a kogo byś wolał mieć przy sobie na wieczność gdybyś był Bogiem?
człowieka, który miał cie w du..przez cale swoje życie, i do końca przeczył twojemu istnieniu,
czy kogoś kto błądził i źle czynił, ale pod koniec życia szczerze tego pożałował
i zapragnął być z tobą w miłości?

Niestety, takie są minusy bycia Człowiekiem Wybitnym

i skromnym :/

Wolałbym mieć dobrego człowieka, który czynił dobro nie z bojaźni przede mną, nie z nadziei na nagrodę, nie dlatego, że mu tak kazałem, ale dlatego że tak pragnął sam z siebie. A to, że nie bił mi pokłonów i nie utrzymywał ludzi mieniących się mymi kapłanami nie miałoby znaczenia.
Zbrodniarza, który autentycznie żałuje za swoje życie też bym przyjął, ale on by ciężko harował w raju, na rzecz tego dobrego, acz niewierzącego we mnie.

Mamy pewnie różne poglądy na to, czym jest mądrość, czym inteligencja
Mniejsza o to.
Chciałbym jedynie zdementować, co napisałaś o Einsteinie.
On nie negował istnienia Boga. Był człowiekiem poszukującym prawdy.
I znajdował ją. Potrafił prawdę nie tylko znaleźć, potrafił prawdę uszanować i podnieść na właściwe dla prawdy miejsce.

A to, że wszyscy pochodzimy od Boga, to jest dość oczywiste dla wierzących w Boga. Dla ateistów, skądinąd mądrych i inteligentnych to wcale nie jest takie oczywiste

No i mądrość nie jest jedynie Darem Bożym, tylko efektem ciężkiej pracy nad szlifowaniem tego diamentu otrzymanego od Boga.

Boga jednak negował:

Koncepcja osobowego Boga jest mi zupełnie obca i uważam ją wręcz za naiwną[132][133].

Doszedłem – będąc dzieckiem całkowicie niereligijnych (żydowskich) rodziców – do głębokiej religijności, która jednak miała swój nagły koniec w wieku lat dwunastu[134].

Nie myślę, że z konieczności nauka i religia są naturalnymi oponentami. W rzeczy samej, myślę, że jest bardzo bliski związek między nimi. Co więcej, myślę, że nauka bez religii jest kulawa, i odwrotnie, religia bez nauki jest ślepa. Obie są ważne i powinny współpracować "ręka w rękę"[135].

Jestem głęboko wierzącym ateistą. [...] Jest to poniekąd zupełnie nowy rodzaj religii[132].

z Wiki.

A Biblię miał za zbiór dziecinnych legend - to dużo mówi o jego stosunku do chrześcijaństwa.

Jajko, nie dasz rady być z kimś kto nie wierzy w twoje istnienie, chociażby był wcielonym aniołem.

Hmmmmmmm, masz ciekawe przemyślenia.
Einstein:




*Baruch Spinoza był niderlandzkim filozofem (z pochodzenia Żydem), znawcą Talmudu i kabały, wykluczonym z gminy żydowskiej za herezję. Wyznawał panteizm negujący istnienie Boga jako istoty rozumnej, głoszący zaś przenikanie absolutu we wszystkie substancje ziemskie.

homo_homini - obrońca bioenergoterapii ( a prawdopodobnie nawet sam nim jest), czyli człowiek wierzący w jakąs nieokreślona i nieudowodnioną energię majaca wpływ na życie i zdrowie człowieka......to sie w pewnym stopniu pokrywa ze światopogladem Einsteina.

Tylko skoro taki jest Twój poglad ...to dlaczego głosisz, ze jestes katolikiem?

Ja w tym nie odczytuję żadnej negacji
Negacji Boga w szczególności.
Einstein utorował drogę nauce ku religii a religii ku nauce.
Dziś możemy cieszyć się niemal pełną fuzją nauki i religii.

Na niewytłumaczalne problemy fizyki wiara podpowiadała rozwiązania i odwrotnie, fizyka tłumaczy różne niewyjaśnione zjawiska tzw. nadprzyrodzone, opisywane przez religię.

Głęboko wierzący ateista z definicji neguje bóstwa, nie sądzisz?


Fuzja nauki i religii??? O czym Ty mówisz???

Chyba nie chcesz wmawiać Bogu, że nie da rady czegoś zrobić, co???

Każdy ma prawo do własnych poglądów. A dla mnie Einstein nie jest żadnym autorytetem w dziedzinie teologii.

Utorowało drogę dużo wcześnij kilku uczonych, choćby Izaak Newton - Jeśli przyroda podobna jest do maszyn zbudowanych przez człowieka, nie może nie być dziełem istoty myślącej. Jako najdoskonalsza z maszyn, jest więc dziełem rozumu najwyższego, czyli Boga.

Einstein ładnie napisał używając określenia "dla mnie". Podkreślił tym że to są jego poglądy i nie uogólniał ich. Część niewierzących i większość wierzących niestety tak nie robi. No ale Einstein był geniuszem i potrafił się ściśle i logicznie wypowiadać. Wszak to samo zdanie bez "dla mnie" ma zupełnie inny, znacznie poważniejszy i dalej idący, a zarazem niedający się udowodnić sens. Szkoda, że większość ludzi tego nie rozumie. Co widać na tym forum choćby.

Jajko, przeczytaj Boską Matrycę Gregga Bradena, albo posłuchaj którąś z jego audycji popularyzujących naukę. W Polsce wydano staraniem wydawnictwa TECHTRA także znakomitą rzecz Stephena M. Barr "Współczesna fizyka a wiara w Boga".

Dziś religia, a właściwie, dokładniej, duchowa sfera życia nakłada się ze sferą materialno - energetyczną nie tylko w rzeczywistości - jak zawsze, one się nakładają coraz bardziej w ludzkiej świadomości.

Podam Ci kilka linków, możesz skorzystać z tych, lub dowolnie innych, albo poczytać zupełnie inne lektury na ten temat. Nie martw się, ze te podejścia są tak różne. W szczegółach przecież diabeł siedzi
Ważne, ze w odróżnieniu od chorego świata, w którym Boga usiłowano zabić lub zignorować i udawać, że Go nie ma, dziś mamy świat w którym istnienie Boga i przestrzeni duchowej jest dość powszechnie akceptowane. Holograficzny świat wie, że Bóg jest. Aktualnie trwa odkrywanie Boga w świadomości poszczególnych istot ludzkich. Odkrywanie bardziej tego, jaki jest Bóg, niż, czy w ogóle istnieje, bo przez ten etap ludzkość już przeszła.

Praktycznie żaden szanujący się dziś uczony nie neguje istnienia Boga, co najwyżej mówi, że nie ma dowodów na jego istnienie. Jednak tym bardziej nie ma dowodów na nieistnienie Boga. Dziś prawie żadna z wielkich, znaczących religii nie neguje dokonań nauki. Kościół katolicki na przykład jest bardzo otwarty na naukę w wielu dziedzinach a w dziedzinach społecznych i teoretyczno - przyrodniczych, umożliwia naukę we własnych instytutach i uczelniach. Mamy wiek XXI

http://www.youtube.com/watch?v=VEQySYTX ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=y7h7QRqcYKg
http://www.youtube.com/watch?v=XWhK4Lmr ... re=related