Ale dostal ostatnia szanse na moment przed smiercia. Gdyby nie to, to kto wie?
Ksiadz katolicki chyba ma jednak nieco inna historie zycia? Raczej nie moze sie zaslaniac "nieznajomoscia Jezusa i prawa kanonicznego".

Zasłaniać się nie mogą, ale oddanie się w ręce sprawiedliwości to nie jest zadośćuczynienie.
Jeżeli ukradłem komuś 1000 zł, to zadość mu uczynię, jeśli mu te pieniądze oddam, a nie gdy zgłoszę się na policję...

Jak chcesz zadoscuczynic ofierze pedofilii? Cukierkami? No i sa za to jasne kary w kodeksie i karnym i prawa kanonicznego.
Ale, oczywiscie, spowiednik zdradzic tajemnicy spowiedzi nie moze. Co najwyzej uzaleznic rozgrzeszenie od zadoscuczynienia, czyli w sumie stawienia sie konsekwencjom swojego grzechu...

A w efekcie to sprawa sumienia spowiednika, penitenta i ... Bozej sprawiedliwosci, ktorej nikt nie oszuka.

Zadośćuczynienie to naprawienie wyrządzonej szkody, o ile to możliwe.

Przyjęcie konsekwencji swojego postępowania to coś zupełnie innego.

Jak może zadośćuczynić sprawca wykorzystania seksualnego?
Np. zapłacić za terapię ofiary, jeśli ma na tyle środków, a gdy to niemożliwe, to wesprzeć fundacje pomagające ofiarom wykorzystania seksualnego albo inne fundacje pomagające dzieciom czy kobietom czy też podejmując inne dobre dzieła...

Ale to chyba ofiara decyduje, czym można jej "zadośćuczynić"?
Myślę, że w ogóle przy Sakramencie Pokuty jest zbyt mały nacisk na ten warunek ważności tego Sakramentu.

To jest jeden z wyrazów szczerej skruchy. Jeśli nie chcę ponosić należnych mi konsekwencji za dany czyn, to oznacza, że moim zdaniem nie zasłużyłem sobie na takie konsekwencje - co z kolei oznacza, że w moim odczuciu ten mój czyn w gruncie rzeczy "nie był zły". Więc taka "skrucha" ograniczająca się do smutku i łezek, to czysta fikcja.
Tymczasem Mojżesz, Dawid i inni nie uchylali się od poniesienia konsekwencji za swoje czyny.

To prawda nie uchylali się, są jednak różne konsekwencje danego czynu. To że nie jest się zatrzymanym przez policję za ten czyn, nie oznacza, że się w ogóle nie ponosi jego konsekwencji i że nie można go szczerze żałować...

Ponury żart. Godny Michalika o winie rodziców nie okazujących miłości dzieciom i winie dzieci zagubionych, szukających miłości, które wciągają niewinnych księży do grzechu pedofilii.
Szczery żal za dany czyn powoduje, że przestaję popełniać ten czyn. Jeśli popełniam dany czyn wielokrotnie przez dłuższy okres czasu - to oznacza, że wcale nie żałuję, że w taki sposób grzeszę.

Żeby przestać popełniać dany czyn nie muszę siedzieć w więzieniu.
Wspomniałeś o Mojżeszu - on zamordował Egipcjanina, a potem uciekł z Egiptu zamiast oddać się w ręce egipskiej sprawiedliwości, czyli stanąć przed obliczem faraona.
Czy nie poniósł konsekwencji swojego czynu? Ależ poniósł - stracił luksusowe życie w pałacu i wysoką pozycję społeczną zostawszy banitą i pastuchem wśród nomadów na półpustyni.
Czy nie żałował swojego czynu? Na pewno żałował, skoro Pan Bóg go powołał do bycia przywódcą narodu izraelskiego i jego prawodawcą oraz pozwolił oglądać Swoje oblicze.
I choć Mojżesz nie wszedł do Ziemi Obiecanej, to na wieki będzie znany jako najpokorniejszy człowiek na ziemi, a w niebie na zawsze cieszy się Obecnością Bożą.
Ani Pan Bóg, ani żaden człowiek nie wymagał, żeby Mojżesz został ukarany przez ludzi za tamto morderstwo.

Rozumiem. A zatem według Ciebie jeśli sądy karne, zamiast orzekać kary więzienia będą orzekać konieczność pójścia do spowiedzi - to na 99% taki zbrodniarz nie popełni przestępstwa. Zwłaszcza jak taki zbrodniarz jest pobożnym katolikiem, który "poważnie traktuje sakramenty", a już na 100% jak jest duchownym.

Rozumiem więc, że według Ciebie przenoszenie duchownego-pedofila z jednej parafii do drugiej było wg Ciebie "banicją", "utratą luksusowego życia i wysokiej pozycji społecznej"...
Żałował, bo już nie powtórzył tego czynu. Poza tym stanął w obronie uciśnionego rodaka. Natomiast pedofile powtarzają namiętnie swój obrzydliwy grzech. I to ma być "żałowanie"????
Czyli najpokorniejszy człowiek na ziemi został ukarany.
Czyli wg Ciebie Bóg nie wymaga, aby duchowni-pedofile byli karani więzieniem? I w konsekwencji wg Ciebie żaden katolik nie może wymagać, wbrew Bogu, uwięzienia takiego zwyrodnialca???

Odpowiem tak: Pan Bóg oczekuje, aby ludzie, czy to świeccy czy duchowni nawracali się i nie grzeszyli, żeby odwracali się od grzechu. Natomiast na pewno nie oczekuje, żeby biskupi i ich urzędnicy zatajali przestępstwa duchownych dla dobra instytucji, żeby zatwardziali grzesznicy kpili sobie z sakramentu pojednania, czy żeby pokrzywdzeni byli lekceważeni.
Pan Bóg doskonale zna serce danego człowieka i wie, czy jego nawrócenie jest szczere czy nie, czy rzeczywiście chce zerwać z grzechem i nikogo już nie krzywdzić. Jeżeli tak jest i ten człowiek już nie wchodzi na ścieżkę zła, sprawą drugorzędną staje się, czy poniesie on konsekwencje karne poprzednich czynów (bo np. śledczy są już na jego tropie i lada chwila stanie przed sądem) czy nie (bo np. pokrzywdzony czy jego najbliżsi jednak nie poinformowali organów ścigania o przestępstwie)...

I to pisze osoba związana z franciszkańskim punktem widzenia. Ciekawe.
W moim przekonaniu, najpokorniejszym człowiekiem na ziemi była Maryja.
Mojżesz był buntownikiem i dlatego nie wszedł do Ziemi Obiecanej.

Uważasz, że patrzenie na Ziemię Obiecaną nie było wystarczającą karą dla umierającego w niepewności Mojżesza?
Spróbuj wejść w jego sytuację, tak po ludzku. Ciekawe do jakich dojdziesz wniosków. Ufność Bogu to jedno, a fakty, których doświadczył to drugie. Kolokwialnie można powiedzieć, zajął czwarte miejsce, czyli został poza podium.

Co w takim układzie jest sprawą pierwszorzędną?
Czy nie wierność Bogu i Jego słowu?


źródło:
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=308

No, nie do końca. Do Ziemi Obiecanej nie wszedł nikt urodzony w niewoli. To po pierwsze. Po drugie: Mojżesz uderzył w skałe dwa razy, a nie raz, jak nakazał Bóg, co było wywyższeniem siebie (to on, a nie Bóg dał wodę Izraelitom). Użył też swojej laski, a nie laski kapłańskiej laski Aarona. To świadczyło, że zwątpił w moc Bożą, a ludowi pokazał, że to on dał im wodę, a nie Bóg, i to on, a nie Bóg jest dobry.
„Ponieważ Mi nie uwierzyliście i nie objawiliście mojej świętości wobec Izraelitów, dlatego wy nie wprowadzicie tego ludu do kraju, który im daję” (Lb 20,12).

A czyż porzucenie zła nie jest już wiernością Panu Bogu i Jego słowu?

A jak myślisz?
Może to ci pomoże poszukać odpowiedzi:
http://radom.wyborcza.pl/radom/7,48201, ... towal.html
Tylko co dalej...?
Przedawniło się?

Konkluzja:
Kto jest wierny w małych rzeczach, będzie wierny i w dużych.
Kto jest niewierny w małych rzeczach, i w dużych wierności nie dochowa.