Ironią trzeba też umieć się posługiwać i używać jej w określonym kontekście, a nie bez sensu i elementarnej logiki.

Nie da się ukryć, np. dla ciebie śmierć kobiety jest okazją do zrównania jej postawy z postawą Alicji Tysiąc, która robiła co mogła żeby pozbawić życia swoje dziecko, a jak jej się nie udało to na pocieszenie dostała 10 tysięcy euro. Jak silny trzeba mieć ideologiczny zapał by zrównywać jej postawę z postawą zmarłej i nazywać je "wielkim poświęceniem dla dziecka"?

Wcale nie tak bardzo inna, bo jedna i druga poświęciła się dla swojego dziecka. W innym stopniu i na innym etapie podjęły tę decyzję, poświęcenie Anny Radosz można chyba śmiało nazwać heroizmem, podczas gdy w przypadku Alicji Tysiąc jest ono bardziej przyziemne.

A ja śpieszę ciebie poinformować, że próbowała je zabić i nie zrobiła tego tylko dlatego bo lekarze nie doszukali się związku między ciążą, a postępującą wadę wzroku.

http://wiadomosci.onet.pl/1538365,11,item.html


"Dziennik Zachodni": Mieszkańcy Żarek wspólnie z proboszczem z tutejszej parafii zastanawiają się, czy matka, która będąc w zaawansowanej ciąży nie zgodziła się na chemioterapię, ponieważ chciała urodzić zdrowe dziecko, powinna zostać wyniesiona na ołtarze.
Ksiądz proboszcz Jan Wajs z parafii w Żarkach jest przekonany, że młoda matka, która bez wahania oddała życie za swoje dziecko, zasługuje na to, by ją czcić. Ksiądz przyznaje, że temat wyniesienia na ołtarze Anny Radosz pojawił się zaraz po jej śmierci, czyli 11 maja. Wyjaśnia, że głosy zwolenników pomysłu nie milkną. Należy się więc z nimi liczyć.

- Będę musiał szybko sprawdzić, kto ma zainicjować procedurę kanonizacyjną, czy należy to do mnie, czy do bliskich. To poważna sprawa, do której trzeba się przygotować. Jeśli proces się zacznie, to na pewno potrwa bardzo długo. Bada się całe życie kandydata, jego wiarę, uczynki, związek z Kościołem. W tym wypadku jest jednak poważna przeszkoda. Dotąd nie było świętej z nieślubnym dzieckiem - mówi ks. Wajs.

27-letnia Anna Radosz pochodziła z Żarek. Po studiach, jak wielu jej rówieśników, wyjechała do Wielkiej Brytanii. Gdy była w szóstym miesiącu ciąży, dowiedziała się, że jest chora na złośliwy nowotwór. Szansą dla niej była chemioterapia. Kobieta zrezygnowała jednak z leczenia, ponieważ mogło ono zaszkodzić dziecku. Ryzykowała życiem, bo wierzyła, że po urodzeniu zdrowego syna wygra z chorobą - przypomina gazeta.

Anna zwróciła się do ośrodka pomocy społecznej o finansowe wsparcie na specjalistyczne leczenie w Bostonie (USA). Pisała: - Jest to dla mnie ostatnia szansa na ratunek. Chciałabym cieszyć się życiem i moją rodziną, i patrzeć, jak dorasta mój synek. Całe Żarki zbierały pieniądze na jej leczenie. Nie udało się. Zmarła w szpitalu w Myszkowie, pół roku po porodzie. W Szkocji zostali jej syn i partner.

Grób Anny na cmentarzu w Żarkach nadal cały tonie w kwiatach. Rodzina nie wie, jak zachować się wobec planów wyniesienia Anny na ołtarze. - Moja siostra była mądrą, dobrą i kochającą dziewczyną. Ale całkiem zwyczajną, nie czuła się wyjątkowa. I taką chcę ją pamiętać - mówi "Dziennikowi Zachodniemu" brat Ani, Łukasz.

Kazde zycie ludzkie, nie tylko osob juz chodzacych samodzielnie po ziemi, ale i tych, ktore sa noszone w lonach swoich matek, ma byc chronione.

Politycy, ktorzy walcza o zycie, to nie sa zadni politykierzy!

profos20;

Tylko są tacy którzy przeszkadzają w prawidłowym wyborze (dobra).

A o tym przypominają "zapyziali politykierzy".