Rynek jest ślepy, ale w części dotyczącej profesjonalnych graczy. Rekinów. O dużych portfelach bezpiecznie rozsianych po różnych instrumentach.
Natomiast tzw. drobni inwestorzy czyli wspomniany przez ciebie 'lud' jest wdzięcznym polem do drenowania ich kieszeni, przez tych sprytniejszych.
Dlatego dotychczas takie zagrywki, jak wywołanie sztucznej paniki, bywały bardzo skuteczne.

Dlaczego w takim razie wszyscy prowadzą niemal identyczną politykę gospodarczą?
Tyle partii mieliśmy u władzy, tylu ministrów z profesorskimi tytułami, tylu ekonomistów z doświadczeniem jeszcze w marksistowskich szkołach...

Dlaczego w takim razie WSZYSTKIE rządy zwiększały zatrudnienie w administracjmni państwowej? Dlaczego WSZYSCY ministrowie finansów proponowali corocznie podnoszenie wydatków budżetowych? Dlaczego wszyscy obsadzali licznymi znajomkami miejsca (kilka tysięcy miejsc!) w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa? Takich pytań jest więcej ( w razie potrzeby służę Czym to tłumaczyć?

Taką politykę prowadziły wszystkie gwiazdy naszej politycznej ekonomii. Bez wględu na poglądy. Czym to tłumaczyć?

Powiedziałbym, że prawie identyczną. Poszukajmy różnicy



Jedne wolniej, drugie szybciej.



Kluczowe znaczenie mają nie same wydatki, ale deificyt budżetowy. Tutaj też mamy spore różnice, bo deficyt raz rósł, a raz spadał. Podejrzewam, że podniesienie tzw. kotwicy budżetowej spowoduje dużo bardziej dynamiczną reakcję rynku niż samo odejście Gilowskiej.



Nawet znajomek może być lepszym lub gorszym fachowcem. Jeśli ma choć blade pojęcie, to będzie owcę strzygł a wełnę upychał po kieszeniach, ale sporo z tej wełny pozostanie. A jak się trafi totalny gamoń, to owcę zarżnie i zje, a zimą wszyscy będziemy chodzili w podkoszulkach.



Nie wiem, może taka jest natura ludzka? Tym bardziej, że to nie jest jedynie nasz polski problem.



Ja zauważam te drobne różnice, które starałem się wyżej naświetlić.

Awa - no właśnie...

Usłyszałam stwierdzenie: to jest po to, żeby odwrócić uwagę ludzi i prasy od obsady spółek Skarbu Państwa. Nie wiem, na ile to ma uzasadnienie... Jakoś nie widzę od kilku dni specjalnie informacji na ten temat... A przyznam, że na nie czekam...

I jeszcze kilka słów o teorii - tworzeniu kryzysów dla doraźnych celów politycznych Na przykład: dzwoni się do kilku dziennikarzy pytając, czy coś słyszeli o wszystko jedno czym. Potem oni sami zaczynają sie kontaktować i nagle okazuje się że każdy coś słyszał więc coś jest na rzeczy. To trzeba o tym napisać! I tak mamy fakt medialny albo gigantycznie rozdmuchaną plotkę i kryzys na życzenie... A wtedy w cieniu można pewne rzeczy przeprowadzić...

To nie domena tego czy innego rządu - to element PR Oczywiście - tu tego akurat nie wykorzystano. Ale...

Takie rozumowanie prowadzi do tego, że jak jakiemuś urzędnikowi czy dziennikarzowi nie spodoba się linia polityczna tego, czy innego ministra to "zgłosi wątpliwość" np. do lustracji tegóż ministra i premier będzie go musiał usunąć, a opinia publiczna "przyjąć do wiadomości jego stanowisko". To się nazywa demokracja.

Wczoraj w TVN24 premier K. Marcinkiewicz wyraził się, że było to "uderzenie w premiera" - od początku tak sądziłam - istota w tym, że potrzebny jest premier "Buzek bis"....a tu nie dosyć, że ma własną koncepcję (w określonych granicach) rządzenia, to jeszcze kontestuje obsady prezesów w spółkach skarbu państwa (PZU)...i doigrał się - dostał przysłowiowy "prztyczek w nos"... niech się nie zapomina, kto właściwie rządzi.

Nie jakiemuś urzędnikowi czy dziennikarzowi, ale instytucjom powołanym w celu lustracji osób publicznych (czyli IPN czy też Recznik Interesu Publicznego). I to nie ja wymyśliłem takie procedury, nie wiem, czy są one dobre czy nie, ale jak już są, to należy się ich trzymać i powinny mieć zastosowanie dla każdego przypadku. To się nazywa równość wobec prawa.

A mnie to zaczyna męczyć...

a) Sami przyjęli zasadę (z którą ja się nie zgadzam) - o zwalnianiu w sytuacji podejrzeń/pomówień, a nie dowodów winy.
b) Premier osobiście przyjął dymisję.

Skoro tak, to niech nie marudzi:
a) że to najgorszy moment na taką dymisję (nie miał obowiązku jej przyjmować);
b) że sobie nie wyobraża zaniechania procesu wobec Gilowskiej (nie był świadomy konsekwencji prawnych? wątpię)

A już pusty śmiech mnie ogarnia jak słyszę o powrocie do rządu i "szacunku" czy "życzliwości" dla Gilowskiej. Bo zabrakło czegoś ważniejszego - lojalności. A bez tego się współpracować nie daje.

Z drugiej strony mieliśmy podobną sytuację np. z ministrem Sobotką i aferą starachowicką: też "jedynie" podejrzenia. Czy Sobotko miał być ministrem aż do wyroku sądowego?



Zaniechania procesu wobec Gilowskiej też sobie nie wyobrażam.



Czy więc lojalnie zachował się prezydent Kwaśniewski ułaskawiając Sobotkę?

To jest śmieszne - http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html? ... caid=11dc6

I co - wywalili ją, oskarżając o zatajenie czegoś ze współprayc, dowodów nie widać, a teraz jeszcze postępowanie zostanie przerwane, bo nie ma go po co prowadzić... bo już nie jest na stanowisku państwowym.

Czeski film.

Takie jest prawo.
Albo jest siedzi na stanowisku i czeka na proces, albo rezygnuje z własnej woli i nie ma procesu bo nie zajmuje już stanowiska objętego lustracją.

1. Nikt nic nie wie o podstawie tych podejrzeń. Przeciwnie - wszyscy mają wątpliwości. W poprzedniej sytuacji też tak było?

I czy jeśli jutro znajdzie się dokument na Marcinkiewicza czy Lecha Kaczyńskiego, to bez prawa wyjaśnień i sądu mamy zmianę na stanowisku premiera lub prezydenta? I nie będzie istotne, choćby, czy został wyprodukowany w szafie dowolnego generała, czy nie?

2. Osób nie pełniących funkcji publicznych się podobno nie lustruje, wg naszego prawa? Podobno to nieistotne? Pan premier o tym nie wiedział, przyjmując dymisję? I dla wyjaśnienia - równiez uważam, że odstąpienie od procesu jest odebraniem prawa do obrony i jest skandaliczne - należy tylko odpowiedziec na pytanie, czy jego kontynuowanie jest w obecnej sytuacji prawnej możliwe. Jest?


Dla mnie lojalność wobec współpracownika wymaga, żeby poprzeć jego żądanie przedstawienia dowodów oskarżenia. Jego prawo do ochrony dobrego imienia. A nie - swoimi decyzjami mu je odbierać. Lojalność też można wykrzywić do granic absurdu i sprowadzić do kolesiostwa - ale bez tego nie da się pracować w zespole. Można bez życzliwości, ostatecznie można bez szacunku, ale bez dobrze pojętej lojalności to przestaje być zespół.

I jeszcze z linku podanego przez ToMu

Może zwyczajnie należało zaczekać do wszczęcia procesu? Niekoniecznie do wyroku?

Z innego wywiadu:

No to mamy skutek standardu. Skutek, który mi się nie podoba...

Pytanie, czy ci wszyscy mają jakiekolwiek kompetencje, aby uznać podejrzenia za zasadne bądź bezzasadne. I jeśli odczucia wszystkich mają być rozstrzygające, to po jakiego grzyba jest ten cały Rzecznik Interesu Publicznego?
Już nieraz pisałem, że nie jestem fanem lustracji. Jak nie jesteśmy (jako państwo) w stanie przeprowadzić tego uczciwie, to proponuję otwarcie to przyznać i zlikwidować takie istytucje jak RIP. Ale jak już są, to trzeba ich decyzje respektować. Inaczej jednemu nie podoba się RIP, innemu NIK, jeszcze innemu Trybunał Stanu.



Co do Marcinkiewicza, to jest to wykluczone, że mielibyśmy zmianę na stanowisku premiera. Ciekawe, jak wyglądałoby to w przypadku prezydenta...



Z tego, co pamiętam jest ścieżka autolustracji. Chyba Oleksy z niej korzystał. Natomiast premier faktycznie wygłupił się nieznajomością prawa...



Generalnie zgadzam się, lojalność tak, kolesiostwo nie. W tym wypadku po prostu uważam, że jeśli są określone procedury, to nie można ich łamać w ramach lojalności.



Może należałoby zastanowić się nad poprawieniem standardu, ale póki on obowiązuje to powinien obowiązywać wszystkich. Może też należałoby poprawić działanie Rzecznik Interesu Publicznego, jeśli okazałoby się, że jego zarzut był słabo uzasadniony. Bo na razie przecież tego nie wiemy...

A ja uważam, że jeśli procedura jest przeciw człowiekowi to należy ją zmienić. Tak szybko, jak to możliwe - i na trwale. Nie widzę sensu powielania błędów "w imię procedury".

Zresztą - chyba premier dochodzi do podobnych wniosków...


Tyle tylko, że to już wydaje mi się absurdalne. Jest procedura autolustracji - masz rację. I na miejscu profesor Gilowskiej z niej bym skorzystała...