Poproszę o dowód zakupu i akt własności, wskazujące na to, że właścicielem takiej nieruchomości jest lokator. Inaczej kłamiesz.


Tak, tak... A Ziemia jest trójkątna
Nie widzę sensu odnosić się do reszty tego typu wypowiedzi, skoro twoja wiedza w tej kwestii szwankuje już na poziomie podstawowym I w dodatku kłamiesz


Jeśli chodzi o polskie prawo, ono jakoś tam reguluje kwestie własności, ale nie do końca. Jak napisałam – generalnie jest złe bo nie chroni w należyty sposób własności prywatnej.
Na szczęście jednak większość inwestorów potrafi myśleć i sobie radzić, i znaleźć tam gdzie trzeba, sprawiedliwe rozwiązania prawne. A ci, których w ogóle na to stać, radzą sobie świetnie. Jak to powiedział człowiek, który ma pieniądze i może inwestować, Jan Kulczyk (to było odnośnie pomysłu podwyższenia podatku dla najbogatszych): "papier jest cierpliwy, więc każdą bzdurę można napisać. Podnieść rękę "za" też nie problem. Najtrudniej przychodzi myślenie, ile to będzie kosztowało. Biznes będzie działał tam, gdzie dostanie najlepsze warunki.".
To się również tyczy kwestii nieruchomości. Nikt nie zainwestuje w nieruchomości (ani tym bardziej w inne rzeczy, jeśli przy okazji będzie na to go stać), jeśli prawo nie zapewni mu do tego odpowiednich warunków i ochrony własności. Ja już z tego zrezygnowałam. Wybrałam coś co daje zyski, a nie sponsoruje pasożytów.
Efekt takiej polityki – inwestorzy się wycofają, zostanie państwo sprzyjające chronionym "lokatorom" i innymi, wszelkiej maści, roszczeniowcom. Ciekawam jak zmieni się ich punkt widzenia, jak nagle jedni z nich wyrosną na krezusów względem drugich... Ciekawam też, jak sobie państwo poradzi bez inwestorów, którzy inwestują w celu zysków, ale też i wkładają odpowiednio dużo do państwowej skarbonki, tworzą nowe miejsca pracy, czy mieszkania, dają pracę, zarobki... Pasożyt zacznie utrzymywać pasożyta? Zasiłkowicz zasiłkowicza? I jeszcze będzie wspierać państwo (które z tych pieniędzy ma zapewnić różne rzeczy, choćby podstawową opiekę medyczną) podatkami? Powodzenia! Ci, na których tak plujecie, mogą inwestować i płacić podatki gdzieś indziej. Co gorąco popieram, jeśli prawo nie sprzyja Np. tak jak Kulczyk – w Szwajcarii

A nierób niech utrzymuje nieroba Zobaczymy co z tego wyniknie, jak jeden drugiego będzie utrzymywał (a najpierw niech wyłoży odpowiednią sumę na zakup kamienicy). Zwłaszcza gdy lokator, który "ma prawo mieszkać", okaże się tym na socjalu Przewiduję pierwsze problemy przy kwestii banalnych remontów budynku w połączeniu z podatkami, ubezpieczniem itp. (za wszystkie trzeba płacić!). O generalnych remontach i wszelkich związanych z tym problemach, nie wspominając. Wtedy chętnie porozmawiam o obowiązkach (i kosztach!) tego, który ponosi odpowiedzialność (za to prawa mu nie przysługują) za nieruchomość...
O czasie i pieniądzach poświęconych na zdobycie wiedzy, jak zarządzać i utrzymywać nieruchomość - lub odpowiedniej opłacie na wynajęcie zarządcy nieruchomości (który w taką wiedzę zainwestował i ją zdobył) - nie wspominając...

Ech... Ja ze swojej strony, wszelkiej maści roszczeniowcom życzę, posmakowania tego, o co pieją - wszelkich obowiązków wraz z konsekwencjami, i żadnych praw. No i oczywiście roszczeniowych lokatorów z prawami do nieswojego Wedle życzenia i oczywiście przy wcześniejszym wyłożeniu pieniędzy na zakup

A niby skąd?




Jeżeli klient odmawia opuszczenia sklepu wbrew żądaniu właściciela, to właściciel jak najbardziej ma prawo wyrzucić go siłą ze swojej własności.




Do laptopa, telewizora, samochodu, kochanki...




Jeżeli właściciel nie ma prawa wyrzucić niechcianych lokatorów, to de facto jest wywłaszczony.




Własność jest prawem podstawowym i pierwotnym, natomiast wszelkie wymysły typu "prawa do mieszkania i zabezpieczenia socjalnego" są po prostu stekiem lewackich bzdur. W ten sposób możesz mówić o "prawie" do dosłownie KAŻDEJ rzeczy, np. prawo do laptopa, prawo do dostępu do internetu, prawo do fortepianu, prawo do samochodu, prawo do kochanki zaspokajającej wszelkie fantazje. O wszystkim możesz tak napisać i ma to tyle samo sensu co "prawo do mieszkania".

Prawo do tych mieszkań ma ich właściciel. Lokatorzy mają do nich takie prawa, jakie uzgodnią z właścicielem. Mówienie o tych mieszkaniach że są "ich" (lokatorów) ma tyle sensu co mówienie o wynajętym samochodzie albo pokoju w hotelu, że jest "mój".

To akurat bzdura. W wielu miejscach, żeby daleko nie szukać choćby w Ameryce Północnej, własność np. ziemi wprowadzano siłą.

Przedmioty mają dla mnie drugorzędne znaczenie. Natomiast za rzecz świętą uważam prawo człowieka do jego własności.
Twoje współczucie - niespecjalnie mnie to interesuje, szczerze mówiąc.


Wielkie zdziwienie, że nie każda kobieta to socjalistka? Istotnie, mam inne priorytety, poglądy. Nie uważam za sprawiedliwe, by dobro jednych odbywało się kosztem drugich. Jeśli Twój świat się przez to kończy, to trudno.

Świat nie dzieli się na liberałów i socjalistów. Ale pewnie, jakoś tych „innych” trzeba nazwać.

Wrażliwość to nie jest pogląd.

Silgar, a co byś powiedział aby ktoś zajął Ci Twój dom?

To Ty z góry wkładasz w określone ramy, choćby oczekując od kobiety zajęcia określonego stanowiska.


Wrażliwość przejawia się na różne sposoby i względem różnych osób (i nie tylko osób) lub grup osób.

Ja? Gdzieżbym śmiał... Oczywiście nazywanie złodziejami nieznanych sobie, na podstawie jednego artykułu o wątpliwej rzetelności, nie jest wkładaniem w określone ramy. Jeżeli odnieść takie wypowiedzi do konkretnych ludzi z podanego artykułu, to takie „wkładanie w ramy” podpada pod kodeks karny.

Oczekiwania w stosunku do ludzi mam raczej niskie. Odnośnie osób poznanych wirtualnie, oczekiwań zdecydowanie żadnych nie mam.

Święte prawo własności to najwyższy przejaw wrażliwości. Bo to przecież takie straszne, że ktoś nie może się spokojnie bogacić kosztem biednych ludzi.

było tak, nie miałam pieniędzy, ale sytuacje gdy wynajmowałam mieszkanie.
lokatorka sama była także w kiepskiej sytuacji i nie płaciła regularnie, a czasem wcale.
przyznaje, ze miałam jej za złe, tym bardziej, ze nie informowała mnie o zaległościach.
wypowiedziałam jej z dwumiesięcznym wyprzedzeniem. postawiłam jej dobro ponad swoje.
z perspektywy czasu, nie mogę powiedzieć, ze jestem dumna z mojego ówczesnego 'zarządzania',
bo wolałabym moc powiedzieć, ze byłam w stanie jej pomoc,
ale cóż..moja ówczesna sytuacja nie była łatwa, musiałam walczyć o siebie.
z czasem mój los się odmienił i zaczęło mi się lepiej powodzić, automatycznie stałam się bardziej wyrozumiała wobec innych, którzy nadal maja kłopoty finansowe.
teraz tez wynajmuje tamto mieszkanie, ale te opłaty lokatorów, nie są mi już niezbędne do przetrwania, tak wiec nie cisnę już nikogo o KASĘ!...(z reszta aktualni lokatorzy płacą regularnie).
zmierzam do tego, ze jeśli mamy pieniądze, nie brak nam na własne utrzymanie,
to powinno to - nas LUDZI, zobowiązywać do dzielenia się, do wyrozumiałości wobec innych, którzy może nie maja tyle co my.
nie żyjemy w dżungli, a raczej - nie musimy być dzikimi zwierzętami.

Złodziejem jest każdy, kto zajmuje własność prywatną mimo braku zgody właściciela. To raz.
A dwa, że w tym wątku rozmawiamy ogólnie, o różnych tego typu sytuacjach.


To świetnie, że jednak świat Ci się nie kończy, bo kobieta ma takie a nie inne zdanie.


Nie ma żadnej mowy o bogaceniu się kosztem "biednych ludzi". To owi "biedni ludzie" żyją sobie wygodnie kosztem innych. A moja wrażliwość jest tu zdecydowanie przy tych, którym chce się zabrać to, co do nich należy



To nie znaczy, że ja mam obowiązek kogokolwiek utrzymywać. Moim prawem jest wykazać się dobrą wolą, tak jak i moim prawem jest się nią nie wykazać.
Kiedy tobie nie było to na rękę, dobrą wolą się nie wykazałaś. A i obecnie, jak piszesz, nie masz problemu z płatnością lokatorów i swoje pieniądze regularnie dostajesz. Nie pouczaj więc teraz innych, bo wychodzisz tylko na hipokrytkę.
A swoją drogą, jak sama zauważyłaś, walczyłaś o siebie bo twoja sytuacja była taka a nie inna. Uważasz, że mało jest takich osób, dla których mieszkanie jest właśnie jakimś źródłem utrzymania? Bo nie mogą znaleźć pracy (nie tylko lokatorów dotyczą problemy bezrobocia), bo są na rencie (niezdolność do pracy). Nie każdego stać finansowo na działalność dobroczynną. Sam fakt posiadania nieruchomości, nie oznacza, że osoba jest bogaczem (nieruchomości to często pasywa, w które wkłada się pieniądze, a nie aktywa generujące zyski).
A inną sprawą jest, że dobroczyńcą nikt (również faktyczny bogacz) nie ma obowiązku być! To tylko czyjaś wolna i dobra wola. I nie należy o tym zapominać. Natomiast wszelkim Janosikom, którzy chcą okradać innych, polecam zacząć sięgać do własnej kieszeni. Innym zabrać łatwo, samemu dać – zdecydowanie trudniej. A nic prostszego, żeby jeden z drugim wziął sobie na utrzymanie "biednych ludzi". Nie brakuje takich, którym można zasponsorować mieszkanie i utrzymanie

Jak ktoś posiada jakąś nieruchomość od 60 lat, to już dwa razy ją zasiedział, nawet jeśli posiadał w złej wierze (tj. wiedząc, że nie jest jego). Czyli - nabył własność. Stał się właścicielem. A poprzedni właściciel, nawet jeśli był prawomocnym właścicielem, przestał nim być. Nie można się tak po prostu zgłosić po 60 latach i powiedzieć "to moje". Jak twoje, to trzeba było zadbać o swoją własność. W przypadku posiadania w dobrej wierze (tj. nie wiedząc, że się nie jest właścicielem) wystarcza 20 lat. Co ciekawe, nie stosuje się to do rzeczy ruchomych, których nie można zasiedzieć w złej wierze. Po rzecz ruchomą właściciel może się zgłosić nawet po 100 latach, jeżeli posiadacz przez ten czas wiedział, że rzecz nie jest jego własnością. Różnica wynika właśnie z różnicy między nieruchomościami i ruchomościami - te pierwsze znacznie częściej stanowią podstawę bytową ludzi (np. stanowią ich miejsce zamieszkania).

i znowu ten agresywny ton...
ja nikogo nie pouczam, a na pewno nie robię tego w większym stopniu niż ty w swoich postach.
...sama tyle wypisałaś co myślisz na ten temat, ale mnie się już odezwać nie można,
to jest właśnie ta tolerancja "ateistów" i poszanowanie wolności...słowa,
chyba tylko ich słowa

..ogólnie, pisałam tylko, aby nie być agresywnym z pobieraniem opłat, jeśli nie ma takiej potrzeby.

Takie prawo jest niczym innym tylko złodziejstwem. Popieram wszelkie formy walki z takim czymś, a własność powinna wrócić do właściciela lub do jego spadkobierców. Chyba że ktoś faktycznie świadomie porzucił ową własność (wtedy nieruchomość powinna wrócić do państwa, i od tego państwa nowy właściciel będzie mógł sobie ją nabyć. Zawłaszczenia przez zasiedzenie nie popieram w żadnym przypadku.). Bywa jednak tak, że ludzie nie porzucają i nie odcinają się od ponoszenia kosztów, a po prostu nie zgłaszają się po swoje z braku świadomości tego, że są właścicielami.

A poza tym sytuacje są różne. Nie zawsze nieruchomość nie ma zajmującego się nią właściciela. Bywa, że właściciel się zmienia, i ma względem swojej własności inne plany niż ten poprzedni. Albo właścicielowi po prostu zmieniają się plany.



Kolejna hipokryzja. Przypatrz się tonowi swojej wypowiedzi. Poza tym gadasz od rzeczy coś na temat ateistów, podczas gdy dyskusja się toczy po prostu między ludźmi, na tematy związane z nieruchomościami.
Ja wyrażam swoją opinię na temat twojego wpisu. Mnie również można się odezwać, i również na temat tego co ty napisałaś. I to uczyniłam. Nie będę głaskać cię po główce, gdy uważam coś zupełnie innego. Skoro każdą wypowiedź na "nie" względem twojej osoby traktujesz jako agresję, może w ogóle nie powinnaś dyskutować z ludźmi.


I masz prawo do tego, by mieć takie zdanie, i by tak właśnie postępować. A inni mają prawo do innych poglądów i postaw, jak również i do tego by realizować swoje własne cele względem swoich nieruchomości (np. stały, regularny dochód, który ma jakieś przeznaczenie).

Dlaczego? Prawo nie jest w stanie objąć swoim zasięgiem wszelkich możliwych zdarzeń i zresztą nie powinno nawet tego robić. W pewnych sytuacjach prawo po prostu sankcjonuje stan faktyczny. Ani prawo własności, ani żadne inne prawo nie ma i nie może mieć charakteru absolutnego. Poza tym celem prawa jest tworzenie i podtrzymywanie ładu społecznego, a nie pomaganie indywidualnym osobom w realizowaniu ich interesów. Te, oczywiście, prawo również chroni, ale nie w sposób absolutny, tj. nie z pogwałceniem celu podstawowego.