Tylko że to można osiągnąć innymi sposobami, a nie złodziejstwem

Zahamowanie starzenia się społeczeństwa jest tak samo w ich interesie, jak i Twoim czy moim. Dlaczego więc jedni mają ponosić koszt tego hamowania w większym stopniu niż inni?
Pomijam fakt, że zamiast leczyć objawy, lepiej byłoby zlikwidować przyczyny. A jedną z głównych przyczyn, z powodu których zahamowanie starzenia się społeczeństwa leży w naszym interesie, jest ZUS i przymusowa tzw. "umowa pokoleniowa". Czy nie lepiej byłoby zlikwidować (ewentualnie mocno ograniczyć) obowiązkowe składki na ZUS i niech każdy sam zadba o swoją emeryturę?

JA i MÓJ MĄŻ

swoją ciężką pracą i a co za tym idzie godnymi zarobkami!!

bo np. ja zarabiam 800 zł a prezes 20 000 i ma jeszcze mało!!

Pewnie są powody, dla których on jest prezesem - i takie uposażenie jest pewnie adekwatne do jego pozycji.

Cóż, w Twoim życiu nic nie stoi na przeszkodzie, żeby kiedyś też być prezesem - staraj się, wszystko przed Tobą.

Śmieszy mnie takie gadanie.


Crosis

W zasadzie Crosis już odpowiedział, ale zapytam jeszcze, na jakiej podstawie wyliczasz te godne zarobki? Dlaczego np. za pracę X godna płaca to 1000 złotych, a za pracę Y 2000? Bo chyba nie postulujesz socjalistycznego podejścia, zgodnie z którym za każdą pracę należy się równa płaca?

Weźmy za przykład tego prezesa i jego 20.000 złotych. Jaką część (a może wielokrtoność) jego zarobków stanowiłaby godną płacę za Twoją pracę i dlaczego akurat tyle?

To trochę jak w szkole: od przeciętnego ucznia wymaga się mniej niż od zdolnego, prawda?
Kapitalizm nigdy nie był moim ulubionym ustrojem. Zgadzałabym się raczej ze słowami "Każdy powinien służyć społeczeństwu na miarę swoich zdolności oraz mieć prawo wymagać od społeczeństwa zaspokojenia wszystkich swoich potrzeb dostosowanych do istniejących udogodnień socjalnych"

Tylko że w szkole nikt nie każe dobremu uczniowi udzielać korepetycji tym słabszym w dodatku za darmochę

A to zdanie, które zacytowałaś, w prosty sposób prowadzi do patologii społecznych, których mamy dzisiaj w Polsce mnóstwo

Bo dobry uczeń zrobi to sam z siebie, proste.
A cywilizowane społeczeństwo to takie, które dba o słabszych i mniej zaradnych, nieprawdaż?

Wcale nie każdy, nie każdemu, i nie zawsze Poza tym inicjatywa od siebie jest w porządku, ale przymus już nie


Nieprawda jak dla mnie. Ja bym powiedział, że udziela pomocy tym, którzy tej pomocy potrzebują, i to na miarę ich potrzeb. Jednocześnie "nie daje ryby, ale wędkę", czyli nie daje vez sensu pieniędzy, tylko stwarza dogodne warunki do samodzielnego ich uzyskania

Oczywiście, z tym się zgadzam. Tylko że ja takich warunków nie mam, z uwagi na stan zdrowia. A gdybym chciała zostać matką, to pożegnam się ze swoją pensyjką bez prawa do świadczeń.

Nie wiem jaka jest Twoje sytuacja osobista, może akurat Ty należysz do tych osób, które potrzebują od państwa jakichś specjalnych form pomocy czy opieki. Niemniej takich ludzi jest naprawdę niewiele (procentowo), a obecnie forsuje się model państwa opiekuńczego, które zbyt łatwo rozdaje pieniądze. Niestety, ale to się źle skończy prędzej czy później

ale mi nie przeszkadza to że ktoś jest prezesem, ministrem i ma wysokie zarobki
mi jest tylko przykro, że za pracę zwykłego człowieka tak trudno się w polsce utrzymać...

Może dzisaj tak, za moich czasów za brak błędów na dyktandzie każdy uczen dostawał 5, a z 10 błędów 2. Nie było taryfy ulgowej za żadne dysleksje, dysortografie itd. Prosta, chłopska sprawiedliwość, może nie jest to ideał, ale za to reguły są jasne i zrozumiałe.



Moim ulubionym ustrojem też nie jest, jak ktoś zaproponuje lepszy, to bez żalu pożegnam się z kapitalizmem. Co więcej, na poziomie teoretycznym podoba mi się Twoja propozycja, bo serce też mam po lewej stronie Problemem jest realizacja tego postulatu... Kto miałby ustalać, w jakim stopniu obywatel ma służyć społeczeństwu? I kto miałby ustalać, jakie udogodnienia socjalne mają "zasitnieć", a jakie nie? Gdy dla mnie istotne będzie przedszkole, a dla kogo innego sanatorium i nie ma kasy na jedno i drugie, to kto rozstrzygnie nasz konflikt interesów?

Różne pomysły na socjalizm (bo tak to chyba można nazwać) padały właśnie z powodu trudności na etapie realizacji. Zamiast raju na ziemi mieliśmy ciągłe pasmo błędów i wypaczeń. Aby go wcielić w życie potrzebna byłaby dyktatura mądrego i sprawiedliwego władcy. Ani Partia i dyktatura proletariatu, ani żaden z Wielkich Przywódców czy Ojców Narodu nie sprostał temu zadaniu, a ich eksperymenty prowadziły do mniejszej lub większej katastrofy.

Kończyłam liceum 7 lat temu, i pamiętam że od przeciętnych uczniów wymagało się opanowania programu a od tych lepszych pracy ponad program, dodatkowych lektur, ćwiczeń, etc.

Komunizm podobno sprawdza się tylko wśród termitów i aniołów...
Ale państwem opiekuńczym jest przecież Szwecja, która osiągnęła dobrobyt...

Mi też przykro, ale w przyrodzie jest tak, że nic nie powstaje z niczego. Jeśli my mielibyśmy dostać więcej za naszą pracę, to będzie to prawie zawsze czyimś kosztem, bo albo prezes dostanie mniej, albo klient zapłaci więcej (a jak klient zapłaci więcej, to siłą rzeczy jeszcze trduniej będzie mu się utrzymać). Za drukowanie pustego pieniądza na podwyżki dla nas zapłacą z kolei wszyscy w wyniku inflacji.
Wczesniej pisałem prawie zawsze, bo jest jeden wyjątek od tej reguły, a mianowicie zwiększanie wydajności pracy. Gdy zamiast N sztuk danego produktu uda nam się wyprodukowac 2*N, to możemy sprzedać je trochę taniej (przez co klientowi będzie lżej), a i tak zarobimy więcej i wówczas będą to nasze, wypracowane pieniądze. Gdy jest to jedyna droga do zwiększenia swoich zarobków, to dzięki temu mechanizmowi pańswto rośnie w siłę, a obywatelom żyje się dostatnio