Osobiscie nie chcialabym chyba przyjac krwi pobranej w takich warunkach.

zielona_mrowko, nie sadzisz chyba ze na Woodstocku najpierw robiono specjalistyczne badania krwi?
Oczywiscie, ze nie, pobierano od kazdego krew a pozniej kiedy okazalo sie, ze sie ona do przetoczenia nie nadaje to ja wylano.
Taka propaganda aby zamydlic ludziom oczy.

Oczywiscie, ze nie, pobierano od kazdego krew a pozniej kiedy okazalo sie, ze sie ona do przetoczenia nie nadaje to ja wylano.
Taka propaganda aby zamydlic ludziom oczy.

Nie znajac czlowieka osobiscie, nie znajac jego intencji, nie mozna osadzic sprawiedliwie.

Była kiedyś moda na szczyty - szczyt głupoty, szczyt naiwności, szczyt obłudy... Uczestnicy Woodstocku (oby nie pijani czy znajdujący się pod wpływem narkotyków) mogą oddać i, jak słyszymy, oddają "honorowo" krew - dar życia.
[...]
Honorowo oddawać krew mogą ludzie zdający sobie sprawę z odpowiedzialności, jaka ciąży na każdym, który może świadomie zarazić drugiego człowieka chorobą zakaźną.

Impreza Woodstock w zadnej mierze mi sie nie podoba, i nie widze potrzeby aby na niej przeprowadzac akcji krwiodawczych.

Wiadomo, że na takiej imprezie duża cześć uczestników chleje, ćpa i kopuluje z kim popadnie realizując hasło guru Owsiaka:"róbta co chceta!".

Czy byłbyś w stanie zacytować chociaż jedną wypowiedź Owsiaka w której padło to zdanie? ("Róbta co chceta") Bo o ile mi wiadomo to używają go tylko środowiska związane z RM a nigdy nikt związany z samym Owsiakiem- ani on sam. (Był to TYLKO tytuł programu telewizyjnego)
I owszem - na tej imprezie część uczestników chleje, ćpa i kopuluje - jak na prawie każdej większej imprezie - bo nie da się tego całkowicie kontrolować. Ale nie sądzę żeby był to większy odsetek uczestników niż na dowolnej dyskotece. (A pewnie będzie i mniejszy)

Jerzy Owsiak ::Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy:: - lewicowy rodowód
Pryska mit Owsiaka

Przez lata w kręgach najbardziej wpływowej prasy bezkrytycznie lansowano kult Jerzego Owsiaka, nie bacząc na różne specyficzne wyskoki autora hasła Róbta, co chceta. Tylko w prasie prawicowej oburzano się na przechwałkowe wspominki Jerzego Owsiaka, opowieści o tym, jak to kiedyś w szkole przebijał nauczycielom opony w samochodach czy palił dzienniki szkolne, a jednak wyrósł na wielkiego człowieka (Życie na gorąco). Ostatnie incydenty na Przystanku Woodstock, w tym potłuczenie rozlicznych okularów na niechcianym stoisku, wpłynęły na początki pewnego dystansowania się od Owsiaka także na łamach wielkonakładowej prasy. Szczególnie wymowny pod tym względem jest tekst Mai Narbutt: Człowiek orkiestra (Rzeczpospolita z 31 stycznia). Czytamy tam m. in.: „Kiedy spojrzy się na CV Owsiaka – z trudem zrobiona matura i trzy nieudane podejścia na ASP i psychologię – trudno wyobrazić sobie, by był idealnym kandydatem na szefa wielkiej fundacji, przez którą do tego roku przepłynęło już ok. 45 milionów dolarów, czy też na idola tłumów. Jego biografia wraz z epizodem pobytu w szpitalu psychiatrycznym i symulowaną schizofrenią w celu uniknięcia wojska jest typowa dla środowisk alternatywnych, ale raczej nie dla ludzi sukcesu”. Według M. Narbutt: „(...) trudno nie zauważyć, że Owsiak raczej nie przepada za Kościołem. – Bzdury mówisz, to nie ma nic do rzeczy – denerwuje się Owsiak, gdy sugeruję, że jego dom rodzinny zaszczepił w nim, oględnie mówiąc, sporą rezerwę wobec Kościoła. Deklarujący się jako «niechodzący do kościoła katolik», wychował się w ateistycznym środowisku – partyjny ojciec był wysoko postawionym milicjantem, niepartyjna matka była osobą niewierzącą (...) sporo osób, które miały zawodowe kontakty z Owsiakiem, za jego piętę achillesową uznaje brak tolerancji na krytykę”. Uwagi M. Narbutt o ateistycznych tradycjach domu rodzinnego Owsiaka przypominają o ciągle niedocenianym znaczeniu wpływu rodowodów rodzinnych różnych „gwiazd” dzisiejszego życia publicznego. Dla przykładu, wielu z nas zastanawiało się nad źródłami tak wielkiej lewicowej agresywności i tendencyjności Moniki Olejnik w jej programach. A tu nagle dowiadujemy się z tekstu Kamila Śmiałkowskiego: Powszechne ześwinienie, omawiającego autobiografię PRL-owskiego komentatora Tadeusza Zakrzewskiego na łamach postkomunistycznego Wprost (z 8 lutego), iż: „Monikę Olejnik wciśnięto do radia w pierwszym okresie stanu wojennego na polecenie komisarza wojennego. Za tą decyzją stał jej ojciec, pułkownik, szef ważnej jednostki MSW”.

Jerzy Robert Nowak

Dlatego wlasnie jeszcze raz powtarzam, wszystko ma swoj czas i swoje miejsce, i tam gdzie nie jest na to miejsce i czas, to nie powinny byc punkty oddawnia krwi organizowane.

(...)
Tu jest tekst J.R.Nowaka z września 2006 r.

(...) Wszystkie stwierdzenia Nowaka są prawdziwe.