george45
Tematem jest błędna polityka Uni Europejskiej odnośnie emisji CO2.
Napisałem na początku na czym to polega, ja ci pokazuje palcem niebo a ty nie widzisz nieba tylko mój palec.

Widzę nie tule twój palec, ile twoje informacje wyssane z palca, które przedstawiasz jako argumenty, natomiast nakazujesz wyrzucić do kosza raporty oparte na badaniach naukowych.
Przykład, proszę bardzo, piszesz:
tym czasem:
Jaki jest udział Europy w globalnej emisji dwutlenku węgla?
Podasz skąd wyssałeś te "może 5% tego"?

george45
Jestem człowiekiem myślącym i nie potrzebuje dokładnych informacji o rzeczywistej emisji CO2, z resztą góglój sobie i góglój a i tak wygóglójesz badania naukowe tych twoich badaczy emisyjności tylko przybliżone do moich 5 procent.

Czy to 5%, czy 7% - lepiej emitować CO2 jak najmniej.

Mamy tutaj dwa przeciwstawne interesy.

Z jednej strony wpływ CO2 na zmiany klimatu, który jest niezaprzeczalny i naukowo potwierdzony. Modele są różne, ale wpływ globalnie jest negatywny, wiąże się z dużymi kosztami społecznymi i cierpieniem wielu ludzi, na które jako katolicy powinniśmy być uwrażliwieni

Z drugiej strony koszty ograniczania emisji CO2 są ogromne, a aktualna polityka również w negatywny sposób oddziałuje na wielu ludzi, pogarszając ich warunki życiowe i finansowe. Tego też jako katolicy nie powinniśmy lekceważyć. Szczególnie, że jeżeli jako UE będziemy odosobnieni w działaniach, to może zrealizować się podwójnie negatywny scenariusz, gdzie zarówno emisje wzrosną, jak i działania UE wywołają negatywne skutki społeczne.

Co w tej sytuacji zrobić? Trudno powiedzieć. Na pewno należy uważniej przyjrzeć się kosztom zmian i odejść od konfliktu: jest globalne ocieplenie, czy go nie ma, albo czy robić coś z tym, czy nie robić, tylko poważnie się zastanowić, w jakim zakresie możemy sobie pozwolić na działanie.

Proponowałbym zatrzymać czas, do momentu podjęcia decyzji, w jakim zakresie mamy działać. Zawsze to coś.

Czas jest tu kluczowy w sprawie polaryzacji obu stron. Jedna grupa rzuca coraz szybszymi terminami końca ludzkości i zalania połowy świata, które się nie sprawdzają, przez co druga grupa uważa ich za świrów i neguje zmiany klimatyczne. I tak się to kręci.

Gdybyśmy patrzyli egoistycznie, to najlepiej by było nic nie robić. Według raportów UE, gdyby nie podjęto żadnych działań w sprawie zmian klimatu to dwa kraje by na tym zyskały. Wielka Brytania i Polska.
Co w sumie oznacza, że każde działanie na rzecz ograniczenia zmian klimatu jest dla Polaków, którzy żyją w dzisiejszych czasach niekorzystne ekonomicznie. Tylko czy powinniśmy być egoistami? I gdzie jest granica kosztów, które możemy ponieść dla przyszłych pokoleń?

Gantt, gdybyś wpadł na rozżarzoną płytę, najmniej ucierpiałyby (według tego co mówisz to „zyskały”)” narządy wewnętrzne i mózg ukryty w czaszce, a najbardziej w wyniku poparażenia ucierpiałyby skóra. Bez mała, każda obdarzona rozumem istota wie, że te obrażenia skóry w bardzo krótkim czasie doprowadzają także do śmierci całej istoty.

Chłop, który dziś walczy z zielonym ładem, jutro przyjdzie po rekompensatę z tytułu suszy lub powodzi. Pojutrze, gdy nie będzie z czego nie tylko chłopu dać, ale głód i bieda dotrze do władców, kościół, który dziś chłopa namawia do walki z zielonym ładem, wraz z nową władzą nałoży nań dziesięcinę.

Tu jest jeszcze taki problem, że co z tego, że w Europie coś się próbuje robić w tym kierunku, skoro reszta świata nie jest tym wcale zainteresowana? Co te nasze zmiany wnoszą, jeśli popatrzymy na to w skali globalnej? Przecież jeśli faktycznie ma być koniec ludzkości za te paredziesiąt lat, jak głoszą co poniektórzy, to takie np. Indie w życiu się nie zdążą ekologicznie ogranąć do tego czasu, więc co to tak naprawdę zmienia, że jakiś Polak sobie piec wymieni?

W perspektywie 100 lat pisząc o tym, że by zyskały, mam na myśli realny zysk. Zwiększona częstotliwość ekstremalnych zjawisk pogodowych w Polsce w ciągu najbliższych 100 lat spowodowałoby mniejsze straty niż wyniosą zyski wynikające ze wzrostu temperatur i zwiększonego poziomu dwutlenku węgla. Plony będą statystycznie większe i będą mogły być eksportowane do krajów dotkniętych katastrofa klimatyczną, zyska turystyka itd.

Oczywiście po tym stuleciu również Polskę w końcu dotknęłyby te negatywne skutki, ale już nie będą dotyczyć tych, którzy żyją teraz, tylko ich wnuków i prawnuków. I w tym jest cały problem. Przyjęcie Zielonego Ładu to pogorszenie poziomu życia teraz, aby ludzie za 100,200,500 lat też mogli żyć na poziomie.

Dokładnie, w aktualnej sytuacji pogardzamy sobie poziom życia, a jednocześnie nie przyniesie to praktycznie żadnych skutków za 100 lat, jeżeli cały świat nie zmieni swojego podejścia.

Jakieś 2 500 lat temu, żył gościu, który miał wszystko, o czym mógł tylko sobie w tamtych czasach człowiek zamarzyć. Zostawił to wszystko i poszedł szukać czegoś wartościowszego, doskonalszego. Uznał, że ten „piec”, który posiada, jest wadliwy, nie spełnia norm. Wszyscy wokół mówili, żeby się zastanowił, opamiętał, to co robi jest bezsensowne. Jego działania doprowadziły do tego, że miliardy ludzi wymieniły swoje ‘piece”.
2 000 lat temu inny gościu zauważył, jego „piec” dziedziczony z dziada pradziada należy, jeśli nie wymienić to przynajmniej ulepszyć. Zrobił to i swym przykładem spowodował, że zrobiły to miliardy ludzi.
Zarówno w jednym jak i w drugim przypadku nie odbyło się to bez kosztowo i nie wszyscy wszyscy to ogarnęli. Dziś, Polak wymieniając swój piec może stać się Buddą, Jezusem naszych czasów. Oczywiście każda wymiana wiąże się z kosztami i świadomością, że nie wszyscy to ogarną i pójdą za przykładem.

Mam wrażenie, że podchodzisz do tematu z innej perspektywy niż ja. Ja traktuje politykę klimatyczna jako naturalna konsekwencję wyników badań naukowych. Żeby zostać apostołem Zielonego Ładu trzeba uwierzyć w ideologię, która za tym stoi, czyli znacznie więcej.

Wszystko spoko i z tym nie dyskutuję, tylko weź pod uwagę, że te przymusowe, odgórnie narzucone wymiany dotyczą też babci mieszkającej w nieocieplonym domu, której ledwo starcza emerytury na życie.

No tak, naukowo rzecz biorąc, Budda popełnił błąd pozostawiając bogactwo, pałace, rodzinę. Podobnie naukowo parząc na działania Jezusa można by stwierdzić, że to psychicznie chory człowiek. Ubzdurał sobie jakieś królestwo ("piec") i pozwolił się za nie ukrzyżować.