia na przykład czy coś innego ale zwątpienie w sam sens kapłaństwa. zważywszy jak wcześniej przeczytałem kilka miesięcy przed tą decyzją przestał on odprawiać mszę św. , wyprowadził się z parafii kupił prywatne mieszkanie i ubierał się tylko po świecku

Krótko mówiąc:mamy laicyzację w wymiarze Kościoła i społeczeństwa.Jak mocnej wiary nam potrzeba by tej laicyzacji nie poddać się?

Nazywanie laicyzacją tego, że niektórzy księża nie trawią i nie mogą znieść fałszu, zakłamania i dwulicowości niektórych innych duchownych i biskupów - tragedia....

Oczywiscie, byloby milej (i wygodniej - pytan nie trzeba by bylo stawiac), gdyby ks.Weclawski (i inni) przeniosl sie na wiejska parafie, przestal pytac i myslec i z pokora "pasl" owieczki az do smierci (byc moze rychlej - jak slyszalam ma (?) klopoty ze zdrowiem).
Ale on uznal, ze (moze) chce jeszcze pozyc i zrobic cos pozytecznego dla innych. Jego wybor.
Milej by nam bylo, gdyby zostal pokornym swietym na gluchej parafii, ale kto z nas moze rzucic kamieniem? Kto z nas wszystkiemu przytakuje, wszystko znosi, wykancza sie praca dla innych, nie mysli o sobie i zawsze wypelnia wszystkie obowiazki stanu, ktory sobie wybral, badz w ktorym sie znajduje?
Mam wrazenie, ze taki ktos nie ma ani czasu ani ochoty osadzac innych.

A od kiedy kapłaństwo jest wygodną formą stypendium naukowego?

Oczywiscie nie jest ,choc kiedy patrze na niektorych mi znanych ksiezy, to mam wrazenie, ze bywa.
Dlatego napisalam, ze milej by nam bylo, gdyby ksiadz Weclawski okazal sie heroiczny w naszym tego slowa rozumieniu i zrobil to, czego oczekuje od niego "uswiadomiony" i wychowany na wzorach swietych kaplanow Lud Bozy.
Ale ks. Weclawski jest (tylko) czlowiekiem, jak (przypuszczam) kazdy z nas i dlatego podjal taka decyzje , jaka podjal, w zgodzie z wlasnym (a nie naszym ) sumieniem i z tego bedzie zdawal sprawe Panu Bogu ( a nie nam).