Za bardzo nie interesuję się tymi przepychankami na szczytach władzy, ale czy to jest objaw nieumiejętności przegrywania?... W wieku dziecięcym, gdy się przegrywać nie umiało, to się... płakało, prawda?!
Dorośli nie płaczą, ale i tak się dziecinnie zachowują; ale może się mylę - bo nie śledzę tego zbyt dokładnie (z powodu braku głębszego zainteresowania; polityka to dla mnie głębokie bagno... wolę stać na brzegu; ale regularnie na wybory chodzę, traktując to jako obywatelski obowiązek).

No Witek faktycznie płakała. To przejaw takiego myślenia, które doskwiera ludziom u władzy - że skoro rządzą, to będą rządzić zawsze. Bo przecież są nieomylni i mogą wszystko. Podobnie jak ludzie o wysokim statusie materialnym często myślą, że zawsze będą bogaci, bo są lepsi od innych i im się należy.

Taka sobie ciekawostka. Krowa na placu sw. Piotra.
https://www.youtube.com/watch?v=Ypou0Bet7yQ
Pytanie: jaki jest moj stosunek do przepisow UE?
Co zrobilem/zrobilam aby te przepisy poprzec/anulowac?

https://wiadomosci.onet.pl/krakow/ksiad ... ia/ddl9p33
Kwintesencja miłości do bliźniego.

Prawda nade wszystko - to ma być cenione i praktykowane; chyba jednak nie w tym przypadku:
Abp Dzięga przekonywał, że odchodzi z przyczyn zdrowotnych. Przeczy temu komunikat Nuncjatury
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,30741082,abp-dziega-przekonywal-ze-odchodzi-z-przyczyn-zdrowotnych.html

Jeśli istotnie tak jest, że się z najwyższego stanowiska kłamstwo rozlewa, no to co ma robić reszta społeczeństwa?...
Też kłamać?! Nie! - to moja odpowiedź...

Można tutaj przeczytać oświadczenie czterech księży w sprawie arcybiskupa.
https://wiez.pl/2024/02/26/gdy-kaplani- ... ie-ksiezy/

To teraz wypada czekać na prawdziwe oświadczenie abp Dzięgi... [wątpię, aby było, bo by się musiał przyznać do błędu, że tak to nazwę, choć inni nazywają to po imieniu; pozwalam sobie, jako niekatolik być krytyczny, skoro sami katolicy są...]

Uwielbiam babranie się w gnoju. W powielanie informacji o winach popełnionych przez innych. Publiczne żądania do kajania się.
A Jezus patrzy z boku na kupę kamieni i tłum bezgrzesznych rzucających nimi.

A to nie mamy niczego nie ganić u nikogo?
Wiesz, jak bardzo poważnym grzechem jest kłamstwo?!
Sam nie raz skłamałem - przyznaję, i nie chcę kłamać!
Wierni na dole powinni mieć jasny przekaz PRAWDY z góry! - tak, czy nie? A gdy tego brak, to czy mają udawać, że wszystko jest OK?!...

A ja wolę skruchę (niekoniecznie publiczną) i przebaczenie, niż brodzenie w gnoju albo lincz (np. medialny).
Ale jedni wola blondynki, a inni brunetki.
Jezus kiedyś powiedział: Idź i nie grzesz więcej.
Może się mylił? Może powinniśmy się odcinać od takiej postawy?

OK, niechże będzie ta SKRUCHA - bardzo dobry kierunek, tylko czy realny, skoro fakty temu póki co przeczą?!

Nie podejrzewałem, ze kolega ma takie upodobania, to takie chwilowe zachcianki czy hobby?
A Jezus tez mówi o prawdzie, która wyzwala, o czynieniu pokuty, o naprawieniu zła i krzywd, ba, o kamieniu młyńskim dla tego, kto zgorszył innych.
Widocznie wiedział, ze ta kobieta żałuje swoich czynów a w powyższej historii i w wielu podobnych tego niestety nie widać.
Jak jest grzech, to powinna być skrucha, przyznanie się do winy i pokuta. Tak rozumiał te sprawy Jezus i jego uczniowie.
We współczesnym prawie kościelnym, dotyczy to Kościoła katolickiego (KPK) mamy księgę VI poświęconą sankcjom w Kościele czyli chodzi o przestępstwa i kary oraz księgę VII poświęconą procesom.
Kościół jest święty jak mówimy w Credo ale składa sie z ludzi grzesznych, dotyczy to tych w kolorowych czapkach i złotych pierścieniach jak i zwykłych zjadaczy chleba.
Jedni jak i drudzy nie są zwolnieni z odpowiedzialności za swoje czyny.

A kolega wie, że jej nie czuje. A kolega wie, że się nie spowiadał z tego? Że nie dostał rozgrzeszenia? Ani pokuty, która jest formą zadośćuczynienia? Ja nie mam tej wiedzy.
Uważam, że wybaczanie jest właściwą drogą, a nie wytykanie czyichś błędów. I to często maniakalne, jak to się dzieje w mediach.
Nie oczekuję tego, że włoży włosiennicę i będzie się publicznie smagać kańczugę, ani, że na kolanach do Canossy. Nie odczuwam potrzeby zemsty.

Ojej, arcy czy biskup, czy Papierze, czy Prezydent to też człowiek, każdego osądzi Bóg, jaką miarę przykładasz do ludzi i taką tobie będzie odmierzone, będziesz sądził innych i ty będziesz sądzony.

Inny_punkt_widzenia - tak, masz rację: sądzenia Bożego nie unikniemy i - masz rację - trzeba dużej ostrożności, aby nie być prędkim w potępianiu innych, bo możemy sami siebie w ten sposób potępić...
Sprawa arcybiskupa Dzięgi porusza ludzi - tych, co są jego kolegami w kapłaństwie (m.in. mówią, że to już i tak zły wizerunek Kościoła jeszcze bardziej niszczy!) i tych wiernych, którzy znają sprawę, bo media ją nagłośniły, a kościelna hierarchia potwierdziła, że powodem odejścia tego duchownego nie są problemy ze zdrowiem, jak to wiernym przekazał (może i coś tam mu dolega, ale nie na tyle, by musiał z urzędu ustępować), ale prawdziwym powodem jego odwołania są jego zaniedbania w temacie nadużyć seksualnych wśród podległych mu duchownych.

Wobec całej tej sytuacji, czy abp Dzięga zmienił swój przekaz do wiernych? Czy przeprosił za skłamanie i zatajenie prawdy? Czy uznał swoją winę i skoro publicznie jest ona znana, to czy tak samo publicznie to wyraził?
Warunkiem dobrej spowiedzi, na którą się Idący powołał, jest m.in. zadośćuczynienie tym, których się skrzywdziło - czy w tym przypadku to nastąpiło, czy jednak abp Dzięga idzie w zaparte i milczeniem swoim daje znać, że w jego pojęciu wszystko jest w porządku? (gdyby było w porządku, to czemu strona kościelna dementuje jego słowa i wskazuje na prawdziwą przyczynę zdjęcia go z urzędu?!).

Nie jestem może na bieżąco z tematem, wobec tego proszę, aby ktoś, kto na moje zrozumiałe pytania zna odpowiedzi, by się nimi tu niezwłocznie podzielił; bo błądzenie jest ludzką sprawą i każdemu się zdarza, ale uparte trwanie w błędzie, gdy wiadomo, że prawda jest inna - to już czysta głupota i oznaka, że coś się złego w sercu danej osoby dzieje, że po prostu potrzebuje pokuty i nawrócenia, tak, czy nie?!...

W swej długoletniej posłudze abp Dzięga zapewne nie raz nawiązywał do słów Pana Jezusa, że "prawda wyzwala"... Ładnie to brzmi i łatwo się to mówi... - życie jednak potrafi tak zweryfikować nasze słowa i myśli, że słusznie też na innym miejscu czytamy, że Słowo Boże jest jak miecz, który rozcina i na wierzch wydobywa to, co niewidoczne...
Ma ten duchowny świetną okazję, aby w praktykę przekuć Słowo Boże i konkretną naukę Chrystusa... - czy z tego skorzysta, to jego decyzja i wybór jego... Nie mnie go sądzić teraz, ale trudno udawać, że tego się nie widzi i nie słyszy - dlatego ceniąc sobie prawdę, ten wątek poruszyłem, a teraz się wypowiadam...

I ja i Wy mamy swoje życiowe wybory i decyzje własne - obyśmy się w tym kierowali prawdą i kierunkiem wytyczonym w Biblii...