To nie mój problem, jak to potem wygląda Po mojej myśli za to nie jest, by ktoś pomyślał konkretnie o Jahwe, gdy mnie wcale o to nie chodzi

Jak pisałam jednak, tu zaznaczone jest rozróżnienie na mono i poli. Ja takiego rozróżnienia zazwyczaj nie robię, ani nawet o tym nie myślę, tylko piszę ogólnie o religiach i o bogach (określenie takiego a nie innego bytu, tak samo jak człowiek, pies itp.), więc stosuję wspólne słowo określające ten byt, tę ideę, i małą literę.

A z tym miejscem to akurat dla mnie oczywiste Spostrzegawczy jesteś

No ale ja się odnoszę tylko do tego alusowego linku. Tam mowa właśnie o liczbie mnogiej:

Jak pisałam jednak, tu zaznaczone jest rozróżnienie na mono i poli. Ja takiego rozróżnienia zazwyczaj nie robię, ani nawet o tym nie myślę, tylko piszę ogólnie o religiach i o bogach (określenie takiego a nie innego bytu, tak samo jak człowiek, pies itp.), więc stosuję wspólne słowo określające ten byt, tę ideę, i małą literę.

@SweetChild
Wybacz mi proszę, na dzisiaj już wyczerpałem paliwo Odpowiem jutro.

Co do Gowina - możesz podać źródło?

Dzięki Staram się zrehabilitować za brak spostrzegawczości w kwestiach kulinarnych

Dlatego w wielu przypadkach trudno rozstrzygnąć, czy poprawna jest pisownia "Bóg" zamiast "bóg". Bo skoro autor twierdzi, że nie chodzi mu o Boga w znaczeniu monoteistycznym, to rzadko udaje się wykazać, iż było inaczej.

Uvirith - nie załapałeś ode mnie ignora na stałe (mój podpis nie dotyczy Ciebie, a kogoś innego), tylko nie kontynuuję tej konkretnej dyskusji. Jestem już zmęczona pisaniem o tym, co dla mnie (i nie tylko dla mnie) oczywiste, a Ty i tak nie zrozumiesz, bo masz swoje rozumienie i postrzeganie. Po prostu mówimy innymi językami.

KK 15. Co zaś się tyczy tych ludzi, którzy będąc ochrzczeni noszą zaszczytne imię chrześcijan, ale nie wyznają całej wiary lub nie zachowują jedności wspólnoty (communio) pod zwierzchnictwem Następcy Piotra, to Kościół wie, że jest z nimi związany z licznych powodów. Wielu bowiem jest takich, którzy mają we czci Pismo święte, jako normę wiary i życia, i wykazują szczerą gorliwość religijną, z miłością wierzą w Boga Ojca wszechmogącego i w Chrystusa Syna Bożego, Zbawiciela, naznaczeni są chrztem, dzięki któremu łączą się z Chrystusem, a także uznają i przyjmują inne sakramenty w swoich własnych Kościołach czy wspólnotach kościelnych. Wielu z nich posiada również episkopat, sprawuje Świętą Eucharystię i żywi nabożeństwo do Dziewicy Bogarodzicielki. Dochodzi do tego łączność (communio) w modlitwie i w innych dobrodziejstwach duchowych, a co więcej, prawdziwa jakaś więź w Duchu Świętym, albowiem Duch Święty przez swe łaski i dary wśród nich także działa swą uświęcającą mocą, a niektórym spośród nich dał nawet siłę do przelania krwi. Tak oto we wszystkich uczniach Chrystusowych Duch wzbudza tęsknotę i działanie, aby wszyscy, w sposób ustanowiony przez Chrystusa, w jednej trzodzie i pod jednym Pasterzem zjednoczyli się w pokoju. Aby zaś to osiągnąć, Kościół - Matka modli się ustawicznie i trwa w nadziei i rozwija działalność, a synów swoich zachęca do oczyszczenia się i odnawiania, żeby znamię Chrystusa jeszcze mocniej jaśniało na obliczu Kościoła.

KK 16. Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus wedle ciała (por. Rz 9,4-5), lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11,28-29). Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów, oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny. Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko (por. Dz 17,25- 28), a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (por. 1 Tm 2,4). Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie. Nieraz jednak ludzie, zwiedzeni przez Złego, znikczemnieli w myślach swoich i prawdę Bożą zamienili w kłamstwo, służąc raczej stworzeniu niż Stworzycielowi (por. Rz 1,21 i 25), albo też żyjąc i umierając na tym świecie bez Boga, narażeni są na rozpacz ostateczną. Toteż, aby przyczynić się do chwały Bożej i do zbawienia tych wszystkich, Kościół mając w pamięci słowa Pana, który powiedział: "Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16,16), pilnie troszczy się o wspieranie misji.

To prawda, że niektórzy wszędzie widzą Szatana. Uważam to za pewien problem, więc sądzę, że KK powinien poświęcić temu zagadnieniu więcej uwagi.

Ja widzę problem w tym, że Kościół Katolicki pozwala sobie w ogóle łączyć niezainteresowanych ludzi ze sobą (jako z instytucją), oraz z wymyślonymi przez siebie bytami. Zdecydowanie bardziej niż łączenie mnie z Szatanem, mnie akurat przeszkadza łączenie z Jezusem, lub sugerowanie jakoby ludzie, którzy odeszli od Kościoła czy chrześcijaństwa, wciąż przynależeli tu w taki czy inny sposób

Kościół wierzy, że każdy człowiek, w sensie duchowym, przynależy do Kościoła. Czy dobrze rozumiem, że chciałabyś, aby Kościół wierzył w co innego?

Ty wierzysz w reinkarnację, tak? Czy jeśli ktoś uzna, że obraża go czyjaś wiara, że mógł być w innym życiu robakiem, to przestałabyś w to wierzyć?