Pod względem religijności Kościół tarnowski jest liderem w skali kraju, a nawet Europy . Jednak do tej beczułki radości, realizm każe dodać łyżkę dziegciu-parę pytajników, dyktowanych przez troskę o bliższą i dalszą przyszłość.

Regularne liczenie wiernych prowadzi się w Polsce od 1980 r. Ćwierćwiecze tej praktyki oswoiło z nią świeckich i duchownych. Głosy kwestionujące zasadność czy wiarygodność badań stały się rzadkie i mniej doniosłe. Choć nadal nie brak takich, którzy liczenie uważają za swoistą "profanację" wiary, niepotrzebne w Kościele nowinkarstwo, kolejne, przychodzące z góry, zamieszanie w parafii. Czy godzi się świeckiej socjologii dawać przystęp do sacrum, jakby suwmiarką opukiwać duszę? Czy w ogóle możliwym jest "zmierzenie" religijności? Zapewne tymi lub podobnymi dylematami powodowani, niektórzy duchowni wpisują, a właściwie przepisują, identyczne cyfry każdego roku albo dostarczają dane z opóźnieniem na naprędce sfastrygowanym przez siebie formularzu.

Dominicantes i communicantes

Choć zjawisko religijności jest czymś niewymiernym, to jednak można go naukowo opisywać. Robi się to głównie poprzez badanie liczby osób spełniających praktyki religijne. Najczęściej badanymi wskaźnikami religijności są: uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. ( dominicantes ) i przystępowanie do Komunii św. ( communicantes ). Dwudziestego listopada 2005 roku badania takie przeprowadzono w 442 parafiach naszej diecezji.