Pytanie jak pytanie, ale Ty zawarłeś w nim odpowiedź i byłeś z niej super-zadowolony. A przy tym sugerowałeś, iż to jest moje zdanie, chociaż ja (na bazie czystej tylko logiki) udzieliłbym odpowiedzi przeciwnej.



Dyskusja sama w sobie nie jest chyba grzechem, natomiast można się zastanawiać, czy dochodzenie do wniosków sprzecznych z założeniem "człowiek od chwili poczęcia" nie jest wspieraniem postaw i prawa "pro-choice".

Nie ma to jak odwracanie kota ogonem... Zappytam więc inaczej: kto pozwolił wam decydować, kto jest człowiekiem i kiedy?

Jeśli się nie mylę, to katolik nie ma dużych możliwości manewru w takim decydowaniu, bo stanowisko KK jest tu dość jednoznaczne ("człowiek od poczęcia do naturalnej śmierci"). Sprzeciw wobec tej koncepcji jest więc sprzeciwem wobec nauczania Kościoła w randze "pewnego" (o ile mnie pamięć nie myli). Dalej można chyba założyć, że nauczanie pewne KK jest poparte asystencją Ducha Świętego, więc decyzja o tym, kto jest człowiekiem i kiedy, jest stanowiskiem zgodnym ze stanowiskiem samego Boga.

Tak ja to widzę, gdybym mylił się w którymś punkcie, to będę wdzięczny za sprostowanie.

Swoją drogą to nasz ukochany Bóg stworzył nas do dojrzewania w wiedzy kim jest Człowiek. Dojrzewa się również w dyskusji.

A przejawem dojrzewania jest to, że - dzięki nauce (tomografia etc.) - wiemy dziś i jesteśmy tego pewni, odmiennie niż to było jeszcze sto lat temu, że jedyną widoczną i bezwzględną granicą między być a nie być człowiekiem-istotą-osobą jest poczęcie, że potem jest ciągłość przemian/rozwoju organizmu, trwająca aż do śmierci ze starości.

Poza tym, zadajesz naciągane pytanie. My wiemy, Kto To jest Człowiek. Więc nie o tym dyskutujemy.
My dyskutujemy z wami o czymś innym: Kiedy zaczyna się Człowiek-Osoba.
Dyskutujemy tylko dlatego, że jako fanatyczni wyznawcy Nauki, kwestionujecie jej ustalenia. Dyskutujemy dla waszego dobra. Dla waszego Zbawienia, choć macie je za nic.

Gruby, też byłeś w Afganistanie? Pytam, bo walisz jak z moździerza nie w ten temat. Temat o Afganistanie jest gdzie indziej.

Sareneth - ależ dla decyzji o ochronie życia dziecka (niezależnie od stanowiska KK) nie ma konieczności podejmowania decyzji: człowiek czy nie. Wystarczy możliwość, że jest to człowiek.

Uprawnienie do zabijania wymaga natomiast autorytarnego stwierdzenia "to nie jest człowiek". Zwolennicy aborcji powinni udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że to nie jest człowiek na wczesnym etapie rozwoju.

Odwrócę pytanie: kto im pozwolił o tym decydować? Kto komukolwiek dał na to zgodę?

No! I wreszcie logiczna odpowiedź na pytanie! Nikt nie dał prawa decydowania o tym ,kto, kim i dlaczego jest człowiekiem. Nikt nie ma takiego prawa! I to jest problem, który chciałem przedstawić. Bo czy człowiek może stwierdzić bez sprzecznie, kim jest człowiek? To jest problem obecnych czasów...

I dręczysz mnie pytaniami przez kilka stron tego wątku, skoro znasz jedynie słuszną odpowiedź? Kto Ci dał prawo znęcania się nade mną?

Załóżmy osobny wątek na tem temat...

Istnieją spore przesłanki, że od momentu połączenia powstały twór jest człowiekiem. Wystarczające, by nauka nie mogła tego zanegować, a zatem wystarczające, by domagać się całkowitej ochrony życia potencjalnego człowieka.

A przypominam, że Kościół w swoich opiniach opiera się nie na opiniach ludzkich, ale na Objawieniu, czyli słowie Boga. Ale to dygresja...

Pod Orszą też nie byłem a jednak wien kto wygrał i jaki był przbieg bitwy

A tutaj wypowiedziałem sie jak najbardziej na temat
Usmiercono płód w łonie matki, a wiec zgodnie z pogladami wyrazanymi w tym temacie przez wiekszość dyskutantów życie podlegajace ochronie
Moje pytanie jest zwiazane z tematem i tymi pogladamy

Czy to poczęte ale jeszcze nienarodzone życie zwiększa liczbę zabitych w Nangar khel przez naszych zdemoralizowanych żołdaków

Ps.
A przy okazji.
Czy wiesz moze jakiego wyznania jest ta siódemka oskarżona o popełnienie zbrodni w Afganistanie

Istotą sprawy jest właśnie, czy wystarczające, by domagać się całkowitej ochrony życia potencjalnego człowieka. Dla mnie przede wszystkim te przesłanki są dalece niewystarczające, by państwo tak głęboko ingerowało w życie i możliwość dysponowania własnym ciałem przez obywatela.

Sweet - kiedyś już chyba z Tobą rozmawiałam o rzucaniu nożem w zasłonę za którą może (nie musi) być człowiek. Jeśli nie ma - ok, jeśli jest, to go zabijesz. Nie będę pytać, czy rzucisz.

Nie mówimy w tym momencie o własnym ciele, nikt ci nie zabroni obcięcia sobie ręki czy nogi. Można krytykować sterylizację, ale dalej to jest Twoje ciało.

W dyskusji o aborcji jedno jest pewne: twór, który powstał po połączeniu gamet, jest odrębną istotą żywą. Posiada odrębny materiał genetyczny. Nie jest moim ciałem.

Moje ciało jest dla niej jedynie mieszkaniem.

Rozmawialiśmy Ale to było dawno, więc pozwolę sobie przypomnieć, iż tu nie chodzi o to, czy ja rzucę. Chodzi o to, czy nie pozwolę komuś rzucić. I to nie byle komu, ale temu, kto za poczęcie togo życia odpowiada i jeszcze bardzo długo będzie odpowiadał za jego rozwój, z wszystkimi tego konsekwencjami. To nie jest jakiś przypadkowy nożownik, który ma ochotę porzucać sobie nożem dla zabawy.



Tak, ale to jedynie to już bardzo dużo. Moim zdaniem na tyle dużo, że przynajmniej na bardzo wczesnym etapie ciąży brak wystarczających przesłanek, aby państwo miało rościć sobie jakieś prawa do tego mieszkania jak i do jego mieszkańca.

A przecież dochodzi jeszcze współodpowiedzialność za los tej nowej istoty. Możesz zagwarantować, że żadne dzieci, potencjalnie uratowanych w wyniku delegalizacji aborcji, nie zostanie potem zakatowane w wieku kilku lat? Z dwojga złego zdecydowanie wolę wziąć na swoje sumienie tę cząstkę współodpowiedzialności za zaniechanie działania uniemożliwiającego aborcję (na wczesnym etapie ciąży) niż aby na moje konto poszła część współodpowiedzialności za zakatowanie dwulatka.