Dzisiaj w moim radiu regionalnym było o nerkach, o kolejce do dializy itd.
Ja nie chciałabym, żeby prawo zmuszało mnie do przekazania swojej nerki do przeszczepu, choć w ogóle dopuszczam taką możliwość - ale jako wynik mojego własnego wyboru.

Skoro byś odchodziła z tego świata.. .. to może warto by w prawie ująć coś takiego.. , ze szpital by mógł pobrać organ bez pytania o zgodę.. Jedynie by nie brał w przypadku gdy delikwent świadomie przed śmiercią tego zabronił...

Jednak trochę jest sprzeczność w tym, że oddanie organów po śmierci jest tylko świadomym darem miłości i nie jest obowiązkiem, a przecież to nic klienta nie kosztuje, a może uratować życie kilku osobom, a w przypadku zagrożenia życia w ciąży już świadomym darem życia nie jest, tylko obowiązkiem, a do stracenia jest jednak własne życie.

A "Postinor Duo"?

Powiem tak: jeszcze dwa lata temu wśród polityków prawicy plany koalicji z SO były postulowane przez zdecydowaną mniejszość. A IV RP jaka jest, każdy widzi. Dlatego nie ufam politykom, dziś mówią jedno, a jutro będą mówić co innego. Prawnikom też nie wierzę, w każdej sprawie przedstawiają zupełnie sprzeczne opinie. Wolę oprzeć się na własnej ocenie sytuacji.

Ale ja z tym nie polemizuję. To kwestia definicji, co określimy mianem neutralności. Dla mnie szkoła, w której nie wiszą żadne symbole religijne czy antyreligijne jest neutralna (areligijna). Szkoła, w której obok krzyża wisi półksiężyc czy gwiazda Dawida określiłbym mianem pluralistycznej.
Podobnie widzę sprawę aborcji: przez neutralną postawę państwa uważam nieingerencję w działania obywateli. Zakaz aborcji czy nakaz aborcji uważam za konkretny interwencjonizm państwowy. Poza tym stoję na stanowisku, że państwo powinno mieć bardzo mocne podstawy, aby ingerować w życie swoich obywateli, a w przypadku zupełnego zakazu aborcji od poczęcia te podstawy oceniam jako niewystarczające.

Wszystkie te przykłady są kierowane bezpośrednio do "bohatera akcji". I do tej pory nie mam nic przeciwko. Problem pojawia się, gdy do akcji wkracza ten trzeci, Wielki Brat i stróż moralności. Mamy więc głodnego człowieka, który ma przed sobą pokarm i nie wie, czy to aby nie jest trucizna. I mamy Wielkiego Brata, który też nie wie, ale uważa, że ma prawo powstrzymać tego głodnego człowieka przed zjedzeniem niepewnego pożywienia, dla jego dobra skazując go na głodówkę, wyczerpanie organizmu itd.

Gdybym uważał, że ryzyko jest duże, to pewnie podzielałbym Twój pogląd. Ja uważam, że do N-tego dnia ciąży jest minimalne i nie usprawiedliwia takich kosztów i skali interwencji państwa w życie obywatela.

Nie znam się na tym, ale teoretycznie mogę sobie wyobrazić takie deformacje, które wiążą się ze ciągłym cierpieniem człowieka. Wówczas nie podjąłbym się skazywania go na taki los, wbrew woli jego rodziców.

Kluczem jest tu pojęcie "zaawansowana ciąża". Poza tym już wyjaśniałem, że nazwałem ustawę "restrykcyjną" na określonym tle (liczbę 100 nazwałbym dużą w zbiorze liczb <1,2,3,4,5,10,20,100,110>; nie znaczy to, że jest ona duża w każdym innym zbiorze liczb).

Właśnie. I uzasadnienie dla odpowiedzi "tak" na to pytanie jest niezbyt przekonujące. Same zaistnienie nowego życia na poziomie biologii to za słaby argument.

Nie chodzi o rozwiniętą świadomość ani rozwinięty układu nerwowy czy mózg, ale o jakąkolwiek świadomość lub jakikolwiek układu nerwowy/ mózg. Nie wspomnę nawet od odczuwaniu, bo wydaje mi się, że pod tym względem noworodek jest bardziej rozwinięty od dorosłego osobnika.

Jak czytam takie porównania (embrionu czy zygoty z noworodkiem), to trudno mi się oprzeć wrażeniu, że ich autorzy nigdy nie widzieli noworodka

Mogłaby, ale w tym wypadku wątpliwości, czy w przypadku noworodka mamy do czynienia z nową osobą ludzką, uważam za śladowe. Można w przybliżeniu przyjąć, że mamy pewność co do zaistnienia takiej osoby. A to już jest wystarczająca podstawa do daleko idącej interwencji.

Ależ ja nie twierdzę, że to co kto czuje jest dowodem na to, że tak jest. Uważam jedynie, że jest kolejnym argumentem za daną tezą, szczególnie jeśli jest to odczucie powszechne (wówczas można mówić o naturalnym instynkcie całego gatunku). Jeśli zdecydowana większość ludzi czuje opór przed zabiciem innego człowieka, to uważam, że jest to argument za zakazem zabijania (albo inaczej, że taki zakaz leży w ludzkiej naturze). Jeżeli natomiast zdecydowana większość nie zauważa poronienia w najwcześniejszej fazie ciąży, to uważam, że śmierć tegoż zarodka nie budzi większych emocji w ludzkiej naturze.

Prywatnie muszę sobie na to pytanie odpowiedzieć, bo sprawa dotyczy nas wszystkich, ale nie będę postulował wywracania podstaw współczesnej antropologii. Być może jak wyłożysz te postawy, to mnie przekonasz i zmienię zdanie

W którym miejscu tak napisałem Pisałem "przyznaję, że to ładna i spójna koncepcja, ale ma jedną zasadniczą wadę: prowadzi do absurdów dla wartości skrajnych. Nie znaczy to wcale, że teza jest skrajna.

Teorię antropologicznej równości wszystkich ludzi przyrównałbym do fizyki newtonowskiej: ładna, spójna, dobrze sprawdza się w codziennym życiu. Prowadzi jednak do absurdów dla wartości skrajnych, czyli np. czasów życia bliskich chwili poczęcia. Nie znaczy to wcale, że teoria ta jest skrajna.

Pozwolę sobie wrócić do fizyki newtonowskiej: ładna, spójna, dobrze sprawdza się w codziennym życiu. Prowadzi jednak do absurdów dla wartości skrajnych, czyli np. prędkości bliskich prędkości światła. Nie znaczy to wcale, że fizyka newtonowska jest skrajna.

Np. w Radiu Zet, z ust uznanego transplantologia i ministra zdrowia:

Skoro "umierają czekając na przeszczep serca" to wnioskuję z tego, że czas oczekiwania na przeszczep jest dość długi. Przyznaję, że wypowiedź dotyczy serca, ale obiecuję, że jak rzuci mi się w uszy jakaś wypowiedź dotycząca nerek to też ją wkleję

Jeśli jednak przyjąć, że sytuacja dotycząca przeszczepów serca nie jest wyjątkowa i podobny deficyt organów dotyczy nerek, to oddając swoją nerkę miałbyś duże szanse uratować jednego oczekującego od śmierci, kosztem swojego zdrowia.

Nie ma dziecka nienarodzonego jako czegoś odrębnego, Mamy "twór kobieta w ciąży" i jako taki należy chronić. A więc opieka socjalna, medyczna, wsparcie psychologiczne, wszystko, tylko nie przymuszanie jednego człowieka, aby rezygnował ze swojego zdrowia i życia dla drugiego człowieka. Bo to jest tak naprawdę instrumentalne traktowanie kobiety jako inkubator. Nie można chronić czyjegoś życia poniżając życie kogoś innego. To nic z godnością nie ma wspólnego.

Ja się na tym nie znam, ale z tego co wiem akurat to nie jest najlepszy przykład:

Jasne, czyli: "Ja mam rację, a jeśli fakty mówią inaczej to tym gorzej dla faktów. Co tam ekspertyzy najbardziej znanych prawników w kraju, moja intuicja jest ważniejsza". Bardzo mocny argument.

Czy ty czytasz co ja piszę? Najpierw piszesz, że "nie polemizujesz" z tym co piszę, a potem kompletnie temu zaprzeczasz.

Kwestia neutralności nie jest kwestią względną, ale kwestią prostej logiki. Twierdzenie, że neutralny jest brak interwencji państwa w przypadku aborcji to twierdzenie kompletnie nielogiczne. Jeśli państwo ma obowiązek chronić życie każdego człowieka to w momencie gdy zrobi się wyjątek od tej reguły w sprawie dziecka poczętego, to w sposób logiczny oznacza, że państwo przyjmuje założenie światopoglądowe, że dziecko nie jest człowiekiem bo nie poczuwa się w obowiązku by bronić jego prawa do życia.

Nie. Mamy człowieka, który jest na polowaniu i ma wątpliwości czy w krzakach nie czai się inny myśliwy. Mimo to decyduje się na strzał. Jeśli zabije innego myśliwego, albo narazi jego życie, to może odpowiadać przed sądem, bo na to jest paragraf.

Czy życie ludzkie to małe ryzyko? Co to jest N-ty dzień ciązy? I dlaczego, akurat od N-tego dnia a nie np. 10 dni wcześnie czy pótora dnia później? Konkrety poproszę.

Czyli jak rozumiem dopuszczasz prawną możliwość zabijania upośledzonych ludzi gdy nie mogą wyartykułować swojej woli.

Więc przyznasz, że twój przykład nie był argumentem bo odwoływał się jedynie do subiektywnej relacji.

Czym natomiast konkretnie jest "zaawansowana ciąża"?

Wystarczająco mocny dla antropologów personalistycznych, którzy rozszerzyli godność człowieka również na okres przed poczęciem. Dopiero potem zaczęło się uprzedmiotowienie istoty ludzkiej przed poczęciem, zapoczątkowana przez bolszewików, a przeniesiona po tzw. rewolucji maoistowskiej w '68 r. do zachodniej Europy. Warto znać historię takiej czy innej tezy antropologicznej i jej źródło.

Noworodek jest pod tym względem gorzej rozwinięty od dorosłego osobnika, a zdolności empatyczne i emocjonalne wykształtowują się wraz z biegiem czasu.

Poza tym twoje sformuowanie o jakiejkolwiek świadomości jst nieprawdziwe. Noworodek nie ma jakiejkolwiek świadomości, jest w procesie kształtowania mózgu, ale świadomość (nawet ta "jakakolwiek") nie została osiągnięta. Dlatego elementarna świadomość jest osiągana dopiero parę miesięcy po narodzeniu.

Właśnie na tym polega problem, żeby bardziej niż patrzeć opierać się na nauce i rozumie. Powietrza nie zobaczysz, ale to nie znaczy, że nie istnieje.

A matka by ci powiedziała, że twoja pewność to radykalny katolicki zabobon rodem ze światopoglądowej stajni LPR-u bo dziecko tuż po urodzeniu (jak również w ostatnich dniach ciąży) nie ma wytworzonej żadnej świadomości. I że swoimi ekstremistycznymi poglądami zachowujesz się jak Wielki Brat i starasz się ograniczyć jej wolność do decydowania o własnym życiu.

Czytaj uważniej co piszę. Kobiety bardzo chcące zapołodnienia nie odczuwają radości gdy to zapłodnienie nastąpi bo tego nie są w stanie wyczuć. Zgodnie z twoją logiką znaczyłoby to, że tak naprawdę nie czują emocjonalnej chęci by mieć dziecko.

Ale właśnie to czynisz. Bo podstawy są takie, że jeśli uznajemy, że wszyscy ludzie są równi i godni to znaczy, że z czegoś ta równość wynika. Jedyne z czego mogła by winikać to z wspólnej natury, czyli, że jest nam dana równa godność od początku egzystencji, a nie w jej trakcie. Bo w trakcie egzystencji jeden się rozwinie lepiej drugi gorzej, i nie będzie równości, do której można by się odwołać. Dlatego podstawą tego antropologicznego założenia musi być uznanie, że wszyscy osobnicy gatunku ludzkiego zasługują na ludzką godność, niezależnie od stopnia rozwoju, na którym się znajduje i poziomu rozwoju cech.

Zgodnie z tym tokiem rozumowanie twoje załozenie ws aborcji prowadzi do jeszcze większych skrajności. Zgodnie z twoim założeniem nie ma podziału na ludzi i nieludzi, ale na ludzi, półludzi, ćwierćludzi, itd, skoro o człowieczeństwie mają świadczyć cechy nabyte, które przecież rozwijają się stopniowo i bardzo powoli.

Nie spodziewałem się po tobie takiej manipulacji moim postem.

Ja tam pisałem o twojej teorii o łapance żywych i zdrowych ludzi, by ich okaleczyć z ich organów, która, wg mnie, zawsze dałaby więcej szkód niż porzytku.

[...]Państwo nie jest instrumentem zbawienia. Użycie państwowego przymusu wobec kobiety, której życie lub zdrowie jest zagrożone z powodu ciąży albo wobec kobiety zgwałconej, przekracza granice ingerencji państwa w życie obywateli. Państwo może i według mnie powinno podać rękę, pomóc, ale nie może zmuszać. Decyzja należy do kobiety.[...]

Zgodnie z przeprowadzonymi w 2006 r. przez CBOS badaniami, większość Polaków dopuszcza możliwość aborcji w tzw. skrajnych przypadkach, tzn. w sytuacji zagrożenia życia matki (86 proc. badanych) lub jej zdrowia (76 proc.), a także gdy ciąża jest skutkiem gwałtu lub kazirodztwa (73 proc.).

Jeżeli skonfrontujemy to z danymi, z których wynika, że większość Polaków deklaruje się jako katolicy, powstaje dysonans – z zestawienia wynika, że część katolików dopuszcza aborcję. Taka postawa może być m.in. wynikiem zatajenia informacji o skutkach aborcji w wyżej przytoczonych przypadkach. Dlatego trzeba postawić sobie pytanie – co naprawdę wiemy na ten temat? Pomijam wątek medyczny. Wymagałby on omówienia przez specjalistę - lekarza, ponieważ funkcjonuje wiele głęboko zakorzenionych mitów o leczniczych skutkach aborcji.

Gwałt

„Ja, która przeżyłam gwałt i wychowuję dziecko poczęte w wyniku gwałtu, czuję się osobiście atakowana i obrażana za każdym razem gdy słyszę, że aborcja powinna być legalna ze względu na przypadki gwałtu i kazirodztwa. Czuję, że jesteśmy wykorzystywane w ofensywie proaborcyjnej, choć nikt nawet nie poprosił nas o opowiedzenie swojej części historii” (Kathleen DeZeeuw, ofiara gwałtu, matka).

Mimo że aborcje z powodu gwałtu lub kazirodztwa stanowią średnio zaledwie 1 proc. wszystkich aborcji, (np. w Polsce 1,8%proc.), są w wielu krajach pierwszym krokiem na równi pochyłej prowadzącym do aborcji na życzenie. W większości przypadków emocje i lęk przed tym, aby nie okazać się wrogiem tzw. dobra kobiety, prowadzą do poparcia „wyjątków” dopuszczalności zabijania poczętych dzieci.

A jak jest naprawdę? Dr David Reardon, dyrektor Elliot Institute, badacz skutków aborcji i współautor wydanej w 2000 roku książki pt. „Victims and Victors”, zawierającej świadectwa 192 kobiet, które poczęły w wyniku gwałtu, tak przedstawia wyniki swoich badań: „Typowo większość ludzi akceptuje założenie, że ofiary napaści seksualnej nie tylko chcą aborcji, lecz że odniosą z niej korzyści. Zakładają, że aborcja pomoże ofiarom przejść do porządku dziennego nad napaścią, szybciej odzyskać zdrowie i uniknąć problemów związanych z wychowywaniem niechcianego potomka, przedstawianego nie jako ‘dziecko kobiety’, lecz ‘dziecko gwałciciela’”.

Z badań, które jako jedyne opisują rzeczywiste doświadczenia i wybory ofiar gwałtu, wypływają zaskakujące wprost wnioski. 70 proc. ofiar gwałtu wybiera urodzenie dziecka zamiast aborcji (nawet gdy jest ona legalnie dostępna). Poród postrzegają jako przełamanie cyklu agresji, swoiste doświadczenie uzdrowienia z traumy gwałtu. Żadna z kobiet, które zdecydowały się na urodzenie dziecka poczętego w wyniku gwałtu, nie żałowała tej decyzji. Dla porównania 78 proc. kobiet, które dokonały aborcji uważa, że było to najgorsze z możliwych rozwiązań. Wiele z nich zdecydowało się na ten krok, ponieważ były naznaczone przez otoczenie jako „noszące dziecko gwałciciela”. W rzeczywistości to co nazywano „zabiegiem”, tylko pogłębiło ich cierpienie; co więcej, „usunięcie ciąży” odbierały jako powtórny gwałt.
Megan Barnett, matka dziecka poczętego w wyniku gwałtu, której historię w 2006 roku opisała gazeta „Dakota Voice”, udziela następującej rady: „Najważniejsze jest, byś nie rozmyślała o wszystkich faktach i sprawach prawnych, lecz myślała o tym, że twoje dziecko niczym się nie różni od dziecka niepoczętego przez gwałt”.

„Aborcja pogłębia w kobiecie poczucie izolacji i wstydu, ponieważ pozwala innym udawać, że problem nie istnieje” - mówi doktor Reardon - „Pozbycie się ciąży, która przypomina nam o napaści seksualnej, powala innym ludziom zignorować potrzeby kobiety – potrzebę zrozumienia, uczciwego rozpoznania i rozwiązania problemu którego doświadczyła”.

Kazirodztwo

Badania prowadzone przez Elliot Institute ukazują szczególną tragedię ofiar kazirodztwa. W niektórych przypadkach aborcja ma ukryć kazirodztwo, a ofiara powraca pod opiekę dorosłego, wykorzystującego ją seksualnie. Na stronie internetowej, jak na ironię chwalącej aborcję, znalazłam historię dziewczyny, którą ojciec zapłodnił pięciokrotnie i pięć razy finansował jej aborcję. Żyła ona w tym układzie wiele lat, a z opisu wynika, że jedynie podczas zabiegów w klinice aborcyjnej, sprawca okazywał jej ojcowską czułość.
Ofiary kazirodztwa nawet w przypadkach, gdy chciały urodzić, były zmuszane do aborcji. Warto przy tym uświadomić sobie, że nawet w krajach, w których legalna jest aborcja na życzenie, jest to często tak naprawdę życzenie otoczenia, a nie samej kobiety. Według badań Elliot Institute 64 proc. wszystkich aborcji dokonywane jest nie z wyboru kobiety lecz pod wpływem presji: rodziców, konkubenta, męża, przyjaciół, pracodawców, pracowników opieki społecznej itd., a więc tych, którzy powinni ciężarną wspierać.

Ofiary gwałtu i kazirodztwa potrzebują terapii psychologicznej. Potrzebują, by ktoś je wysłuchał, zrozumiał, wsparł i pomógł pokochać dziecko, które poczęło się w złych okolicznościach, ale samo nie jest niczemu winne. Kobieta w takiej sytuacji jest szczególnie wrażliwa, kolejny akt agresji w postaci zabicia jej dziecka tylko pogłębia traumę. Potrzebne jest także oczywiście wsparcie materialne, a czasem (szczególnie w przypadku kazirodztwa) zapewnienie zmiany środowiska. To jest właśnie okazja do praktykowania prawdziwego miłosierdzia.

„W Kanadzie i innych liberalnych krajach kara śmierci jest nielegalna i zwykle sprzeciwia się jej zdrowa większość społeczeństwa. To bardzo dobrze. (...) Jednak w tych tak zwanych liberalnych krajach akceptujemy aborcję i w większości przypadków akceptacja ta zaczyna się od przyzwolenia na aborcję w przypadku gwałtu i kazirodztwa. A przecież w cywilizowanym świecie wymierzamy karę przestępcy, nie niewinnej osobie. Dlaczego więc skazujemy na karę śmierci raczej niewinne nienarodzone dziecko niż gwałciciela?” (John-Henry Westen, redaktor naczelny LifeSiteNews.com)

„W Kanadzie i innych liberalnych krajach kara śmierci jest nielegalna i zwykle sprzeciwia się jej zdrowa większość społeczeństwa. To bardzo dobrze. (...) Jednak w tych tak zwanych liberalnych krajach akceptujemy aborcję i w większości przypadków akceptacja ta zaczyna się od przyzwolenia na aborcję w przypadku gwałtu i kazirodztwa. A przecież w cywilizowanym świecie wymierzamy karę przestępcy, nie niewinnej osobie. Dlaczego więc skazujemy na karę śmierci raczej niewinne nienarodzone dziecko niż gwałciciela?” (John-Henry Westen, redaktor naczelny LifeSiteNews.com)