Przepraszam, do jakiej wspolpracy sie przyznal?
Prosze o slowa arcybiskupa Wielgusa mowiace o tym.

Na jakiej podstawie Kościelna Komisja Historyczna stwierdzila wiarygodnosc dokumentow?

Gdy podjąłem starania o paszport w Lublinie, poinformowano mnie, że w tej sprawie muszę się udać do Warszawy pod wskazany (dziś nie pamiętam) adres. Zgłosiłem się do swojego biskupa Piotra Kałwy i zapytałem co mam robić. Powiedział wówczas, że moje badania naukowe są ważne dla Kościoła i mogę pojechać na spotkanie zachowując ostrożność w rozmowach. We wrześniu 1973 roku pojechałem pod wskazany adres. Rozmawiali ze mną dwaj funkcjonariusze wywiadu. Powiedzieli że paszport otrzymam pod warunkiem, że nawiążę kontakt z Ost-Europa-Institut w Monachium. Powiedziałem, że będę się starał ten kontakt nawiązać. W ciągu kilku godzin instruowano mnie jak mam przekazać zdobyte informacje. Do kogo napisać odpowiednią kartkę i dokąd pojechać na spotkanie. Potem zostawiono mnie samego, bym napisał, co będę robił w Monachium. Napisałem więc o moich ówczesnych zamierzeniach i planach naukowych, do realizacji których konieczny był mój wyjazd do Monachium. Moje oświadczenie znajduje się w materiałach wywiadu. Żadnej deklaracji o współpracy z wywiadem wówczas nie podpisywałem. Nigdy ani przez chwilę nie zamierzałem realizować powierzonego mi zadania. Nie podjąłem w tym kierunku żadnych kroków. Przebywając w Monachium nie miałem także żadnego kontaktu z Polakami. Następny atak wywiadu na moją osobę miał miejsce w roku 1977 w związku z moim naukowym wyjazdem do Szwecji. Także nic nie podpisywałem i nie podjąłem żadnych kroków, których oczekiwał wywiad. Najgorszy był mój wyjazd do Monachium w r. 1978. Miałem wówczas spotkanie z bardzo brutalnym funkcjonariuszem wywiadu, który wrzaskiem i groźbami, że mnie zniszczy, skłonił mnie do podpisania deklaracji współpracy z wywiadem. Była to moja chwila słabości. Zawsze żałowałem że nie zrezygnowałem wówczas z mojego wyjazdu.

Dla mnie całkowitym podsumowaniem tej sprawy jest to:

Mt 18,21-22
Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?
Jezus mu odrzekł: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.”

I tyle.

Leszek,Jan;

Jakie dokumenty? Mikrofilmy które gdzieś,ktoś,komuś chce sprzedać,
dać,zamienić?

Teczki które były spalone i wyłoniły się jak fenix z popiołu w odpowiednim miejscu i czasie?

Komisja ma w ręku dokumenty których weryfikacja z osobami oraz
miejscem domniemanego oskarżenia, wymaga lat, jeśli nie dziesięcioleci.

A co z niesłusznie oskarżonymi, nieżyjącymi.Czy takim należy się ta
pośmiertna hańba?

Zależy mi na tym, żeby Kościół w Polsce oczyścił się z ludzi niepewnych

Nie ma miejsca.

Zechcesz to wyjaśnić, Leszku? Mam nadzieję, że nie chcesz powiedzieć, że dla jakiegokolwiek nawróconego grzesznika nie ma miejsca w Kościele, bo wtedy oczekiwałbyś odrzucenia Ewangelii.