by przynajmniej w naszym kraju, nie był on związany i kojarzony ze zbrodnią i ludobójstwem

A komu w naszym kraju proces pozyskiwania organów kojarzy się z ludobójstwem?
Projekcja?

"Aborcja przez częściowy poród, która to praktyka jest masowo stosowana w tak „demokratycznych” krajach jak Stany Zjednoczone czy Szwecja, jest morderstwem dokonywanym ze szczególnym okrucieństwem. Czyni się to w tym celu, aby odzyskać różne organy oraz tkankę mózgową dziecka, pomagającą ponoć w leczeniu choroby Parkinsona. Kobietę zachęca się, aby nosiła dziecko w swoim łonie nawet do 32. tygodnia ciąży (ma ono wtedy 30 cm długości i mogłoby już przeżyć poza łonem matki). „Nauce” medycznej przyświeca jedyny cel: większa waga – większy zarobek. Dopiero wtedy przeprowadza się aborcję. Aby dotrzeć do głowy dziecka, lekarz rozszerza szyjkę macicy i przebija worek owodniowy. Kiedy główka dziecka znajdzie się u wyjścia szyjki macicy, zostaje przebita strzykawką – w ten sposób pozyskuje się tkankę mózgową. Aborcja zostaje zakończona wyciągnięciem reszty ciała dziecka. „Naukowcy” z uniwersytetu w Indianie w Stanach Zjednoczonych proponują „rewelacyjny” sposób leczenia serca lub innych narządów – aby uniknąć ryzyka odrzucenia przeszczepu, najlepiej jest spłodzić dziecko, przed urodzeniem je zabić, a potem wszczepić jego komórki do chorego narządu, aby ten się odmłodził…"

Mijały lata. Dziś po 30 latach w Polsce prawie nie dokonuje się aborcji, Polska jest krajem życia a nie śmierci. Wierzę, że podobny proces rozpocznie się w dziedzinie pozyskiwania organów do przeszczepów. Ta przestrzeń ma być czystą przestrzenią życia, a nie śmierci

A komu w naszym kraju proces pozyskiwania organów kojarzy się z ludobójstwem?
Projekcja?

Sytuacja, gdy pod nadzorem polskiego Państwa polskie narządy wędrują do Niemiec, gdzie maja 3 razy wyższą oficjalną cenę, krzyczy o interwencję.

"Sprawę pobrań szpiku od polskich dawców miała uregulować ustawa, która weszła w życie 15 września. Jednak za sprawą drobnej z pozoru poprawki okazało się, że nadal możliwe jest wywożenie ich do Niemiec i wpisywanie do niemieckiego rejestru.”

To właśnie ”lub pobytu” umożliwia w świetle jupiterów wysyłanie polskich dawców do Niemiec. Furda, że przebywają tam, kierowani z Polski. Przecież w momencie poboru- miejscem pobytu są Niemcy!

Tłumaczenie przedstawiciela MZ, że uzupełniono zapis po to, aby ludzie byli uniezależnieni od miejsca zameldowania jest ewidentnym wykrętem. Od wielu już lat, Polacy swobodnie migrują po kraju, a dowodem na ich miejsce pobytu, jest chociażby miejsce zgłoszenia do NFZ.

Wytrych słowny spowodował, że szpik pobierany jest do niemieckiego rejestru. A ceny zakupu szpiku do transplantacji stamtąd są podwójnie wyższe od szpiku zakupionego w Polsce. Tak, więc kolejny raz, nasza władza rozrzutnie wydaje pieniądze. A potem głośno woła o konieczności zaciskania pasa. Dla ratowania finansów publicznych."

kwiatku swej fobii nie podsycaj
Ostatni którzy tak medialnie bredzili
rzucali oskarżenia bez pokrycia
sugerowali i snuli insynuacje w i imię prawa i sprawiedliwości
spowodowali załamanie transplantologii polskiej
posrednio śmierć wielu ludzi
zbrodniarze sa dziś bezkarni
nie idź ich sladem
wpierw pomyśl, potem pisz
(...)
No i wyszła fobia kwiatka
pozyskiwanie organów do aborcji, konotacje ze smiercią i morderstwem
Następna projekcja lęków kwiatka

No i wyszła fobia kwiatka. Porównanie pozyskiwanie organów do aborcji, konotacje ze smiercią i morderstwem.

Ludobójstwo w sercu Europy

Doktor Bernard Nathanson, amerykański Żyd, który przed swoim nawróceniem kierował największą kliniką aborcyjną na świecie, podczas pobytu w Polsce 19.10.1996 r. ostrzegał Polaków, że legalizacja aborcji w Polsce będzie pierwszym krokiem prowadzącym do masowej eksterminacji dzieci upośledzonych, ludzi starych i kalekich, terminalnie chorych, a więc do prawdziwego ludobójstwa osób najbardziej bezbronnych i potrzebujących opieki. „Kiedy aborcja staje się legalna – mówił – wówczas prowadzi to do utraty wartości życia ludzkiego i jego dehumanizacji. Jestem tu, aby błagać Polaków, aby nie szli tą samą drogą, którą poszła Ameryka”.
Siedmiuset holenderskich lekarzy, zrzeszonych w organizacji przeciwstawiającej się eutanazji, stwierdza, że problem eutanazji w ich kraju rozpoczął się od uchwalenia ustawy aborcyjnej w 1968 r. Istnieje pewna prawidłowość: jeżeli zacznie się zabijać dzieci w łonach matek, to wtedy bardzo szybko będzie można zabijać każdego. Obecnie uśmierca się w Holandii na masową skalę chorych, starych, kalekich bez ich wiedzy i wbrew ich woli. Historia mówi nam, że w hitlerowskich Niemczech eutanazja zaczęła się już w 1934 r. uśmiercaniem kalekich dzieci oraz umysłowo chorych...
Doktor Ryszard Fenigsen, polski lekarz żydowskiego pochodzenia, który od 1968 r. pracuje w Holandii, opublikował niezwykle ciekawą książkę pt. Eutanazja. Śmierć z wyboru (Wydawnictwo „W drodze”, 1994 r.). Z pozycji lekarza i naocznego świadka pisze on, że w holenderskich szpitalach oraz domach starców, obok dobrowolnej eutanazji „uprawia się na wielką skalę eutanazję niedobrowolną dzieci i dorosłych – nie na prośbę pacjenta, lecz bez jego zgody i wiedzy, a nieraz również bez wiedzy jego rodziny... Przybywają do szpitala ludzie chorzy, proszący o pomoc, z nadzieją, że pomoc tę otrzymają, z zaufaniem do fachowości i z wiarą w dobrą wolę lekarzy, i ci ludzie są przez lekarzy zabijani...” (s. 45).
Doktor Fenigsen pisze dalej: „Dopóki życie ludzkie było nietykalne, dopóki istniał w medycynie bezwzględny, żelazny zakaz szkodzenia pacjentowi, dopóki za odebranie człowiekowi życia groziła surowa kara – (lekarze) nikogo nie uśmiercali. Z chwilą gdy stan lekarski, społeczeństwo i sądy zaakceptowały eutanazję, ci pośledniejszego gatunku lekarze, szybciej chyba od innych, zaczęli uprawiać »nowy dział medycyny«. To właśnie oni stali się fanatycznymi zabójcami lub zabójcami »od niechcenia«” (s. 50).
Doktor Karel Gunners z ruchu antyeutanazyjnego podaje przykłady bezkarnego mordowania ludzi chorych w szpitalach przez lekarzy: „Mój przyjaciel, internista, odwiedził w trakcie wizyty domowej pacjentkę z rakiem płuc. Zdecydował, że kobieta będzie musiała udać się do szpitala. Pacjentka odmówiła, tłumacząc, że obawia się, że lekarze ją zabiją. Mój przyjaciel przekonał ją, by zgodziła się na leczenie szpitalne. W czasie gdy nie było go w szpitalu – miał wówczas wolny dzień – zastępujący go kolega uznał, że pacjentka ma przed sobą tylko dwa tygodnie życia – i wykonał śmiertelny zastrzyk. Po powrocie do pracy mój przyjaciel przeżył szok”.
Holenderskie Zrzeszenie Pacjentów ostrzega już chorych i ich rodziny, że w szpitalach uśmierca się ludzi bez ich zgody i wiedzy, i doradza, aby kontrolować postępowanie lekarzy. Możliwości takiej kontroli są jednak znikome.
Doktor Gunner podkreśla, że w Holandii przeciw eutanazji protestują już tylko katolicy i prawowierni ewangelicy, a prasa, radio i telewizja otoczyły zmową milczenia ten makabryczny proceder masowej eksterminacji ludzi najbardziej bezbronnych i potrzebujących naszej szczególnej opieki i miłości. Kiedy człowiek odrzuca Dekalog i normy moralne oraz uznaje relatywizm etyczny, to za taką postawą życia bez Boga idą przerażające praktyczne konsekwencje, dochodzi do czynów zbrodniczych i radykalnego pogwałcenia wolności.
„W ten sposób demokracja – pisze Jan Paweł II – sprzeniewierzając się własnym zasadom, przeradza się w istocie w system totalitarny. Państwo nie jest »wspólnym domem«, (...) ale przekształca się w państwo tyrańskie, uzurpujące sobie prawo do dysponowania życiem słabszych i bezbronnych, dzieci jeszcze nie narodzonych i starców, w imię pożytku społecznego, który w rzeczywistości oznacza jedynie interes jakiejś grupy” (EV 20).
Mając świadomość wielkiego zagrożenia, na jakie narażona jest nasza Ojczyzna ze strony polityków przeciwnych życiu i chrześcijańskim wartościom, trzeba dobrze zapamiętać nazwiska tych parlamentarzystów, którzy opowiedzieli się za legalizacją zabijania najbardziej bezbronnych Polaków, i odpowiednio zagłosować w zbliżających się wyborach.

Jakich matactw?
Chodzi o zbrodnie.

Dziś po 30 latach w Polsce prawie nie dokonuje się aborcji, Polska jest krajem życia a nie śmierci.