Lepiej nie używać słów "napewno nie zmienię" tego nie wiemy
Gdzieś przeczytałam takie zdanie, nie zacytuje dokładnie bo nie pamiętam źródła.
"Zbawiony będzie ten kto tego chce. Potępiony- ten kto nie chce zbawienia". Człowiek MA możliwość odrzucić zbawienie. I to nie jest człowiek wymieniony we fragmencie cytowanym przez Soul (dzięki Soul za ten fragment!!!!) jako poszukujący w życiu, tylko czlowiek świadomie odrzucający. Mamy taką opcję- odrzucić Boga. To jest właśnie wymiar naszej wolnej woli. Piekło jest takim wiecznym odrzuceniem Boga. Tylko że .... po smierci czlowiek juz WIE KOGO odrzucił.
A mnie to przeraża że ktokolwiek mógłby tak wybrać i przeżyć po śmierci taką rozpacz uświadamiając sobie dramat swojego wyboru
Dlatego nie przestaję się modlić za niewierzących....

Właśnie nie dlatego, że akurat do niego się modlą czy że jest wyjątkowy, ale dlatego, że jest to jedyny słoń. I dlatego Słoń.

Czyli jeżeli piszemy "Bóg" to czytelnik wie, o jaką koncepcję boga nam chodzi. Jeżeli piszemy "bóg" to czytelnik też wie, o jaką koncepcję boga nam chodzi. Dzięki temu rozróżnieniu mamy precyzyjniejszą komunikację.
Ale jak ktoś nie dostrzega różnicy, to nie mam do niego pretensji, ja też nie dostrzegam np. subtelnych różnic między kolorami

No ale nie każdy uważa, że istnieje tylko jeden słoń, zwany Słoniem.

No i nadal nikt nie potrafi przekonująco uzasadnić, dlaczego ateiści mieliby nie kraść. Najbliżej był do tej pory Soul33, ale też nie do końca

Jajko spróbował zupełnej humoreski opartej o lamarkistowską wizję ewolucji (czyli jedyną jaką znają "ateiści"), a potem podwinął ogon pod siebie.

Dlaczego zatem ateiści (i "ateiści") mieliby nie kraść?

Tak jak nie każdy uważa, że istnieje Zeus. Ja np. nie uważam, ale mimo to piszę "Zeus", gdy chodzi mi o konkretnego Zeusa, takiego jaki jest opisany w mitologii greckiej. Pisownia "Zeus" w żaden sposób nie wyraża mojego uważania ani na temat istnienia Zeusa ani na temat prawdziwości greckiej mitologii, a ma na celu jedynie precyzję wypowiedzi.
Podobnie, pisownia "Bóg" wskazuje na Boga w konkretnej koncepcji monoteistycznej (Boga jedynego). Nie wskazuje w żaden sposób, jaki stosunek ma piszący do tej koncepcji.

Ja myśle, ze odpowiedź jest prozaiczna. Jeżeli cie złapia ( a prędzej czy później to nastąpi) to poniesiesz konsekwencje prawne



Upraszczając i tłumacząc z polskiego na nasze, mozna powiedziec po ludowemu :
"Konia możesz doprowadzic do wodopoju, ale nie zmusisz go by sie napił "

Zgadza się. Dlatego ja piszę Jahwe i Jezus, rzadziej Allah, zachowując wielką literę w imionach.

@Jajko leci off top.
Z racji tego, że część postów jest mieszanych
(na temat + dygresja "Bóg czy bóg") można wydzielić tylko te poruszające wyłącznie
dryf tematyczny "Bóg czy bóg" od tego postu.
Co Ty na to?

Teoretycznie nie wiemy, ale jednak znam siebie na tyle, by potrafić określić co mi odpowiada, a co wręcz przeciwnie. Nie przekonam się do czegoś, co pod prawie każdym względem jest dla mnie odpychające.


Większość ludzi nie zajmuje się chrześcijańskim Jahwe, czy Jezusem, na zasadzie skupiania się na tej koncepcji. Owo odrzucenie często (chociaż nie zawsze) polega po prostu na niezajmowaniu się kwestiami, które uważa się za nieprawdziwe, a tylko przyjęciem i zaangażowaniem się w takie rzeczy, które nas interesują, i które uznajemy.
Ja nie odrzucam zbawienia. Ja w nie nie wierzę. I naturalnie nie rozważam czegoś, czego nie ma


A ja zaczynam odprawiać magiczne i ezoteryczne rytuały za wierzących

Ponieważ kradzież jest zła.
Jeśli ateista ateista jest człowiekiem dobrej woli (bo che nim być) to nie będzie chciał czynić zła.

Sytuacja ateisty jest i wierzącego w sprawie kradzieży jest moralnie taka sama
Sytuacja I
Ateista nr 1.
Che ukraść – ale boi się że zostanie przyłapany, osądzony i ukarany – decyduje się nie kraść
Ateista nr 2
Che ukraść – wie że istnieje policja i sąd, ale jest przekonany, że nie zostanie przyłapany – decyduje się ukraść
Wierzący nr 1
Che ukraść – ale wieży w Boga i uważa ze boski wymiar sprawiedliwość jest doskonały i nie uniknie kary - decyduje się nie kraść.

Co prawda czyn Ateista nr 2 różni się od czynu Ateista nr 1. i Wierzący nr 1 ale oceniając ich z punktu widzenia etycznego, musimy wziąć pod uwagę intencje. To intencja w doktrynie chrześcijańskiej stanowi o grzechu. A intencje wszystkich są takie same
Bóg chcąc być bogiem sprawiedliwym powinien wszystkich 3 potępić.

Sytuacja II
Ateista nr 3
Uważa, że kradzież jest zła, i on nie chce czynić zła - – decyduje się nie kraść
Wierzący nr 2
Uważa, że kradzież jest zła, i on nie chce czynić zła - – decyduje się nie kraść

Bóg, będąc bogiem konsekwentnie sprawiedliwym, powinien obu zbawić

PS.
W realu Wierzący nr 1. jak będzie chciał ukraść to i tak ukradnie bo sobie swój czyn jakoś psychologicznie zracjonalizuję


PS 2
Jak Bóg jest imieniem własnych to należy pisać z dużej litery jak bóg nie jest imieniem własnym to z małej. Na Boga przecież tu nie ma żadnej teologii.
Ale jak ktoś chce pisać bóg niezależnie od kontekstu to trudno, robienie błędów ortograficznych, dzięki Bogu, nie jest jeszcze karalne.

Chociażby w dziale "Zapytaj" mamy:
Grzechem ciężkim (śmiertelnym) nazywamy taki (zły) czyn, poprzez który człowiek:
1) świadomie
2) dobrowolnie
3) w ważnej sprawie
łamie Boże prawo (czyli popełnia zło).

Nigdy nie spotkałem się z podejściem, w którym Bóg potępiałby kogoś za same intencje.

A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.


Jeśil nasza "prawość" i "dobroć" wynika tylko - albo chociaż głównie - ze strachu przed Bożą karą to jest w gruncie rzeczy funta kłaków warte. Chrześcijanin (w pełnym tego słowa znaczeniu) nie boi się grzeszyć - on tym się po prostu brzydzi. Zamiary, chęci, dobra lub zła wola - to ma ogromne znaczenie, takie samo jak efekt końcowy naszych działań.

No to co? Po pierwsze złapanie i osądzenie przez ziemską sprawiedliwość wcale nie jest nieuchronne. Po drugie konsekwencje moga być i często są niższe niż zysk z kradzieży.

No i wreszcie czyżby ateiści nie kradli tylko w tych sytuacjach, w której grozi im że zostaną złapani? No, no...

Grzegor



Dlaczego dla ateisty kradzież ma być zła? (tzn wtedy, kiedy on kradnie, a nie kiedy jego okradają)

Nie.
Przede wszystkim przedmiot czynu. Czyli obiektywny charakter grzechu.
Kradziez jest kradzieżą bez względu na intencje podmiotu

A czy przypadkiem nie jest to pluralizm i wet za wet? Wy przecież też próbujecie jak najbardziej ograniczyć mniejszości. Wy przecież też źle mówicie o mniejszościach.

Moim zdaniem, gdyby katolicy odczepili się od mniejszości, to mniejszości również odczepiliby się od katolików. Kto chce się nawrócić, ten zrobi to. Natomiast jeśli ktoś nie chce tego zrobić, temu nie pomogą żadne kontrakcje katolików i żadne prawo państwowe stanowione przez katolików. Wręcz przeciwnie: "Jeśli chcesz wychować zagorzałego ateistę, musisz udzielać mu surowych lekcji religii. To zawsze owocuje dobrymi skutkami." (Nancy H. Kleinbaum). Przy czym moim zdaniem tu nie tylko może chodzić o dosłownie lekcje religii, lecz również pomysły fanatyków religijnych typu, że każdy grzech musi być nielegalny (prześladowany przez państwo), że tylko katolicy powinni mieć prawo do wieszania billboardów i wolności słowa, że tylko katolickie symbole mają prawo wisieć w miejscach publicznych, że gejów trzeba wyzywać od sodomitów i pederastów i źle traktować, że o ateistach trzeba siać fałszywe i krzywdzące stereotypy itp. itd. Tego typu pomysły to właśnie te niedosłowne "surowe lekcje religii". Te lekcje religii powodują skutki odwrotne. Spójrz na moją sygnaturę! Napisałem w niej "Nie zabijam. Nie kradnę. Nie wierzę." właśnie na złość ludziom, którzy próbowali zatrzymać tą akcję.

Wniosek dla Was powinien być taki: odczepcie się od nas, a my odczepimy się od Was. No może oprócz wojujących ateistów, ale to już inna bajka.