JP II prezentował postawę otwarcia i dialogu miłości, B XVI jest konserwatysta który nie waha się użyć bicza tam gdzie go porzeba.. widać możliwości rozmów się wyczerpały i potrzeba innej formy.

Spotykam albo 100 %krytyki albo 100% poparcia. Przytaczam więc prawdę:

PLUSY RADIA MARYJA: - brak reklam
- transmisje ze spotkań młodych w Lednicy
- transmisje z Jasnej Góry
- audycje dla młodych
- globalny zasięg
- transmisje mszy świętych

MINUSY : - za dużo polityki
- mało transmisji modlitwy Anioł Pański z Watykanu

Uważam że radio to jest potrzebne , ale przyda się trochę drobnych zmian. Lubię wszystkie media katolickie , żadnemu nie zabraniajmy istnieć.

każdy uważa, że to co się ogólnie tam robi

ale nie w stylu "niepokalanie poczęty Tadeusz"

żydomasońskich gejów z TVN

pycha i arogancja działań i wypowiedzi Ojca Dyrektora

RM uznaje siebie z ważniejsze od EP

prosta droga do intetgryzmu lefebvrystycznego

nasz "ukochany" duchowny jest bardziej katolicki od samego papieża

wszystko co my mówimy jest prawdą nie podlegającą dyskusji

I właśnie ten brak jakiejkolwiek refleksji nad krytyką z zewnątrrz (nawet ze strony biskupów) jest największą bolączką funkcjonowania tego medium.

pod lawiną tych złych

tzn?

APELUJĘ JESZCZE DO JAŚNIE MODERATORÓW, ABY CZASEM ZAJŻELI NA TO FORUM I Z ŁASKI SWOJEJ INTERWENIOWALI, GDY POJAWIAJĄ SIĘ TU OCZYWISTE ŁGARSTWA.

2. Zadaniem moderatora jest czuwanie nad porządkiem na forum. NIE JEST natomiast obowiązkiem animowanie dyskusji. Moderator nie jest zobowiązany do zabierania głosu w danym wątku, szukania argumentów do dyskusji czy podsumowań tematu.

3. Moderator nie jest arbitrem, a jego rola nie polega na rozstrzyganiu kwestii spornych i przyznawaniu racji stronom.

Raport o pobożności w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej
(...)
Niewielu wiernych korzysta z katolickich mediów. Czasopisma katolickie czyta 31 proc. wiernych (15 proc. "Niedzielę", a 2,5 proc. "Tygodnik Powszechny"), Radia Maryja słucha 18 proc.

- Przy czym słuchacze Radia Maryja to wierni zaangażowani w życie religijne, pozostali takiej aktywności nie wykazują, wstają rano, włączają radio, i tyle - komentuje prof. Ochocki.
(...)

A jednak jest mi bardzo smutno, kiedy widzę niepotrzebne i fałszywe podziały w naszym Kościele w Polsce. Proszę pozwolić, że odwołam się tu do słów, które niedawno wypowiedziałem na antenie Radia Maryja, bo może nie wszyscy je słyszeli. Mówiłem o potrzebie solidarności w Kościele, podkreślając jednocześnie, że na wspólnocie i jedności Kościoła będą ciągle pojawiać się różne rysy i pęknięcia, gdyż jesteśmy ludźmi grzesznymi, a grzech jest zawsze źródłem podziałów. Dodałem też, że ponieważ zasada solidarności jest dopełniana w nauczaniu Kościoła przez zasadę sprzeciwu, to zawsze będzie miejsce w Kościele na pewną odmienność, na wyrażenie różnych opinii, na różne drogi zaangażowania, byleby to nie dotyczyło prawd wiary i fundamentalnych zasad moralnych.
Niektórzy ludzie w Kościele o tym zapominają i chcieliby fałszywej jedności Kościoła na zasadzie ujednolicenia. Co gorsza, chcieliby tej jednolitości na płaszczyźnie wyborów i opcji politycznych. Mało tego, żądając takiej fałszywej jednomyślności, sądzą, że mają prawo narzucić innym członkom Kościoła własne wybory polityczne i uznawać je za jedynie słuszne. Tymczasem - ileż razy już to tłumaczyłem, powołując się na nauczanie Pawła VI w "Octogesima adveniens" (nr 50) - ta sama wiara chrześcijańska może prowadzić do różnych dróg zaangażowania politycznego. Stąd też wezwanie do jedności w Kościele nie może oznaczać, że jakaś grupa ludzi, choćby bardzo wybitna i wpływowa, ma prawo narzucić innym swoje wizje społeczno-polityczne, a co więcej, nie ma żadnych praw, by czynić z tego kryterium wierności wobec Kościoła.
Niestety, pragnę to powtórzyć raz jeszcze, te fałszywe wizje jedności Kościoła doprowadziły do tego, że pozwoliliśmy na całkowicie zafałszowane dzielenie polskiego Kościoła. Oto w mediach, często wrogich Kościołowi, pojawiają się podziały na Kościół "otwarty" i "zamknięty", Kościół "europejski" i "zaściankowy" (zwany też nacjonalistycznym i ksenofobicznym). Pamiętamy dobrze podział na "Kościół Rydzyka" i "Kościół Pieronka" albo też z ostatniego czasu - na "Kościół toruński" i "Kościół łagiewnicki". I jest mi bardzo smutno, że bardzo często autorami takich wizji są ludzie Kościoła - duchowni i świeccy - którzy przecież powinni trochę głębiej znać eklezjologię, czyli naukę o Kościele. Trzeba być człowiekiem małej wiary, by za kryterium działania Kościoła w świecie współczesnym uznać kategorie czysto świeckie (na przykład akceptację tegoż działania przez całkowicie zlaicyzowane środowiska), a nie to wszystko, co w wielkim dziedzictwie zostawił nam Jan Paweł II.

ta sama wiara chrześcijańska może prowadzić do różnych dróg zaangażowania politycznego

zawsze będzie miejsce w Kościele na pewną odmienność, na wyrażenie różnych opinii, na różne drogi zaangażowania, byleby to nie dotyczyło prawd wiary i fundamentalnych zasad moralnych