Harry Potter - satanistyczny film.

X

Film jest satanistyczny, pomio dwóch znaków krzyża widzianych w początkowych scenach filmu, w którym bohaterzy teleportują się do różnych miejsc. Ma to symbolizować rychłą śmierć jednego z bohaterów, który mimo wszystko się zbawił, albo robi wrażenie zbawionego, o czym świadczy miałby rajski ptak w poświacie wziętej z hinduistycznej tradycji. Co też ma miejsce, w ostatniej książce, gdzie dowiadujemy się, że profesor Dumbledor jest w krainie pół-żywych, pół-umrałych. Tego typu kraina jest właściwa dla bytów satanistycznych, będąca namiastką Raju, gdzie nie ma Boga, ale też nie ma piekła. Taki Raj bez Boga. Tego typu byt jest spotykany w innych powieściach satanistycznych. Dusza tam przebywająca ma wrażenie szczęścia, pod warunkiem, że nie widziała wspaniałości Nieba i wspaniałości Boga. Nie mając zaś porównania, porównuje swój stan z życiem ziemskim i ocenia go jako Raj, co jest fałszem. Prawdopodobnie ten byt pokazuje szatan opętanym duszom, jako piekło, twierdząc, że Katolicyzm to zwykłe kłamstwo, gdy mówi o piekle i jego okropieństwach. Wystarczy spytać się szatana czy jest szczęśliwy (pewnie skłamie, albo pokaże opętanemu swoje szczęście, co człowiekowi wyda się szczęściem niesamowitym, lecz gdyby widział szczęście aniołów w niebie to by widział również, dlaczego szatan jest nieszczęśliwy, szatan bazuje na braku wiedzy i niedoskonałości człowieka, wiedząc, że jego percepcja szczęścia jest nieograniczona i w pewnych warunkach szczęście szatana może być po prostu zwykłą rozpaczą dla idącego jeszcze dalej. Kwestia poziomu świętości). Pozatym w następnej książce jest błąd metodologiczny: żeby Harry Potter mógł się zmierzyć z Lordem Voldemortem musi dysponować umiejętnościami znacznie wykraczającymi poza wiedzę z Howgartu, wiedzę profesora Dumbledor'a. Ten brak widać w pojedynku ostatnim pojedynku z profesorem Snapes'em, który traktyje go jak zwykłą muchę, którą z łatwością mógłby rozdeptać, nie mówiąc już o pojedynku z Voldemortem. Zatem trzeba wiedzę i umiejętności gdzieś uzupełnić, a tego w książce brak i tu jest jej główna słabość. Zresztą umiejętności Potter'a są tak słabe, że nie umie usunąć ze swojej krwi Hocruxa Voldemorta. Zatem z jednej strony Voldemort nie da rady zabić Potter'a, z drugiej strony Potter nie da rady zabić Voldemorta, bo nie nie potrafi usunąć części duszy Voldemorta z siebie samego. W takim razie po co walka - jest bez sensu w takim stanie. I tu jest miejsce na następną książkę pt.,,Magister and Harry Potter", w której tytułowy Magister (jest to ostatni pustelnik z zakonu pustelników załozonego przez samego Najwyższego Ducha, a mającego za zadanie strzec świata mugoli i czarodziejów przed czarną magią, jej wpływem i napaścią duchów przewodników od czarnej magii; w tym celu mieli się nieustannie rozwijać, ale tylko Magister był wierny temu pierwotnemu powołaniu, reszta pustelników się sprzeniewierzyła a przez co została zabita przez ducha przewodnika lorda voldemorda) uczy Harry'ego wyjścia poza magię i wejścia w krainą dobry mocy (cudów) i zwrócenia się do Najwyższego Ducha, które dają władze na każdym rodzajem magii, nie ważne białej czy czarnej; uczy go usuwać resztki voldemorda ze swojej krwi (jest to warunek spotkania z Najwyższym Duchem) i przygotowuje na rozmowę z Najwyższym Duchem (w tym czasie przygotowań harry musie przejść siedem wtajemniczeń i wykonać siedem zadań w każdym wtajemniczeniu). W międzyczasie czasie lord voldemord też nie próżnuje i przygotowuje się do ostatecznej bitwy z harrym w krainie czarnej magii, poprzez którą wiedzie go czarny duch przewodnik, najsilniejszy z czarny duchów. W końcu voldemord dostaje tak silną moc czarnej magii jaka tylko jest możliwa, staje się silniejszy od swego ducha przewodnika łącznie ze wszystkimi innymi duchami przewodnikami; jego moc jest niesamowita; zabija jednym czarem cały Hogwart, mugole służa mu jak bogu, modląc się do niego, ci zaś którzy nie chcą giną w strasznych męczarniach, ale się nie poddają; wielu zaś jest takich, którzy zaczynają wierzyć w Voldemord'a jako boga poddawszy się na torturach, w śród nich jest koleżanka-mugolka Harry'ego z ostatniego ,,Księcia Półkrwi". Harry osiąga ten stan dzięki świętemu życiu, nadzwyczajnym praktykom ascetycznym, w końcu rozmowie z Najwyższym Duchem, Który daje mu moc całkowitej zagłady voldemorda i do odesłania go do krainy niebytu, gorszej niż kraina potępionych. Pojedynek trwa krótko, mimo błagań voldemorda Harry przypomina mu wszystkie jego zbrodnie związane z Hocruxam'i, zbrodnia po zbrodni (taki jest warunek zrobienia Hocrux'a) oraz ogólne typy zbrodni na mugolach, i pokazuje mu, że Najwyższy Duch dał mu dobrą moc o wiele większą niż najczarniejsza z czarnych magia, pokazuje voldemordowi swoje szczęście, przekraczające niepojęcie szczęście voldemorda, szczęście potter'a otrzymane przy rozmowie z Najwyższym Duchem w krainie jego panowania, w krainie dobrych mocy. Po trwającym dobrą chwilę apokaliptycznym sądzie na voldemordem Harry odsyła go do krainy nieistnienia, a chwilę po tym wskrzesza wszystkich zabitych przez voldemord'a z mugoli i Hogwartu, w tym i swoich rodziców, którzy wkraczają na ścieżkę dobrej mocy Najwyższego Ducha, oraz oznajmia, zaprzańczym mugolom łaskę przebaczenia od Najwyższego Ducha. Mugole i czarownicy chcą go obwołać nowym bogiem, ale Harry tłumaczy im, że jego moc może posiąść każdy a nawet większą i zostawia wszystkim Najświętszą Księgę Najwyższego Ducha, w której opisana jest droga jak posiąść szczęście i moc przekraczającą wszelkie czarne moce zarówno dla mugoli jak i czarodziejów, jednocześnie niszcząc wszystkie czarne księgi jednym rozkazem, sam zaś usuwa na ubocze do małej pustelni, gdzie kontynuuje swoją przygodę z Najwyższym Duchem.