Obejrzyj sobie film "Niemy krzyk" - może coś tam dostrzezesz

"niemy krzyk" to propaganda zrobiona w oreślonym celu - ma minimalne wartości jako przesłanka faktyczna czy też naukowa.

Crosis

Taa
A te biedne zabijane dzieciątka to aktorzy?

Film został nakręcony w 84 roku, przy użyciu ówcześnie dostepnych metod. Więcej dowiadujemy się z głosu opowiadającego, niż z tego, co faktycznie widzimy na ekranie.

http://www.time.com/time/magazine/artic ... 42,00.html

poczytaj.


Crosis

Nawet jeśli człowieka, to na bardzo różnym etapie rozwoju. Tak różnym, że bez wsparcia zaawansowanej techniki nie byłbyś w stanie powiedzieć, czy to człowiek. Różnica między zarodkiem w pierwszych dniach ciąży a noworodkiem jest więc więcej niż widoczna gołym okiem.

Oglądałem ten film na lekcji wosu w gimnazjum. I nie widzę żadnego związku z moim postem...

Jasne. Między zabiciem psa a człoieka też ie ma różnicy:

1. Zabito 2 istoty żyjące stworzone wg. niektórych przez tego samego Boga.
2.Zabito z głupoty.
3.Jednym i drugim mało kto się przejmuje (dopóki nie jest niemowlęciem lub szczeniaczkiem)...

a ja oglądałam tenn film w liceum. to sporo wyjaśnia

Tak jak różnica między niedołężną osobą w podeszłym wieku, a noworodkiem. Naprawdę zastanawia mnie w imię czego zabija się nienarodzone dzieci. Przecież ten zarodek prędzej czy później będzie człowiekiem. Nie wiadomo dokładnie co przyjąć za granicę życia, w czym lepszy jest zarodek z 84. dnia ciąży od tego z 85 dnia.

Nie tak, dlatego pisałem więcej niż widoczna gołym okiem. W przypadku niedołężnej osoby w podeszłym wieku nie trzeba przecież badać DNA, aby stwierdzić, czy mamy do czynienia z człowiekiem.



Granicą życia jest moment poczęcia, pytanie od którego momentu to życie powinno być bronione przed własnymi rodzicami za pomocą środków przymusu, którymi dysponuje państwo.

Jeśli granicą życie jest moment poczęcia to granicą powinno być poczęcie, co nie?

Czyli widziałeś na tym filmie wnętrze macicy, i jak dziecko ucieka w jej głąb? Chyba oglądałem inny film...

Dlaczego? To by znaczyło, że życia na każdym etapie bronimy w taki sam sposób. W wypadku życia na początkowym etapie, o którym możemy powiedzieć, że nie wykształciło jeszcze mózgu czy centralnego układu nerwowego, uważam, że powinniśmy pozostawić ostateczną decyzję rodzicom/matce. Przekonywać do swoich racji, ale nie przymuszać. Do przymuszania potrzeba silniejszych argumentów, aż nowe życie to w tym wypadku za mało.

Można, ale czy ten łańcuch jest przerywany? Czy programy "naprawy" nie leżą przypadkiem na półkach i nie porastają kurzem?


Nie trzeba wymyślać nowej ewangelii, ponieważ Ewangelia już jest, trzeba tylko słowa zamienić w działanie. Pani Maria Bienkiewicz ( http://www.nazaret.iap.pl/index.html?id ... e_id=18649 )właśnie je realizuje. Problem raczej widzę w dostępności do materiałów, organizowania konferencji, spotkań na poziomie osób z rodzin patologicznych. Mieszkam w jednym z wielkich miast i nic w najbliższym czasie takiego się nie odbędzie, ani nawet nie zapowiada w najbliższej przyszłości. Jeśli mówimy o patologii, to ona nie ma wakacji. A statystyki policyjne mówią same za siebie, i poprawka na to, że nie każda przemoc zostaje zarejestrowana...


Co za skrupulatność, hmm, ale nie o to chodzi. Tu akurat moją intencją było pokazanie, że związek między matką a dzieckiem istnieje na wielu poziomach. Zanim mama dowie się o tym, że jest w ciąży - jej organizm już "wie". Naprawdę zachęcam do wysłuchania wykładu psycholog Beaty Rusieckiej, do którego wcześniej podałam adres.

No to jest szansa na przykład dla Ciebie, żeby się tym zająć. Tym bardziej, że jesteś bardzo zaangażowana, a w Twoim mieście nic takiego sie nie dzieje - jak piszesz.

Ja jednak nie myślałam o programach, tylko o życzliwości, o dostępności drugiego człowieka, który by taką osobę z patologii przekonał, że jest dobra, ważna, że ma wybór itd. I udzielił konkretnej pomocy (albo pokierował), tak, jak p. Bieńkiewicz.

W sumie od jakiegoś czasu piszemy o tym samym - o wychowywaniu, o edukowaniu i o pomocy kobietom/rodzinom. Cieszę sie, że nie rozmawiamy już o prawnym przymusie rodzenia, bo tego po prostu nie da się zrealizować, przynajmniej dopóki nie wprowadzi się w życie tych wyżej wymienionych działań.

No wiem, że wie. Nie wcześniej jednak, niż nastąpi implantacja. Podobno połowa zapłodnionych jajeczek ginie, tak, że kobieta w ogóle o tym nie wie.
Mój wywiad ginekologiczny to dwie ciąże, dwa porody i dwoje dzieci. O niczym więcej nie wiem, choć ze statystyki wynika, że może powinnam.

Ja po prostu kocham Chrystusa, którego widzę w każdym kawałku, wyrwanego z łona matki, ciałka.

A diabeł miesza ...