Poszłabym bez problemu po poradę "psychologiczną" do księdza psychologa. Natomiast miałabym poważne opory, by słuchać rad na temat orgazmu z ust osoby w sutannie, osoby, która dobrowolnie wyrzekła się seksu.

Tu wcale nie chodzi tylko o brak bezpośredniego doświadczenia (tak jak z dzieleniem się wiedzą na temat porodu - w dziedzinie: "wiem, co to znaczy urodzić" - żadna książka nie dała mi tego, co "własnoręczne" urodzenie dziecka); ile właśnie o zgrzyt na linii: wiedza o seksualności i czynne doświadczanie seksu - celibat i sutanna. Nie wiem, czy umiałabym np. zadać jakieś techniczne pytanie.

Ale może ja starej daty jestem

Ujmę to wyraziściej: kryptociemnogród jesteś.

Ja też myślę, że w pewnych dziedzinach ważne jest doświadczenie osobiste, szczególnie tam, gdzie zaangażowane są emocje.
Osobiście spotkałam się z opinią znanego jezuity-psychologa, który twierdził, że jedynie naturalne urodzenie dziecka a nie przez "cesarskie cięcie" daje pełne prawo do poczucia się matką(!!!) Wiedza teoretyczna, nawet największa, bez doświadczenia osobistego potrafi zniekształcać przesłanie. Tylko kobieta, która przeżyła taką sytuację, z którą wiąże się również obawa o życie dziecka, potrafi zrozumieć, ten ból serca matki. Znam to z własnego doświadczenia.

Nie wiem czy się śmiać czy płakać.Zakonnik radzi jak osiągnąć orgazm!
Ja prowadziłem tyle obozów młodzieżowych i trochę tego sportu znam.
Wiem jednak jedno,że nie ma mądrych rad, natura jest silniejsza od naszego rozumu i tak to jest czy się komus podoba czy nie.
I taki przykład z życia młody przystojny itd jak dorwał żonę o 17 wieczorem to puszczał o 5 rano a ona wiecznie miała mało.
Skoro mąż wyszedł do pracy zjawiał się sąsiad wystarczyło,że ją tylko dotknął ona była w 7 niebie!
Ciekawy co powiedziałby zakonnik im o orgaźmie?

Dla mnie to co głosi o. Knotz, kojarzy mi się z katolicką Kamasutrą, czyli coś co budzi niesmak zbytnim przeerotyzowaniem.

Takie debatowanie na sucho niewiele wnosi.

Wiem, ze są tu osoby, które znają stronę o. Knotza. http://www.szansaspotkania.pl Co o tym myślicie??
Dla mnie jest bardzo ciekawa, ale nie we wszystkim się zgadzam z nim. Czasem obawiam się, że troszkę za bardzo chce zrozumieć ludzi...

Ale z drugiej strony to dobrze, gdy księża potrafią w kulturalny sposób porozmawiać z małżonkami o seksie. To przecież naturalna dziedzina życia. Intymna... ale mająca jednak dość duży wpływ na duchowość.... a może raczej nasza duchowość na nią... sama nie wiem...

A skoro np. kierownik duchowy ma być specem od mojej duszy... a moja seksualność wpływa na mój stan duchowy... to muszę umieć z nim o tym porozmawiać.

A dla mnie to zawsze plus.

Dla mnie zazwyczaj też... ale jakoś nie do końca ufam, że nadal bardziej mu zależy żeby zrozumieć Pana Boga... a dla mnie to jest wyznacznikiem, czy mogę komuś ufać, czy nie...

Erotyka jest potrzebna w każdym związku. Kamasutra też się przydaje, ciekawe pozycje mają. ;]

Myślę, że razić zaczyna w ustach księdza... ale ja nie do końca się zgodzę z tym... mi odpowiada sposób mówienia o. Knotza, jest pełen szacunku, ale bez pruderii... chyba że coś przeoczyłam

Trudno mi jest powiedzieć jak to jest w stałym związku.
Ale dla osoby stanu wolnego, która dopiero ma zamiar wstąpić w związek małżeński oglądanie Kamasutry jest grzechem, z którego należy się spowiadać, bo grzechem jest oglądanie zdjęć o treści erotycznej wywołujących wyobrażanie, pobudzenie, autoerotyzm.
Oglądanie Kamasutry nie powinno być więc elementem przygotowania do wstąpienia w związek małżeńskim, ponieważ jest grzechem.

A dla mnie sposób mówienia o. Knotza budzi niesmak, tak jak niesmak dla zachowania dobrych obyczajów budzi erotyka w filmach, książkach, na ulicy na reklamach.

Nie do końca jest to prawda. Oglądanie "rozbieranych" zdjęć czy rysunków typu Kamasutra może prowadzić do powstania myśli grzesznych, fakt. Ale wcale nie musi, a nagość i jej oglądanie same z siebie nie są grzeszne. Więc takie generalizowanie jest nieuprawnione, ponieważ tutaj prawie wszystko zależy od odbiorcy

To na pewno bardzo indywidualna kwestia: komu możemy ufać, a a komu nie. A zrozumienie Boga... niewykonalne... możemy jedynie taką chęć deklarować i takie wysiłki czynić, na przykład poprzez zrozumienie człowieka, jego potrzeb, decyzji, wątpliwości, problemów. Dlatego cieszę się, że jest taki ksiądz, jest taka książka i taka strona, choć osobiście pewnie miałabym opory, by akurat z duchownym poruszać kwestie współżycia seksualnego.

Jest w psychologii taka zasada (wyleciała mi z głowy nazwa), że terapią ludzi z określonymi problemami powinni się zajmować ci, którzy mają za sobą podobne problemy, ponieważ istnieje większa szansa porozumienia - na przykład były narkoman, czy alkoholik lepiej zrozumie z czym boryka się człowiek, który chce wyjść z nałogu. Z tego punktu widzenia ksiądz jest w dziedzinie współżycia, czy życia w małżeństwie na przegranej pozycji z oczywistych względów.

Ale dobrze, że jest, że mówi ludzkim głosem, że nazywa rzeczy po imieniu (ale o tym chyba już pisałam )

Amen

Pomimo moich pewnych zarzutów zgadzam się z Tobą, mateola