Myślę, że moja teściowa byłaby zachwycona mogąc odprowadzać moje dzieci na religię 3 razy w tygodniu. Niestety natłok zajęć pozwoliłby najwyżej na 1 lekcję w tygodniu.

Składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz na ubezpieczenia społeczne duchownych są placone zgodnie z art. 86 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 10 i 10a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 Nr 11, poz. 74, z późn. zm.).
Duchowny nie jest osobą bezrobotną, chyba, ze przestanie być duchownym (zgodnie z procedurą przewidzianą przez własne prawo każdego Kościoła i związku wyznaniowego) i zarejestruje się w urzędzie pracy.
Nie sadzę, aby pojawił się pomysł by składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne duchownych były "finansowane w całości przez powiatowe urzędy pracy z Funduszu Pracy", tak jak zarejestrowanych bezrobotnych szukających pracy. Rzeczą spójną z systemem ubezpieczeń jest by kościelna osoba prawna, która powołuje na urząd duchownego, finansowała skladki na ubezpieczenia.
Jak to funkcjonuje w różnych krajach w Europie, można poczytać tutaj

"- Kościół nie jest przeciwko zmianom w zakresie ubezpieczenia duchownych – powiedział ks. dr Szymon Pikus,
ekonom diecezji radomskiej, odnosząc się do exposé premiera Donalda Tuska."
http://diecezja.radom.pl/ogolne-artykuly/1278-ekonom-o-expose-premiera

Ciekawe czy ks. Pikuś wypowiadał się za cały Kościół czy raczej we własnym imieniu?
Ostatnio Kościół ustami niektórych biskupów zdaje się "promować" odpis 1%, czyli ponowne sięganie do kasy państwa.

Pytanie czy jest za tym, żeby składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne duchownych były finansowane tak, jak większości innych, mających zatrudnienie osób, czy też dalej przez państwo.
To, ze Fundusz Kościelny jest anachroniczną instytucją, zgadzają się wszyscy.

Oczywiście, że Kościół jest za tym, żeby nadal doić Państwo. Propozycja zastąpienia Funduszu Kościelnego, znacznie większym 1%, zwłaszcza w okresie kryzysu, jest tak bezczelna, że aż trudno to komentować. Pazerność na każdym kroku! Jakoś Kościół nie chce zaakceptować pomysłu normalnego, dodatkowego, dobrowolnego podatku kościelnego - najuczciwszego rozwiązania. Problem w tym, że wówczas rzeka kasy dla Kościoła zmieni się w malutki strumyczek i Kościół o tym wie i broni się przed tym jak może. Niedługo przegra tę walkę...

To zależy który duchowny.....jednemu abp przez lata wystarczyło miejsca na spacery, a już jego następcy potrzebny był park oliwski - bo potrzebował większej przestrzeni.
Jeden ksiądz przez lata odrestaurował, odnowił zabytkowy kościół, otoczenie, jak cacuszko.
Po zakończeniu prac na stare lata został przeniesiony do ubogiej parafii, a nowy młodszy proboszcz ocenił taki gospodarz a nawet plazmy na plebanii nie ma - autentyk

Alus,
to, co piszesz, to sprawa wewnątrz-kościelna, sprawa decyzji każdego z Kościołów, według jakich reguł i jakich wartości swoje wewnętrzne sprawy układać. Kościół rzymsko-katolicki w Polsce (bo w innych krajach bo innych krajach wygląda to często inaczej) wybrał takie wartości i reguły; nie jestem rzymskim katolikiem więc nic mi do tego. Mogę się wypowiadać o swoim Kościele.
Natomiast sprawa tego, czy i w jaki sposób i jaką działalność kościołów i związków wyznaniowych finansować ze środków publicznych, jest już sprawa wszystkich. Jeżeli ks. Pikuś, jako ekonom jednej z diecezji Kościoła rzymskokatolickiego, wypowiedział się w sposób, w jaki zostało to wyżej przytoczone, chciałbym wiedzieć jaki jest sens jego wypowiedzi.

Księża sami się wyżywią nie muszą żebrać o ten 1%, bez żadnej łaski.

Też uważam, że się wyżywią, ale jeśli można nachapać się więcej nic nie robiąc, to czemu nie. Skądinąd, to bardzo słuszne podejście.