nie bardzo rozumiem o co chodzi. Wykorzystuję tę śmierć do tego aby następnym razem kolejna Anna Radosz mogła liczyć na szersze zainteresowanie. Ja bardzo przeżyłam tą śmierć, gdyż: nie podałam publicznie numeru konta no forum, chociaż pisałam o bzdetach, nie namówiłam proboszcza do zbiórki pieniędzy, chociaż myślałam o tym, nie zrobiłam pikiety w mieście aby chociaż 10 osób więcej wpłaciło, itd. Chciałabym jedynie aby ta śmierć pozwoliła szybciej reagować na wołanie o pomoc, gdyż tak naprawdę do siebie mam największe pretensje i teraz to tylko tyle mogę zrobić. To, że dziewczyna prawdopodobnie nie miała szans na przeżycie to inna sprawa i nie należy się tak szybko usprawiedliwiać.
Wydaje mi się, że właśnie mój temat jest trochę wykorzystywany do różnych ideologi i jest to przykre. Dyskusje o aborcji już istnieją i nie ma sensu tu tego rozpatrywać.

Ten fragment po pewnej modyfikacji można by odnieść także do św. Kolbe.
Kolbe także przeżywał swoją śmierć będąc w obozie. Należał do grupy tzw. "muzułmanów", a więc jego szanse na przeżycie były bardzo nikłe. Czy zdawał sobie z tego sprawę, czy też nie, tego nie wiemy, chociaż możemy przypuszczać, że obserwował u siebie coraz mniejsze możliwości przeżycia.
On skrócił swoje życie na rzecz kogoś kto był zdrowszy i silniejszy, no i miał szanse na doczekanie wyzwolenia.

Analogicznie wyglądało to w przypadku Anny Radosz. Anna Radosz była śmiertelnie chora, jej szanse także nie były zbyt wielkie. Dziecko było zdrowe i jest zdrowe. Dziecko przeżyło, Anna skracając swe życie dla niego.

Jedyna różnica pomiędzy Anną, a Kolbem jest taka, ze ona oddała życie za swoje dziecko. Kolbe za obcego człowieka. Chociaz to i tak nie jest do końca prawda. Dla kapłana pokroju św. Kolbego, każdy człowiek jest bliźnim.

Jeżeli chodzi o beatyfikację. W takim procesie rozważa się nie tylko ten jeden czyn, ale całe życie. Gdyby na tej tylko podstawie wynoszono na ołtarze, to mielibyśmy dzisiaj o tysiące (może setki tysięcy) więcej świętych. Przypadków oddawania swego życia za bliźnich, historia mogłaby podać o wiele więcej, nie każdy z tych przypadków kwalifikuje się jednak na ołtarze.
Co wcale nie oznacza, że ci ludzie nie sa w Raju.
Beatyfikacja (kanonizacja) jest dla nas ludzi, a nie dla Boga. Bóg się takimi sprawami nie kieruje zbawiając daną osobę.

Trochę więc nie rozumiem tego wielkiego "halo" i gadania o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego w sprawie Anny Radosz. Podzielając w tej kwestii zdanie jej brata.

Mala uwaga o - sw Maskymilian Maria Kolbe oddal zycie dla czlowieka, ktory mial zone i dziecko i bal sie umierac. Poswiecil sie dla rodziny, aby dzieci w niej mialy ojca a zona meza.

Sw Maksymilian umarl w wieku 47 lat.

PTRqwerty napisal "Z jakiegoś powodu matka nie zniszczyła płodu."

Szczerze powiem, ze nie podoba mi sie to zdanie. To tak jakby plod nie byl dzieckiem. Trzeba nazywac rzeczy po imieniu.
Matka nie zabila dziecka we wlasnym lonie. Taka jest prawda.

To milosc do dziecka daje odwage heroicznym matkom!
Za ta miloscia stoi sam Bog, bo On jest jej dawca.

Pani Radosz zrobiła to co powinna, i każda normalna matka w podobnej sytaucji zrobłaby to samo. Szacunek za to, ale beatyfikacja za spełnienie swojego obowiązku stanowego byłaby jakimś absurdem.

A dla mnie jest to wybór każdego człowieka. I akurat jeśli inna kobieta wybierze inaczej, nikot nie powinien tego krytykować.

Tylko, że sytuacja w Polsce akurat w tej kwestii schodzi do poziomu patologii.


Crosis

Wierzymy,że ś.p. Anna Radosz jest już w Niebie.Kto oddał życie za bliźniego,temu wiele zostaje wybaczone.

Nie wiemy, czy jest w niebie, w czyśćcu, czy gdzie indziej.

Umarła pół roku po porodzie.

Nie wiemy, w jakim stanie duszy umarła.

Może bys tak ty i twój kumpel Polonium ocenę tego gdzie znajduje się Anna zostawili Bogu? A nie zachowywali sie jak przemądrzałe katole.

1. Polonium to nie mój kumpel.
2. Przecież napisałem, ze nie wiemy, gdzie ona się teraz znajduje. Naucz się czytać ze zrozumieniem.
3. Jeśli chciałeś mnie obrazić, to Ci się nie udało. Jestem fanatycznym "katolem" i jestem z tego dumny.

Obowiązkiem KAŻDEGO chrześcijanina jest głosić Chrystusa, słuzyć z miłością bliźnim, a w razie konieczności oddać swoje życia za Boga lub bliźniego
Cóż takiego zrobił Piotr, że został świętym? Ano robił to co do niego należało
Pani Anna Radosz zrobiła co do niej należało. "Nie ma większej miłości jak ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich"

P. Radosz nie oddała swojego życia w zamian za życie dziecka, tylko nie zabiła swojego dziecka (bo rozpoczęcie chemioterapii by to oznaczało) by ratować swoje zdrowie i życie. To nie jest żadne poświęcenie, tylko rzecz zwyczajna i normalna.

Jeszcze raz powtórzę:
P. Radosz mogła zabić za pomocą chemioterapii swoje dziecko.
P. Radosz nie zabiła swojego dziecka.
P. Radosz rozpoczęła leczenie po urodzeniu.

To, że nie zabiła swojego dziecka jest rzeczą normalną, a nie żadnym heroizmem.

Pytanie czy ciąża była przed chorobą czy w trakcie. Wszystko wskazuje na to, że była przed, gdyż matka zachowała się odpowiedzialnie. Zatem wykazała się heroizmem. Czy była to rzecz normalnia - nie. Bo jak normalna to zburzmy wszystkie rosyjskie pomniki w Polsce - ci żołnierze nie zrobili nic nadzwyczajnego, to była najzywklejsza rzecz. Zatem Kuria Diecezji Nowo Sądeckiej powinna wszcząć postępowanie rozpoznawcze, przed właściwym procesem beatyfikacyjnym, co może zawsze zrobić, bo ją w tej materii KPK nie krępuje. Tyle powinna zrobić jak chce zachować twarz i moralne prawo do głoszenia ochrony życia od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. W przeciwnym razie prostytutki też by mogły to robić a jednocześnie prowadzić się dalej tak jak dotychczas. Jednak głosimy Chrystusa i życiem-czynem i słowem.

To jest i poświęcenie, i zwyczajna rzecz. Jest to poświęcenie, bo ryzykując swoim zdrowiem/życiem opowiedziała się za zdrowiem i życiem swojego dziecka