Dziś nie ma potrzeby wojować i zabijać, aby osłabić kraj. Są inne metody i nikt nie protestuje. Wystarczy zyskać poważne wpływy gospodarcze, czy uzależniać od surowców energetycznych.

Skad mam niby wiedziec o wlasnym zachowaniu w czasie wojny? Wszystkim hurapatriotom polecam doskonaly serial wywiadow z ostatnimi uczestnikami I Wojny Swiatowej - "Lost Heroes of World War One". Najpierw biegiem zglaszali sie na ochotnika, po 2 tygodniach na froncie wystawiali nogi z okopow w nadziei, ze Niemiec ich postrzeli, wroca do domu.

Zgadza się Niedzwiedziu. Powiem więcej, wielu pamiętnikarzy wspomina o tym że żołnierze sami potrafili się postrzelić, lub prosić o pomoc w tym, aby tylko trafić za linie frontu do szpitala. Wojna to nie zabawa, gdzie ja wielki bohater wyjadę i bez szwanku wrócę. Na wojnie padają rozkazy aby iść tam, gdzie można na prawdę zginąć. Trzeba naprawdę być patriotą aby być gotowym zginąć. Trzeba być też zdrowym psychicznie aby nie iść na wojnę po to aby ginąć, lecz aby przeżyć i osiągnąć jakieś cel.

Hurrapatriotyzm fajnie wygląda, ale moim zdaniem nikt nie zna siebie tak dobrze, jak człowiek który jest już po, wie na co go stać. Patetyzm odchodzi w dal, gdy okazuje się że ludzie nie dają rady. Po co zatem takie przemowy. Nagle przyszło zagrożenie, media się pytają czy Polacy oddaliby życie za swoją Ojczyznę. Nagle się zorientowano że może faktycznie będzie trzeba ludziom powierzyć los kraju i nagle wszyscy sobie uświadamiają że nie każdy chce ginąć. Dla mnie szkoda że w naszym narodzie nie ma tego patriotyzmu, który pozwalał iść na wojnę choćby tą ostatnią, lub walczyć w partyzantce. A przecież tamta Polska to była bieda i ciągłe kryzysy. Ale rozumiem że Ojczyzna musi mieć wartość realną, musi być domem, a nie tylko ideą. Dla kogo z nas ten kraj jest faktycznie domem? To jest pytanie jakie trzeba sobie stawiać, a nie kto pójdzie ginąć.

„idiota" po grecku oznacza człowieka, który żyje tylko życiem prywatnym i polityką się nie zajmuje. Normalny, dojrzały i odpowiedzialny człowiek musi mieć swój udział w życiu politycznym. Jeśli tego nie widzi, to znaczy, że coś z nim nie tak http://www.piotrjaroszynski.pl/felieton ... t-polityka

Na pewno każdy powinien brać czynny udział w życiu społeczno-obywatelskim, bo nie politycznym Merkaba. Każdy wedle swoich zdolności i możliwości. Co to dla mnie oznacza? Udział w wyborach, reagowanie gdy coś się dzieje nie tak, nawet segregowanie odpadów. Natomiast dobrze rozumiem każdego kto szczerze i uczciwie mówi że nie ma czasu i sił orientować się w polityce. Podobnie nie mam pretensji do człowieka, który szczerze i uczciwie nie ma zaufania do żadne partii czy polityka i nie chce swojego głosu oddać bez sensu. Lepiej robi ten kto nie ocenia z wyższością, ale próbuje zrozumieć innych.

Dla mnie pierwszy post w tym wątku pachnie prowokacją, a jeżeli to jest pisane na poważnie, to uważam, że autor powinien poważnie zastanowić się nad sobą i swoją postawą.

.
Wywróżyłeś tak z fusów? Nie szerz histerii, zwłaszcza, że na forum są osoby starsze i słabiej wykształcone, które nie będą w stanie weryfikować informacji. Obecny kryzys na Ukrainie potencjalnie może być niebezpieczeństwem, którego nie wolno bagatelizować, ale od obecnej sytuacji, do międzynarodowego konfliktu, jak rozumiem masz na myśli regularną wojnę toczoną na terytorium RP, w którą wciągnięte będzie kilka państw regionu - droga bardzo daleka. I sądzę, że to jednak bardzo mało prawdopodobny scenariusz.


Nie będę się z Tobą licytować na patriotyzm. To, co robisz, to dla mnie zwykła bufonada, wynikająca z kompleksów, nie miłość do ojczyzny. Starasz się obrazić rozmówców, pokazać, że są gorsi... Tak rozmawiać nie ma sensu.



Na chwilę obecną traktuję te rozważania bardziej w kategorii political fiction. Chociaż u Ciebie to bardziej chyba przenoszenie doświadczeń z poprzedniej wojny w przyszłość, bez zrozumienia, że sytuacja jest dzisiaj zupełnie inna.
Armia Czerwona istniała do 1991 roku. Dzisiaj mamy wojska Federacji Rosyjskiej.

Dla mnie patriotyzm polega dzisiaj bardziej na tym, by pracować na bezpieczeństwo, siłę gospodarczą swojego państwa, budowaniu dobrobytu, innowacyjnej gospodarki i sprawnych instytucji, dbanie o dobro wspólnoty lokalnej, nie dywagowanie - ja mogę umrzeć w jakiejś hipotetycznej wojnie, a Ty nie - często przy jednoczesnej bezczynności i zupełnej niezaradności w dzisiejszych warunkach.


Czyli kogo? Lansujemy jakąś teorię spiskową?

Niestety, Autor nie zechciał dyskutować, choć temat utworzył. Jakoś nigdy tego nie rozumiałem, choć są sytuacje losowe, to jednak jakoś nie wierzę że tak często. Po co ludzie zakładają temat i nie chcą dyskutować - tego nie wiem.

Jest wiele rzeczy, które można zrobić dla OJCZYZNY, jedną z tych rzeczy to odsunąć od władzy koalicję PO-PSL głosując na PRAWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ.

Raczej dla Kremla

A ja proponuja zaczac od porzadku "w domu i zagrodzie", czyli od posprzatania okplicy w ktorej przyszlo nam zyc: doslownie (pozamiatac, poukladac) i w przenosni (np pogodzic sie z sasiadami).
Od razu bedzie sie w Ojczyznie lepiej zylo.

Taka moja refleksja po trochu religijna, ale też po trochu społeczna. Tyle co możemy zrobić na codzień napewno i to od zaraz to być po prostu dobrymi dla innych rodaków. Tam gdzie jesteśmy, jako nauczyciele, sprzedawczyni, policjant, budowlaniec, urzędnik wystarczy być miłym, szczerze się uśmiechnąć, pomóc i doradzić. Mamy dość stresów na codzień, a dając innym radość możemy naprawdę wiele zmienić. Wyobrażmy sobie jak na plus zadziałało gdy robiąc zakupy, lub będąc w urzędzie ktoś nami się naprawdę zainteresował, wyszedł z inicjatywą pomocy, albo po prostu miło rozmawiał. I oczywiście to co napisała Kael, czy mnie widzą czy nie, dbam o porządek, przestrzegam przepisów, czasem wybaczam czyjeś drobne przewinienia lub zagapienie się - tu apel do rowerzystów, kierowców i pieszych, okazujcie szacunek i poszanowanie nawet jeśli sami tego nie doświadczacie.

Myślę, że każdy w miarę ogarnięty człowiek powinien dojść do tych samych wniosków Tylko chyba mamy problem z teorią i praktyką. Każdy niby wie, każdy to zwerbalizuje, ale efektów na większą skalę nie widać... szkoda, ale nie tracę nadziei
Chyba najtrudniej się samemu trzymać w "formie", kiedy mamy kontakty z ludźmi totalnie nieprzyjaznymi. Nauczyłam się kiedyś, żeby nigdy pod żadnym warunkiem nie przenosić tych negatywności na innych, wystarczy, że ja już dostałam po głowie, nie muszę psuć innym dnia Nie zawsze jest fajnie, bo nie jestem cyborgiem, ale prędzej się teraz zamknę w sobie niż na kimś wyładuję.

Oczywiście że tak. Pisząc te słowa miałem ciągle na myśli to jaki ja jestem i na ile mi udaje się to wprowadzić w życie. To są rzeczy szlachetne, nieraz trudne, ale myślę że realniejsze niż hurrapatriotyzm. Prawdziwy patriotyzm to przede wszystkim poczucie bycia odpowiedzialnym za Ojczyznę. Albo się go ma, albo nie ma. Albo się czuje ten związek i ma się poczucie że to jest dbałość i ochrona własnego domu, albo nie. My dziś jesteśmy innym społeczeństwem, niż nasi przodkowie i choć historycznie czujemy związek ze zwycięstwami hetmanów, czy złotym wiekiem w naszym kraju, to przecież większość z nas nie jest z tym powiązana, bo w tamtym czasie nasi bezpośredni przodkowie byli np chłopami a ci nie byli żadnym narodem, ani nie byli wliczani w naród. Bardziej zatem identyfikujemy się z kraje, organizacją polityczną, bo z narodem to dopiero od XVIII wieku, kiedy faktycznie wszystkich, również tych z z nizin wliczono w zakres narodu. My dziś sami musimy określić na nowo ramy patriotyzmu. Kiedy trzeba będzie walczyć to komu odwaga pozwoli, pójdzie walczyć. Ale żeby jedni mogli chronić, inni muszą dbać o gospodarkę, wykształcenie młodzieży i szacunek do wartości.

Popieram

Dziesięć lat temu miałam dylemat, co lepsze dla Polski:wejście do UE, czy pozostanie poza nią. Jeśli idzie o referendum brałam pod uwagę dwie opcje:nie pójść,lub pójść i zagłosować na NIE.Wybrałam pierwszą opcję, ale większość zadecydowała za mnie i jesteśmy w UE z jej dobrymi i złymi stronami.