Tylko raz w miesiącu... Tylko czasami, lecz nigdy zdawkowo... Dzieli słowem Bożym ciepło i sprawiedliwie... Unosi ręce do góry, uśmiecha się... Ksiądz jakich mało- mały kościółek w mieście średniej wielkości i on- na mszach dla młodzieży... Młodzież garnie się do niego- co miesiąc coraz nas więcej... Dlaczego takich ludzi nie ma więcej... Czemu tyko on zbliżył nas do siebie... Sprawił, że kontakt z ciałem chrystusa i z kapłanem jest tak wyjątkowo osobisty... Komunia pod dwoma postaciami... Ciepła atmosfera... Czy są jeszcze tacy ludzie? Gdzieś indziej...? Pochwalmy ich... Zasługują na pamięć...

Ja dziękuję...

Myślę, że młodzież nie garnie się tak do każdego kapłana, gdyż wyczuwamy, jakimi uczuciami darzy nas dany kapłan. Niektózy mają łodych ludzi, za złodzieji, cpunów, pijakó, palaczy, narkmanów, a inni nie.
Spójrzmy zresztą na przykład Jana Pawła Wielkiego, młodzież tak go kocha, ponieważ on nas pokochał, takich jakimi jesteśmy. Pokochał nasze wady i nasze zalety. Każdego człowieka kochał osobno, ale równie silnie. Sprawiał, że przy nim każda osoba mogła poczuć się jak przy Ojcu. Teraz wciąz się nami opiekuje... z góry... i chyba ma większy wpływ na nasze życie... właśnie teraz.
Wniosek z tego taki, że młodzi ludzie wyczuwają sympatię i inne uczucia, którymi księża pałąją do nich i odwzajemniają je w taki sam sposób.