W tym roku jest już XII Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom.

Czy wiecie, że jest to wspólne dzieło Caritas Polska Kościoła Rzymskokatolickiego, Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz Eleos – Dzieło Miłosierdzia Kościoła Prawosławnego, a od 3 lat także Diakonii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego?

Staram się kupić zawsze świeczki które mają logo i Caritasu, i Eleos i Diakonii.


W tym roku Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom jest pod hasłem "Podarujmy dzieciom czas". I wbrew pozorom nie jest to wezwanie aby poświęcać im więcej czasu ale aby miały więcej czasu dla siebie.

Moim zdaniem to bardzo udane hasło. Nie chodzi tu o to ile czasu poświęcamy my dzieciom ale ile czasu dzieci maja dla siebie. Coraz częściej oprócz odrabiania lekcji całymi wieczorami są przez nas dociążane zajęciami dodatkowymi a to z języka obcego, a to korepetycjami aby wyśrubować średnią, a to tenisem bo dobrze widziany w "środowisku", a to znów grą na fortepianie, bo to przecież klasyczne wychowanie. Na ilość zadawanych lekcji możemy wpłynąć w niewielkim stopniu, choć samo zadawanie lekcji domowych jest w Polsce zupełnym bezprawiem i może być zaskarżone w dowolnym sądzie. Na pozostały czas mamy znacznie większy wpływ.

Spójrzmy ile właściwie nasze dzieci mają czasu aby cieszyć się swoja niewinnością, ile maja czasu aby obserwować i odkrywać świat, ile mają czasu aby odkrywać swoje zainteresowania i talenty, ile maja czasu aby być dziećmi.

Narzekanie na nowe pokolenie jest odwiecznym przywilejem pokolenia przemijającego. Obecnie często narzeka się na młodzież, ze chce tak szybko stac się dorosła, samodzielna, izoluje swój świat od rodziców ale czy my sami ja w tą "dorosłość" nie wpędzamy zabierając im dzieciństwo? Czy właśnie przez to nasze dzieci nie staja się pokoleniem jednorazówek?
Jednorazowi przyjaciele, jednorazowi małżonkowie - jak tylko jakiś problem to wymiana na nowy higieniczny, lśniący model, po co naprawiać poprzedni, przestarzały?
Jako chrześcijanina szczególnie martwi mnie ta krótka perspektywa obecnego młodego pokolenia ale czy nie jest to nasza wina? Bo kiedy mają obserwować świat, obserwować rodziców, uczyć się rozwiązywać problemy emocjonalne, nawiązywać głębsze relacje? Rodziców najłatwiej zadowolić 4-ka, 5-tką, 6-stką, na nic innego nie ma czasu więc po łebkach, po powierzchni, byle bez komplikacji.
Zanim zapiszemy nasze dzieci na następny kurs zastanówmy się czy nie wyrządzamy im krzywdy. Czy przygotowując je do świetnej kariery nie zabieramy coś o wiele cenniejszego - dzieciństwo i człowieczeństwo.

Pozytywną rolę w realizacji hasła:"Podarujmy dzieciom czas" mogą pełnić i często to robią dziadkowie.
Mam troje wnuków i zdaję sobie sprawę, że za malo robię, gdyż zbyt malo czasu poświęcam swoim wnukom.
Dzisiaj po formacyjnym spotkaniu ministrantów przyjdzie do mnie mój wnuk i jako Mikołajowy upominek otrzyma trochę słodyczy oraz książkę:"Niebo istnieje naprawdę". Przejrzałam tę książkę i przekonałam się, że jest bardziej dla dorosłych niż dla dzieci i dzieciom potrzbny jest do niej komentarz osoby dorosłej.
W czwartek na rodzinnym spotkaniu PKRD-dwoje wnuków i dwie kuzynki wnuków przeczytam im odpowiedni fragment tej książki, ale całej do przeczytania dzieciom nie zalecałabym.
P.S.Kozioł! Podoba mi się Twoja notka, a szczególnie jej zakończenie.

Wspaniała idea i wspaniałe hasło U nas w parafii stoi puszka z napisem Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom - to ta sama inicjatywa? (tylko pytam prosze mnei nie zjeść )

Inicjatywa jest znana głównie ze sprzedaży świec ale zbiórka odbywa się także także w formie bezpośredniej (puszka ), poprzez wpłaty na konto czy wysyłanie sms.
W tym roku zbierają na (do)finansowanie letnich wakacji dla dzieci z najuboższych rodzin.

No widzisz, nie wiedziałam .
Tegoroczne hasło-świetne, wezmę do siebie

Zapewne przegapiłaś.
W bieżącym roku to już 18 raz będziemy kupować świece wigilijne.

Przegapiłam to, co wytłuściłam w wypowiedzi Kozła. Być może wynika to z tego, że słyszy się to, co chce się słyszeć..jakby nie było- metodysta uświadomił mi,
że inne Kościoły mają również w tym dziele udział.

Od paru lat, wcześniej była to akcja tylko Caritasu.
I bardzo dobrze, chwała Panu za zdolność porozumienia chrześcijan.

Kozioł wracając do meritum- bardzo słusznie, masz rację. Dzieci w naszych czasach często przestają być dziećmi a stają się maszynkami do zadowalania rodziców z wypełnioną i zaplanowaną każdą minutą. Warto to przemyśleć, warto zadać samemu sobie pare pytań....
na ten temat trochę z przymrużeniem oka
http://franciszkanska3.pl/Babel-idzie-do-szkoly,a,10371