Przepraszam- znalazłem Twoje źródło- nie zauważyłem linka.

pawell, tak więc masz doskonały przykład manipulacji tejże "stronki", którą z taka pasja czytuje i cytuje Lucyna.




Niestety zawsze musi być jakis cień...
Ten łącznik nie rokuje zbyt wielkich nadzieji na solidność.


http://wiadomosci.onet.pl/1464469,11,,, ... mspec.html



Przykre, ale prawdziwe. Teraz jednak juz mamy wyjąsnione, dlaczego papież przyjął rezygnację. Po prostu skłamał samemu papieżowi, a taka osoba nie powinna sprawowac takw ysokiej funkcji...

Proponuję cały wywiad TUTAJ

- Procedura wyboru
- Kolejne fakty w czasie z tej nominacji
- Każdy katolik ma obowiazek zawiadomić o przeszkodzie dla kandydata na biskupa



Innymi słowy - wystarczyło wysłać to w komplecie do nuncjatury, albo poinformować ją, że jest się w posiadaniu podpisanej deklaracji o współpracy ZAMIAST wszelkich publikacji, itp działań. Choć wątpię, szczerze powiedziawszy, czy osoby znające te dokumenty o tym wiedziały...

- Co będzie sprawdzane w kontekście kolejnych nominacji i jak powinni zareagować obecni biskupi?

I na koniec:


Gorzko. Ale dobrze przynajmniej, że chyba wszystko w końcu zostało wyjaśnione...

Z ciekawostek podsumowujących - dla tych, którzy przynajmniej początek śledzili połowicznie... Kalendarium wydarzeń

http://info.wiara.pl/index.php?grupa=4&art=1168688091

Niestety arcybiskup ciągle trwa w nieprawdzie. Już samo podpisanie lojalki i przyjmowanie za nią wymiernych korzyści jest działaniem przeciw Kościołowi, działaniem wbrew jasnemu zakazowi episkopatu w tej sprawie. Wygląda na to, że abp Wielgus po raz enty zmienia zdanie w sprawie swojej historii, jeśli twierdzi, że jego kontakty z SB nie miały znamion występowania przeciw Kościołowi.

Dlaczego zawsze jak wydaje się, że Kościół podąża po ciężkich doświadczeniach w dobrym kierunku pojawiają się wypowiedzi, które temu przeczą.

No tak, nie skłąmał tylko zataił podpisanie lojalek. Przeciętny Kowalski w takim momencie dopuszcza się kłamstwa. Arcybiskup tylko mija sie z prawdą.
Gdyby ktos chciał twierdzić inaczej, to zawsze Rydzyk może mu podesłac swoje "parasolkowe" bojówki opetane przez szalonego mnicha.

Znów ktos napisze, ze to nie ten temat. Prawda jest jednak taka, ze sekciarz Rydzyk nadal jątrzy i rozbija Kosciół od wewnątrz. Wielgusa można przetrawić, ale czas najwyższy by zabrac sie za tego oszusta z Torunia, który mami, okłamuje i zwodzi prostych ludzi. To nie ksiadz to czyste narzędzie szatana - Tadeusz Rydzyk i banda [...] skupiona wokół niego...
Przykre, ale gdy oglada się to co oni teraz wyrabiają, wbrew Ojcu Świętemu i Episkopatowi, to widac wyraźnie zgniłe owoce...

Za lustracje Episkopat wziął się skutecznie, mam nadzieje, ze teraz przy pomocy Ojca Swietego wezmie sie za tę sektę z Torunia

[...] - jo_tka

Biskup nie zmienia zdania. Jest pewna różnica między określeniem "skrzywdziłem Kościół" a "działałem przeciw Kościołowi". W sumie - zapewne w intencjach i o intencje tu się sprawa rozbija...

Osobiście myślę, że krzywoprzysięstwo to za mocne słowo. Dla mnie ono oznacza celowe wprowadzenie w błąd mimo przysięgi. Jeśli w ten sposób była sformuowana przysięga, to zapewne z pełnym przekonaniem przysiągł, bo nie czuł, żeby działał przeciw Kościołowi. I jak widać nadal to do niego nie do końca dociera...

Przeczytaj sobie ten tekst opublikowany kiedyś w Więzi. Sporo wyjaśnia...

jo_tko - wprowadzasz relatywizm. Relatywizm, który sama napiętnowałaś w innym temacie...


Crosis

Nie wydaje mi się. Ja nie usprawiedliwiam biskupa. Twierdzę tylko że mogło być tak, że powiedział w swoim przekonaniu prawdę. Dlatego, że we własnym sumieniu wcześniej to sobie skutecznie zafałszował. Dokładnie tak samo, jak dziewczyna z Twojego przykładu, która przestała mieć poczucie grzechu popełniając go.

Moralnie to go nie usprawiedliwia, ale zastanowiłabym się przed nazywaniem jego czynu krzywoprzysięstwem. Dla mnie krzywoprzysięstwo jest celowym i świadomym kłamstwem.

Natomiast pozostaje problem - na przyszłość - na ile można/ należy wierzyć deklaracjom, na ile trzeba je weryfikować. Właśnie ze względu na psychologię, opisaną w podanym wyżej artykule.

I odpowiadałam na stwierdzenie Paschalisa, że biskup zmienia zdanie. Nie zmienia. Do niego po prostu powoli dociera prawda i pewnie trochę jeszcze czasu mu to zajmie. Dzisiejszą wypowiedź traktowałabym jako stwierdzenie: "miałem czyste intencje, przysięgając". I tyle. Nie mam powodu w to nie wierzyć.

Wuchodzi na to, ze cały naukowy dorobek w imie którego się sprzeniewieżył u8bekom, nie idzie w parze z inteligencją, bo tej mu nadal brakuje.
Ciesze się, ze tak mało "lotny" umysłowo człowiek nie zajmuje tak wysokiego stanowiska w Kościele polskim

jo_tko - a ja nie. Dlatego, że przysięgał. Przysięgając zataił. I to co piszesz, mogłoby mieć sens, gdyby nie fakt, co zataił. Na tej samej zasadzie każdy będzie mógł teraz przysięgać, bo wierzył, że działa w dobrej wierze.

Spójrzmy na to od tej strony: Jako duchowny dobrze wiedział, co to jest podpisanie lojalki. Nie ważne w jakim celuy i co z tego wynikło. Doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Mimo to, nawet w wypadku oskarżeń, utrzymywał strategię "pójścia w zaparte". Okazało się, że wtedy kłamał. Kłamał świadomie, bo zaprzeczał, jakoby cokolwiek podpisywał.

Już nie chodzi o to, co w ramach tej lojalki robił, co powiedział. Sam fakt, że kłamał na temat jej podpisania, świadczy dla mnie jasno. To jest celowe i świadome kłamstwo. Było też celowe i świadome zatajenie tej informacji przed Watykanem. Przed Ojcem Świętym.

Jeśli natomiast wierzyłby w swoje dobre intencje, nie kłamałby, nie szedłby w zaparte do ostatniej chwili. Dla mnie sama lojalka mało tu znaczy -ale fakt, że dostojnik Kościoła kłamie w żywe oczy, jest już dla mnie ohydny.

Crosis

Dla Ciebie może tak, ale sam Wielgus tworzył i podpisał w sierpniu Memoriał biskupów, w którym wyraźnie napisano, ze samo podpisanie było GRZECHEM.
Kto jak kto, ale biskup Kościoła katolickiego powinien zwracac uwagę na swoje własne grzechy, a nie tylko wysłuchiwać cudzych.

Oczywiście chodzi o podpisanie lojalki, a nie Memoriału...żeby nie było nieścisłości

Crosis - chwileczkę. Czytałeś ten artykuł? To o czym mówię, to nie jest "działanie w dobrej wierze". Nie tak. Rzecz jest w tym, że jeśli człowiek sobie 20 lat wmawia że nic złego i nic przeciw Kościołowi nie zrobił, to w końcu sam się o tym przekona. I dopiero konfrontując się z faktami - dokumentami - i nie bez bólu może dojść do prawdy.

Zapytam inaczej, czy jeśliby ktoś przysiągł, że czegoś nie zrobił, bo po późniejszym urazie głowy wyleciało mu na trwałe to zdarzenie z pamięci, uznałbyś to za krzywoprzysięstwo? Tu jest sytuacja nieco inna, bo wywalenia z pamięci i sumienia dokonał sam delikwent. Ale pytanie pozostaje - nie pamiętał (w tym momencie naprawdę nie pamiętał), przysiągł - popełnił krzywoprzysięstwo?

Nie ulega wątpliwości, że fakt podpisania lojalki zataił. Bez wątpienia jest to zło. Ale odpowiadał na pytanie, czy działał przeciw Kościołowi. Nie na pytanie, czy coś podpisał. Kruczek. Ale dla mnie istotny.

Ogólnie - nie ulega dla mnie wątpliwości, że zatajenie faktu współpracy było złem. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że kłamstwo jest złem. Nie ulega wątpliwości, że to zatajenie i kłamstwa umożliwiły nominację - i stały się przyczyną przyjęcia rezygnacji. Nie ulega dla mnie wątpliwości jego wina w tej sprawie. Mam nadzieję, że to jest jasne.

Natomiast mam poczucie że istnieje różnica skali zła między stwierdzeniem "kłamstwo" czy "zatajenie prawdy" a "krzywoprzysięstwo". I z tym ostatnim byłabym mimo wszystko ostrożna. A jeśli nawet należy to nazwać krzywoprzysięstwem, to ciągle dopuszczam, że nie było to działanie celowe. I tylko to chcę powiedzieć.

I nadal za najistotniejsze uważam pytanie, jak znaleźć środek między zaufaniem do człowieka a potencjalnym wpływem wieloletnich zafałszowań sumienia...

Wybacz jotko, ale ja tej różnicy między skrzywdziłem Kościół, a działałem przeciw Kościołowi jakoś nie dostrzegam. Oba te czasowniki oznaczają czyny, a nie intencje. Dlaczego uważasz, że czasownik działałem nie odnosi się do czynów tylko do intencji

Poza tym przyznam, że takie semantyczne reinterpretacje uprawiane przez abp Wielgusa w rozmowie pod przysięgą z papieżem, jeśli nawet nie są kłamstwem to są zwyczajnym oszustwem.

I jeszcze jeden cytat z wywiadu nuncjusza dla KAI:



To jest już ewidentny przykład oszustwa abp Wielgusa. Po pojawieniu się doniesień o jego współpracy z SB nuncjusz zapytał go wprost, a ten mimo to nie przyznał się do tej współpracy. To nie jest w tej sytuacji tylko zatajenie prawdy przed Ojcem Świętym. To jest jego świadome oszukanie (i to pod przysięgą!), bo padło wyraźne pytanie w tej sprawie ze strony nuncjusza, które wymagało klarownej odpowiedzi.