Ludzie nie chcą być dawcami bo podświadomie wyczuwają w tym jakimś szwindel, prawdopodobnie nie ufają panom w chodakach i białych fartuszkach, którzy decydują (podobno obiektywnie) o pobraniu narządów. Mam obawę dotyczącą tego, że jakiś lekarz mający intratne zlecenie na moją nerkę zamiast ratować moje życie zdrowie uśmierci mnie pozostawiając żonę bez męża i dzieci bez ojca...

Nie tylko - ale rzeczywistość polityczna, w której żyli nasi przodkowie ma duży wpływ na to, co nazywamy mentalnością zbiorową. Znam wielu porządnych ludzi, którzy mimo wszystko nie potrafią obejść się bez "kombinowania"...

Młody (przynajmniej stażem) tu jesteś, więc może jeszcze nie wiesz, że w tzw. dyskusjach zmanipulowanych z Myślącymi Niezależnie (MN) obowiązuje znana logika dwustanowa:
1. MN ma zawsze rację.
2. Jeśli MN nie ma racji, patrz pkt. 1

Zmanipulowany winien okazać wdzięczność MN za to, że ten raczył objawić mu, jaka jest Prawda. Teraz np. wiesz z całą pewnością, że żyjesz w świecie podłym, skorumpowanym, w którym rodzina tylko czeka na Twoją śmierć aby dostać spadek, a sąsiedzi widzą w Tobie jedynie potencjalnego dawcę organów.

Genowfa dziekuje, że łopatologicznie próbujesz ta wiedzę przekazać, bo nawet SweetChild nie kuma, co jest zaiste dziwne.
We wszystkim widzi knowania Rydzyka.

O, właśnie się dowiedziałem, że we wszystkim widzę knowania Rydzyka. Niestety, zostałem poddany tak potwornej manipulacji, że do tej pory nie zdawałem sobie z tego sprawy. Ale teraz już wiem, co widzę, bo zostało mi to objawione

Przy okazji, może wyjaśnicie mi jeszcze jedną zagadkę (tzn. zagadką jest to zapewne jedynie dla zmanipulowanych, bo dla Myślących Niezależnie musi być to jasne jak słońce): jak to jest, że kwiat polskiego katolicyzmu tak bardzo lęka się i chce zachować swoje życie?

Za odpowiedź będę dozgonnie wdzięczny.

A może to tylko ten "kwiat polskiego katolicyzmu" lęka się przeszczepów i wszędzie widzi korupcję? To by wiele wyjaśniało...

Tak właśnie, to wyjaśnia wszystko.
Takie to proste, aż do bólu.
Niektórych Pan doświadcza i zasłania rzeczy istotne.
Zostaliście tym dotknięci, tylko nie wiem za co Was stwórca ukarał.

Zgadnij czyje to słowa

Nie wiem jak ciebie, ale mnie żaden Bóg nie ukarał. Nie wiem w co wierzysz, i nie obchodzi mnie to. Nie wiem czy ciebie Bóg doświadzcza czy nie. Mnie w każdym razie Jedyny za nic nie kara... Dobrze, że ty widzisz rzeczy istotne...

Wiem, czytałem, zauważyłem - Twoje Za odpowiedź jestem wdzięczny, ale nie do końca rozwiewa ona moje wątpliwości. Bo ja też mam żonę i dzieci i też bardzo nie chciałbym ich osierocić, ale mimo to aż tak się o swoje życie nie obawiam. A już zupełnie nie obawiam się, że podpiszą na mnie wyrok śmierci dla majątku.

To że w Twoim konkretnie przypadku jest to mało prawdopodobne, nie jest żadnym dowodem na to, że w multum innych to będzie pewne (P=1).
Zarzucasz innym manipulacje, a sam je stosujesz. Fuj, wstydziłbyś się!

Nie miałem zamiaru nic takiego sugerować. Wręcz przeciwnie, ponieważ w moim przypadku jest to mało prawdopodobne, to zakładam, że i w multum innych tak będzie. Dlatego nie bardzo rozumiem obawy o intencje rodziny przy podejmowaniu decyzji o odłączeniu aparatury sztucznie podtrzymującej życie. Tym bardziej, jeśli delikwent sam wyraził taką wolę (tzn. że rodzina może podjąć decyzję o odłączeniu aparatury).



Ja zarzucam manipulację? Co najwyżej od czasu do czasu przyznam rację tym, którzy piszą o manipulacjach

Wniosek jakby nielogiczny.
Jeżeli żyjemy w kraju przesiąkniętym korupcją, to nie wiem skąd to optymistyczne przeświadczenie.
Może jeszcze będziesz twierdzić, że nie jest prawdą, iż większość Polaków uważa, że gro medyków bierze w łapę.
Zaiste dziwne wnioski wyciągasz z otaczającej nas rzeczywistości.
Już kiedyś stwierdziłem, że niektórzy z tego forum żyją w świecie równoległym.

Ano. I w tym się z Tobą zgadzam, że żyjemy jakby w światach równoległych. W moim nie jestem jedynym sprawiedliwym, otoczonym przez ludzi podłych, skorumpowanych i zdemoralizowanych.

To kim ty wreszcie jesteś? Idealistą?
Skoro nie widzisz tego co jest, to musi być tak.
Teraz już nic nie rozumiem!
Zawsze myślałem, że liberalizm i idealizm są jakby nie kompatibilne z sobą, coś na granicy ideologiczno-filozoficznej schizofrenii.
I nie odczuwasz z tego powodu żadnego dyskomfortu? Dziwne.

Szczerze pisząc, to nie lubię tych etykietek, bo liberalizm niejedno ma imię. Dla mnie jest to przede wszystkim:
1. Przekonanie, że wolność gospodarcza (ograniczenie roli państwa w gospodarce) daje najlepsze wyniki ekonomiczne (długoterminowo).
2. Przekonanie, że państwo powinno ingerować w życie prywatne obywatela tylko w dobrze uzasadnionych wypadkach.

Przy takim rozumieniu liberalizm nie kłóci mi się z idealizmem, rozumianym jako wiara w człowieka z natury dobrego. Wręcz przeciwnie, gdybym uważał, że ludzie są z gruntu źli, to byłbym zwolennikiem zamordyzmu, który trzymałby ich w ryzach.

Dlatego za niekompatybilne z liberalizmem uważam różne odmiany totalitaryzmów (zamordyzmów).

Nie jestem przy tym idealistą w takim stopniu, aby być zwolennikiem anarchii. Gdyby wszyscy ludzie byli tylko dobrzy (nie popełnialiby złych czynów), to moglibyśmy zrezygnować ze struktur państwowych i aparatu przymusu. Wprawdzie taka wizja bardzo mi się podoba, ale uważam ją za nierealną.