Nie rozumiem, jakie to ma znaczenie. Dla chrześcijanina jest dość obojętne, czy ktoś, kto nazywa Biblię "g***" robi to z pozycji ateistycznych czy satanistycznych. Zwłaszcza, że dla chrześcijanina to w gruncie rzeczy jedno i to samo.

Trochę mnie zaskoczyłeś. Jest Ci obojętne, czy stając przeciw Twojej religii ktoś faktycznie czci zło, czy jednak opowiada się za pewnym dobrem, jak choćby prawda (choćby w Twoim mniemaniu, co naturalne, rozpoznawał ją błędnie) ? Obojętne, czy zarzuca Biblii kłamstwo w imię prawdy takiej jak ją rozumie, czy ogłasza, że prawda to (censored) dla słabeuszy? Chodzi tylko o wywołane emocje?

A jest jakaś różnica? W pewnym sensie każdy się opowiada za "dobrem", tak, jak je rozumie lub chce rozumieć.



Czy prawda jest wartością absolutną?



Zgodnie z treścią przepisu, tak. A konkretniej o uczucia religijne.

Czyli - uczucia religijne to po prostu emocje związane z pewnymi miejscami, obiektami czy osobami?

Na czym polega obraza uczuć religijnych? Na zburzeniu kontemplacji istniejących uczuć religijnych pozytywnych, czy na wzbudzeniu gwałtownych uczuć religijnych negatywnych?

A jest w ogóle coś takiego jak "uczucie religijne", a jeśli tak to czy można obrazić uczucie? Bo z tego co wiem, to można po prostu obrazić osobę - nie uczucie. (chyba to już pisałem?)


Hmm, no coś w tym jest - czy to nie jest zależne od grupy docelowej?

Nie wiem. Nie istnieje legalna definicja "uczuć religijnych". Moim zdaniem pojęcie to zostało wprowadzone po to, by poddać penalizacji tylko takie znieważenie przedmiotu czci religijnej, które może zostać uznane przez czcicieli za obraźliwe dla nich.



Polega na znieważeniu publicznie przedmiotu czci religijnej lub miejsca przeznaczonego do wykonywania obrzędów religijnych. Czyli: na publicznym i celowym okazaniu pogardy dla szacunku, jakim osoby czczące dany przedmiot lub miejsce otaczają go ze względu na swoje religijne przekonania.

Czyli - nie wiadomo jakie, lub każde? Skoro nie wiadomo, czym są owe uczucia a instancją uznającą jest sam zainteresowany...

Z groźbami karalnymi jest jednak trochę inaczej. Miałem okazję składać zeznania jako poszkodowany w takiej sprawie i owszem, zadano mi pytanie czy gróźb tych się obawiam, na które odpowiedziałem twierdząco, ale tam chodziło jednak o próbę wymuszenia na mnie pewnego zachowania (zaniechania konkretniej), groźby godziły zatem w moją wolność i prawo decydowania o sobie, poza tym czyny, które zapowiadał grożący (i może fakt, że robił to z nożem w ręku) same w sobie miały charakter przestępczy.


Ciekawi mnie co z sytuacją, wcale nie niemożliwą, kiedy ekspresja religijna jednego człowieka staje się przyczyną obrazy uczuć religijnych drugiego? Wiemy przecież, że dla niektórych wyznawców nawet samo zaprzeczenie boskości przedmiotu ich kultu lub wskazanie jako jedynego innego przedmiotu stanowi obrazę...



Okazaniu - komu? W wypadku gróźb ma to istotne znaczenie...

Raczej szukanie jakiegoś łatwego i taniego rozgłosu, przy okazji którego będzie mógł wystąpić jako "ekspert" i moralizator.

Najwyraźniej... tym dziwniejsze, że sąd ostatnio (sprawa Dody) udzielił pośrednio pochwały takiemu jego zachowaniu.

Nie wiem na pewno, ale jak go słucham to mam nieodparte wrażenie że ten facet ma w głębokim poważaniu Biblię, Nergala, uczucia religijne chrześcijan, tylko po prostu widzi w tym jakiś punkt zaczepienia na którym nieudolnie usiłuje wypłynąć.

Też wydaje mi się, że traktuje to całkowicie instrumentalnie, w mediach zamiast ubolewać, jak człowiek faktycznie dotknięty, wydaje się lubować w opisywaniu potępianych przez siebie ekscesów i podkreślaniu własnej czujności.

Wykluczam instrumentalne podejście. Choćby dlatego, że ten człowiek leczy się psychiatrycznie. To zaburza osąd.

Zauważcie, że na tym forum też są tacy userzy, którzy w podobnym stylu się wyrażają. Ot tacy ludzie

Nie, chodzi tu o obiektywizację - sąd ocenia, czy mogło być obraźliwe, czy nie.



Bo takie są przesłanki tego czynu. Groźba musi, po pierwsze, dotyczyć popełnienia przestępstwa (a więc np. nie wykroczenia - nie jest groźbą karalną grożenie np. odebraniem komuś 10 zł albo grożenie zachowaniem nie stanowiącym przestępstwa, np. zdradą małżeńską) i, po drugie, wywoływać w ofierze uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Tę przesłankę sąd ocenia dwojako - musi stwierdzić, czy groźba rzeczywiście wywołała w ofierze obawę (jej zachowanie może być dowodem na to, że nie), oraz czy ta obawa obiektywnie była uzasadniona. Gdzie widzisz istotną różnicę?



Musi dojść do znieważenia przedmiotu kultu religijnego albo miejsca wykonywania obrzędów. Nie wystarczy więc np. publiczne głoszenie, że jedynym Bogiem jest Allach (albo, że Bóg nie istnieje), nawet jeśli jacyś chrześcijanie uznają, że sama ta teza obraża ich uczucia religijne.



Po prostu okazaniu. Wystarczy, że ma ono miejsce publicznie.

A istnieje jakaś definicja/obiektywne wyznaczniki owego znieważenia, do którego musi dojść?

Publiczne i celowe okazanie pogardy dla szacunku, jakim osoby czczące dany przedmiot lub miejsce otaczają go ze względu na swoje religijne przekonania.