Tylko krótko, bo na demagogię nie odpowiadam.

O podstawy psychologiczne zapytaj w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, gdzie w niektórych przypadkach terapia jest prowadzona.

Każdy człowiek jest wolny. Może mnie np okraść albo nawet zabić. Ale nie oczekuj, że na to pozwolę lub to zaakceptuję.

Analogicznie: można złamać dowolną przysięgę. Ale strona, która jej uwierzyła, ma pełne prawo się z tym nie godzić i wymaganie, by zaakceptowała swoją krzywdę i "pogłaskała po główce" jest głęboko nieuczciwe wobec tej kobiety.

Jeśli zechce, odejdzie - również bez jej zgody. Nikt go nie zamknie w piwnicy, więc mówienie o wolności człowieka jest nadużyciem.

oni leczą z tego co wiem przypadki orientacji egodystonicznej a nie homoseksualizmu jako takiego.

To jeszcze jest pytanie, co rozumiemy pod pojęciem "homoseksualizm jako taki". Fakt, że ktoś wszedł w związek homoseksualny świadczy o "homoseksualizmie jako takim" czy nie?

Bo nic więcej w opisywanym tu przypadku nie wiemy.

jo_tka chodzi mi o to, że pomaga się osobom, które mają problem z zaakceptowaniem własnej orientacji seksualnej i rzutuje to na ich psychikę (mają depresję itd).

To nie orientacja to skrzywienie.

Zasadniczo pomaga się ludziom, którzy mają problem i w dodatku sami się zgłoszą. Na ogół żaden psycholog/ psychiatra nie wyłapuje ludzi na ulicy, nawet jak wyglądają na bardzo nieszczęśliwych.

Ale: mam rozumieć, że kryterium pomocy jest akceptacja stanu bądź nie? Wyłącznie? Czyli jednak zasadniczo istnieje możliwość pomocy?

Zauważ: ja nie mówię, że wszystkim i zawsze. Ale też nie "nigdy"...

To nie STEMI/NZK i kryteriów tu nie ma

Najczęściej pomaga się rzeczywiście osobom z orientację niezgodną z ich ego - leczy się skutki takiego stanu (zazwyczaj jest to depresja) i ewentualnie przyczyny. Leczenie przyczyn polega raczej na zaakceptowaniu stanu rzeczy, a nie "przekręcaniu" kogoś na hetero.

Są jeszcze osoby, którym wydaje się, że są homo i mają z tym związane różnego rodzaju lęki, ewentualnie mają jakieś tam ciągoty i chcą z tym coś zrobić.

Przypadki sa różne różniste i ciężko jest stosować jakiekolwiek uproszczenia w tej kwestii.

Owszem, ale z tego co rozumiem nie chodzi o to, zeby człowieka zmieniać- tylko o to, żeby był szczęśliwy taki jest.

Powtórzę pytanie: komu się wydaje, a kto jest homo? Jakaś definicja? Bo bez niej kręcimy się we mgle.

Nie wprowadzaj ludzi w błąd. Terapie o których piszesz nie są prowadzone w celu zmiany orientacji, lecz akceptacji swojej tożsamości seksualnej u osób, które tej akceptacji nie mają, bo np ktoś im wmawia, że są nienormalni, że ich orientacja jest zła, itp.

W Polsce, ani w żadnym kraju na świecie, nie ma żadnych terapi nastawionych na zmianę orientacji, prowadzonych przez oficjalne ośrodki medyczny, czy instytuty. Praktyką "zmiany" zawierzają i zajmują się jedynie prywatne zrzeszenia osób, najczęsciej powiązanych i finansowanych przez kościół, których techniki terapii nie mają nic wspólnego z zalecanymi przez oficjalne instytuty. I które są całkowicie nieskuteczne, bo póki co nie istnieje ani jeden udowodniony przypadek możliwości zmiany orientacji seksualnej u człowieka. Co więcej, tzw terapie reparatywne są oceniane za wysoce szkodliwe przez psychologów.


Co to za porównanie? Nie dopatruję tu żadnej analogii. Kradzież i zabójstwo to przestępstwo, co ma więc piernik do wiatraka w kontekście wolności wyboru trwania bądź nie w związku z drugim człowiekiem?


Nie zmienia to faktu wolności wyboru każdego z partnerów co do tego czy chcą trwać z drugim w związku, czy też nie. Każdy ma prawo odejść w momencie kiedy uzna za stosowny. Związek to nie niewolnictwo.

Homoseksualizm jest raczej nie tyle chorobą, co upośledzeniem ludzkiego umysłu, które prowadzi do zaburzenia identyfikacji płciowej i naturalnej potrzeby przedłużenia ludzkiego gatunku. Podobno da się leczyć - czy każdy przypadek się do tego nadaje - nie wiem.

Źródła homoseksualizmu? Dzieciństwo i wydarzenia z nim związane, środowisko i społeczeństwo, w którym się dorastało oraz coraz częściej nieprawidłowa gospodarka hormonalna organizmu.

Na jakiej podstawie tak twierdzisz, psycholu?

Prawdopodobnie na podstawie własnych "przemyśleń" podobnie jak kilkoro innych forumowiczów, którzy geja czy lesbijki na oczy nie widzieli, ale wiedzą o nich wszystko

Na tej podstawie, że:

1. Homoseksualistów jest nnnnnn razy mniej niż heteroseksualistów, a nie na odwrót
2. Homoseksualizm uniemożliwia rozmnażanie = doprowadza do powolnego wymierania rodzaju ludzkiego
3. Miłość homoseksualna w przeciwieństwie do heteroseksualnej jest grzechem, poza tym nie posiada najważniejszej cechy stosunku płciowego, jakim jest rozmnażanie, poza tym ciało człowieka naturalnie umożliwia stosunek tylko osobom przeciwnej płci
4. Homoseksualizm w większości powoduje u ludzi mieszane uczucia (z wyjątkiem tych, którzy wyuczyli się tzw. 'tolerancji')
5. Kościół dopuszcza jedynie ślub parom heteroseksualnym

Pomijając już samą religię, która zapewne jest odrzucana przez homoseksualistów ze względu na m.in. ww. elementy, sama natura ludzka wyraźnie pokazuje, że homoseksualizm nie jest naturalną koleją rzeczy, z czym człowiek się rodzi - wtedy homoseksualistów byłoby przynajmniej tyle samo co heteroseksualistów.

a niebieskookich jest tyle samo co brązowookich ?