Jeden tekst a tyle bzdur.
- Pani Tysiąc miała prawo wystąpić o zabicie nienarodzonego dziecka i z tego prawa skorzystała.
- Odmówiono jej prawa do zabicia dziecka czyli nie miała prawa do zabicia dziecka (w świetle prawa).
- "Inna organizacja" nie przyznała racji p. Tysiąc, ukarała Polskę za to, że p. Tysiąc nie miała szansy skorzystać z procedury odwoławczej i wyrok Trybunału dotyczył tylko i wyłącznie tego aspektu sprawy. Gdybyśmy mieli w Polsce całkowity i bezwarunkowy zakaz przerywania ciąży Trybunał nie rozpatrywałby w ogóle takiego wniosku. Prawa obywateli określa władza danego kraju, Trybunał orzeka wtedy, jeśli państwo nie respektuje praw, które przyznało swoim obywatelom.
- wyznawany przeze mnie światopogląd stawia sprawę jasno: rodzice zezwalający za zabicie nienarodzonego dziecka są mordercami. To jest wolność słowa.

Do żadnych wniosków nie dochodzi - manipulują ją strasznie doradcy pokroku p. Nowickiej (może coś o synalku tej babeczki?? ). Po prostu trwa walka o zmianę ustawy aborcyjnej, zwiększenie dostępności do środków antykoncepcyjnych i "edukację seksualną". P. Tysiąc tak jak i nieszczęsna Agata są nic nie wartymi pionkami w grze większych od nich.

Właśnie. Dlatego ks. Gancarczyk mijał się z prawdą, pisząc

Ale zauważcie w jakich my debilnych czasach żyjemy. Dopiero od niedawna istnieje problem aborcji, in vitro, eutanazji. To są skutki rozwoju...

Obie strony (umownie "pro life" i "pro choice") z p.Tysiąc na czele utrzymywały, że sprawa dotyczy prawa do aborcji i odszkodowania za to, że aborcji nie dokonano. Tak też sprawa była przedstawiana w głównych mediach. W głowach odbiorców mediów miało zrodzić się przekonanie, że oto za odmowę prawa do aborcji (którą Polki i tak mogą wykonywać w innych krajach UE) Polska musi wypłacać odszkodowania. Mało kto zwrócił uwagę na to, że całe zamieszanie dotyczy braku procedury odwoławczej od lekarskiego orzeczenia. Taka wiadomość nie byłaby jednak zbyt ciekawa. Co gorsze, uznano przecież, że całkowity zakaz aborcji z formalnego punktu widzenia upraszczałby sprawę a wszelkie tego typu pozwy stałyby się bezprzedmiotowe.

Duchowni katoliccy i katolicy komentujący sprawę w taki sposób wpadali niczym ryby w sieci zarzucone przez lewaków. O to przecież chodziło, aby doszło do konfrontacji na lini Kościół - UE, aby znów pisać o ciemnogrodzie, bezprawiu, zagrożeniu dla wolności, demokracji itp. Pozew Alicji Tysiąc, niedoszłej morderczyni dziecka, jest naturalną kontynuacją tej bitwy.

Akurat w kwestii samoobrony wykładnie w Katechizmie Kościoła Katolickiego są jednoznaczne i nie sprzeczne z prawem do życia od naturalnego poczęcia do naturalnej śmierci.

Otóż każdy ma prawo się bronić środkami proporcjonalnymi do realnie możliwej oceny zagrożenia. Jeśli ktoś zagraża naszemu zdrowiu, mamy prawo w obronie zagrozić zdrowiu agresora. Jeśli naszemu życiu - jego życiu.

Dotyczy to również sytuacji matka i dziecko. Jeśli poczęcie, ciąża, urodzenie realnie, według najlepszej wiedzy, zagrażają życiu matki, ma ona prawo się bronić - również aborcją. Ale tylko wtedy, gdy zagrażają. Gdy (za)istnienie tego dziecka zagraża życiu.

Agata Mróz w tej sytuacji wybrała życie dziecka.
Alicja Tysiąc w tej sytuacji nie była. Jej życiu, jej dziecko - nie zagrażało.

Sprawa nazwania aborcji zabójstwem, a osoby poddającej się aborcji - zabójczynią.
Ideałem byłoby, gdyby w każdej społeczności obowiązywał jeden język tak precyzyjny jak algebra. Tak jednak nigdy nie będzie. Języki codzienny, potoczny, publicystyki, dyscyplin naukowych to jedno, a język prawa to drugie - często definiuje się w nim znaczenie słów odmienne od wymienionych.

Problemem który będzie rozpatrywał sąd nie będzie to czy w świetle znaczeń używanych w przepisach prawnych aborcja jest zabójstwem, lecz czy intencją używającego tego słowa potocznie/publicystycznie było obrażenie, pomówienie etc.

Naprawdę trzeba by mieć dużo złej woli by w tekstach ks. Gancarczyka, czy ogólniej GN dopatrzeć się takich intencji.

W to właśnie wątpię, aby ks. Gancarczyk dał się tak złapać w sieci. Myślę, że jednak wiedział o co chodzi (skoro ja wiedziałem, to uważam za uprawnione założenie, że redaktor naczelny gazety o zasięgu ogólnopolskim też wiedział).



Nie przeczę. Ale podobnie w kwestii aborcji dość jednoznaczne są wykładnie w polskim prawie. Dlatego, w świetle tegoż prawa państwowego, określanie dopuszczonej prawem aborcji jako morderstwa, uważam za nadużycie.



Też tak uważam, tym bardziej, że nie pisał on o "niedoszłej morderczyni".

morderstwo jest zaswsze morderstwem szczególnie na beabronnej osobie - jaką jest poczęte dziecko

To nie moje słowa... Proszę uważniej czytać posty.

Adam napisał:


To chyba nie wymaga komentarza - moim zdaniem.
Jeżeli Alicja Tysiąc zdawała sobie sprawę z zagrożenia jakie niesie dla jej zdrowia ciąża i poród, to powinna stosownie do tego zagrożenia zabezpieczyć się przed niechcianą ciążą, a nie działać post factum.

przepraszam za dużo usunęłam

Ja przecież nie twierdzę, że czasami morderstwo nie jest morderstwem. Tak jak nie twierdzę, że kwadrat czasami nie jest kwadratem. Twierdzę jedynie, że pozbawienie kogoś życia czasami nie jest morderstwem, tak jak prostokąt czasami nie jest kwadratem.

Takie może być Twoje zdanie, ale powinności obywatela w państwie reguluje prawo.

ok. czyli skoro kwadrat jest prostokątem to morderstwo jest aborcja.
Logiczne

Trudna sztuka czytania ze zrozumieniem się kłania...

Sweet - pozbawienie kogoś życia nie zawsze jest morderstwem, zgoda. Ale w tej sprawie słowa "morderstwo" użyła bodaj jedynie Gazeta Wyborcza.

Natomiast czynne i celowe pozbawienie życia człowieka zawsze jest zabójstwem. Niezależnie od tego, czy jest karane, czy nie, niezależnie w jakim wieku jest ten człowiek itd. Dzieciobójstwo zagrożone jest znacznie mniejszą karą z uwagi na stan świadomości matki, ale nie przestaje być zabójstwem. Człowiek chory psychicznie może nie ponieść żadnej kary (a także de facto winy), ale zabójstwa się dopuścił.

Słowa posła PIS w tytule tej informacji uważam za niedopuszczalne. Problem w tym, że uważam za bezzasadny również sam pozew. Bez wątpienia mówienie, że Alicja Tysiąc zamierzała zabić dziecko i to jej uniemożliwiono jest prawdziwe. Prawda nie może być pomówieniem ani oszczerstwem, oba te określenia zakładają fałsz.

W przeszłości kobieta podejmowała działania zmierzające do zabicia swojego dziecka. Żądała tego od lekarzy. W ich opinii podstaw medycznych nie było, więc zabiegu nie wykonano i musiała dziecko urodzić. Takie są fakty. Fakty są niezależne od motywacji.

Jakby nie kochała córeczki obecnie, ten fakt nie niweluje przeszłości. Czy mówienie o tym fakcie jest bolesne? Na pewno. Czy wolno o tym mówić, skoro ona sama zrobiła z tej sprawy kwestię publiczną? Pytanie wydaje się retoryczne...