Przywileje się traci poprzez własne zaniedbania albo działanie przeciwko
grupie społecznej która je nadaje.
Nie odbiera się przywileju z woli grupy społecznej.

Przywileje się traci ! Nie są odbierane.

Wola społeczna nie jest kaprysem.
Kaprysem natomiast jest brak logicznej motywacji, albo brak konsekwencji w logice.

Panu Markowi Zubkowi z usa.[...]

Mark, kto mieczem wojuje od miecza ginie

X;

pawell;

W konstytucji jest zapis o ochronie życia, nie precyzuje jednak czyjego.
Zygoty ? Embrionu ?...........
A może jednak dziecka od chwili poczęcia ?

Brak zmiany pogorszy i tak nie łatwą sytuację dzieci poczętych.

Stanowisko, że Konstytucja wystarczająco chroni życie człowieka w fazie prenatalnej i nie ma potrzeby jej zmieniać, nie jest jednak podzielane przez wszystkich. Zdaniem niektórych ekspertów możliwa jest interpretacja Konstytucji, w myśl której życie w fazie prenatalnej podlega ochronie konstytucyjnej, ale nie jako życie człowieka (tak właśnie uważali niektórzy sędziowie Trybunału Konstytucyjnego, którzy nie zgadzali się z wyrokiem z 1997 r.). Takie stanowisko uzasadnia poszerzenie zakresu wyjątków, w których ochronę życia przed narodzeniem ograniczają inne prawa i wolności, co w konsekwencji zakłada dopuszczalność znacznej liberalizacji przepisów aborcyjnych. Dowodem wątpliwości są projekty ustaw zgłaszane w ubiegłych latach (np. o świadomym macierzyństwie), opierające się na założeniu, że prenatalna faza życia ludzkiego ma inną wartość niż człowieka już urodzonego, co uzasadniało postulat wprowadzenia do prawa aborcji na życzenie kobiety.

Nieporozumieniem jest więc traktowanie projektu zmiany treści art. 30 Konstytucji jako regulacji „zaostrzającej przepisy aborcyjne" czy wprowadzającej „bezwzględną ochronę życia w fazie prenatalnej". Takie twierdzenia są nadużyciem i świadczą albo o nieznajomości projektu, albo niezrozumieniu charakteru Konstytucji, która jedynie wskazuje horyzont aksjologiczny rozstrzygnięć. Przesądzenie w art. 30 wątpliwości co do zakresu znaczeniowego terminu „człowiek" nie łączy się z koniecznością zmiany ustawy o dopuszczalności zabiegów aborcyjnych. Utrudnia natomiast obniżenie obecnego standardu konstytucyjnej ochrony życia. Utrzymuje status quo przepisów aborcyjnych, zabezpieczając je przed próbą nadmiernej liberalizacji, jednak nie pociągając za sobą konieczności ich zaostrzania. Ewentualna konieczność wzmacniania ochrony życia – niekoniecznie przez środki karne, ale przede wszystkim przez politykę społeczną i edukacyjną – w takim samym stopniu wynika z obowiązujących regulacji konstytucyjnych, jak z ewentualnie zmienionego art. 30 Konstytucji. (Na marginesie tylko zaznaczę, że w ostatnich latach znacznie więcej dla ochrony życia w fazie prenatalnej uczyniła powszechna dostępność badań USG i możliwość oglądania dziecka niemal w technice trójwymiarowej, niż wszystkie wydane w tym czasie przepisy karne razem wzięte).